Πολιτική τυμβωρυχία...

 

«Στη χώρα των θαυμάτων, έγινε κι αυτό. Ο Αρχιεπίσκοπος της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας της Ελλάδος, συλλειτούργησε σε αυτήν την άτυπη κηδεία του Μίκη Θεοδωράκη, με τον εγχώριο Αρχιεπίσκοπο της κομμουνιστικής θρησκείας, μέσα σε ένα σκηνικό συναίνεσης της εκκλησίας, του σφυροδρέπανου, του αθεϊσμού και όλου του πολιτικού φάσματος.

Και ναι, στη χώρα των θαυμάτων, η μηχανή του χρόνου με αφορμή το θάνατο του κορυφαίου μουσικοσυνθέτη, μετέφερε τον πολιτικό διάλογο πίσω στον εμφύλιο πόλεμο, διότι αυτό είναι το μόνο σημείο αναφοράς, που έχει το ΚΚΕ με την ιστορία. Και έκατσαν, όχι μόνο εκατοντάδες πολίτες που συμμετείχαν το «προσκύνημα» του Μίκη, όχι μόνο χιλιάδες τηλεθεατές που παρακολουθούσαν την τελετή, αλλά και ολόκληρος ο πολιτικός κόσμος, να ακούσουν την ομιλία, διάγγελμα, πρόσκληση, αλλά και πρόκληση του ΚΚΕ. 

Έκατσαν να ακούσουν ένα εμμονικό παραλήρημα με αναφορές σε άλλους κόσμους και σε άλλες εποχές. Με μια σειρά επιχειρημάτων και εικόνων, που ουδεμία σχέση έχουν με την σύγχρονη ελληνική αστική δημοκρατία. Αδιόρθωτο το ΚΚΕ, εγκλωβισμένο στο εμμονικό σταλινικό μικρόκοσμο του, με ιδιαίτερη ευκολία προπαγανδίζει ακόμα, υπέρ της πολιτικής του και της δράσης του, που κράτησε την Ελλάδα πίσω, αμέσως μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Τη στιγμή που ξαναγεννιόταν η Ευρώπη, τη στιγμή που οι μεγάλες δυνάμεις είχαν καθορίσει τους παγκόσμιους συσχετισμούς, μια μικρή ομάδα αγράμματων και φανατικών ανθρώπων, αιματοκύλησαν για τέσσερα ακόμα χρόνια το τόπο, οδηγώντας τον, σχεδόν στην πλήρη καταστροφή.   

Η προσπάθεια του ΚΚΕ να προσεταιριστεί τον νεκρό για το συμφέρον του, λησμονώντας την γενικότερη πολιτική διαδρομή του Μίκη, ακόμα και τον χαρακτηρισμό «γενίτσαροι» που είχε χρησιμοποιήσει ο ίδιος το 1976 για τους Κνίτες, δείχνει απόλυτη έλλειψη σεβασμού και προσπάθεια πολιτικής τυμβωρυχίας».

                            (Απόσπασμα άρθρου του Κ.Χαροκόπου από το liberal.gr)