«H αγορά του 49% του ΔΕΔΔΗΕ, από τον Αυστραλιανό ενεργειακό κολοσσό Macquarie έναντι 2,1 δισ. ευρώ, είναι ένα γεγονός που μπορεί να χαρακτηριστεί και σαν "game changer". Δηλαδή σαν ένα γεγονός που αλλάζει τους όρους του παιχνιδιού. Το υψηλό τίμημα της εξαγοράς του μειοψηφικού πακέτου, έχει διπλή ανάγνωση.
Η πρώτη ανάγνωση, πιστοποιεί το γεγονός ότι η οικονομική κατάσταση της χώρας μεταβάλλεται αισθητά προς το καλύτερο. Αλλά επειδή στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί, ας θυμηθούμε τι είχε συμβεί επί κυβερνήσεως Τσίπρα – Καμμένου, με την πώληση και μεταβίβαση του 100% της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην Ferrovie Dello Stato Italiane S.p.A. Το 100% της ΤΡΑΙΝΟΣΕ είχε πωληθεί έναντι συνολικού τιμήματος μόλις 45 εκατ. ευρώ.
Και λέμε «μόλις»,
διότι το 2013 όταν η κυβέρνηση Σαμαρά, προωθούσε την ιδιωτικοποίηση της
ΤΡΑΙΝΟΣΕ έναντι 300 εκατ. ευρώ ο Αλέξης Τσίπρας κατηγορούσε την κυβέρνηση για
«προσχεδιασμένο και προμελετημένο έγκλημα», για «στρατηγική ξεπουλήματος της
δημόσιας περιουσίας» και για «προκλητικά χαμηλή τιμή».
(Κ. Χαροκόπος- liberal.gr)
«Ένα νέο επίδομα ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ. Κάθε εργοδότης που προσλαμβάνει έναν νέο έως 29 ετών, ο οποίος δεν έχει προηγούμενη εργασιακή εμπειρία, θα λαμβάνει 600 ευρώ τον μήνα για ένα εξάμηνο. Ο ίδιος ο νέος θα λαμβάνει από το κράτος για το ίδιο διάστημα 600 ευρώ επιπλέον του μισθού του, συνολικά 3.600 ευρώ.Τα χρήματα που δίνονται στον εργοδότη είναι προφανές ότι αποτελούν κίνητρο για την αύξηση της απασχόλησης.
Όταν η πραγματική επιβάρυνση της επιχείρησης είναι αισθητά μικρότερη της κανονικής, η επιχείρηση μπορεί να προχωρήσει ευκολότερα σε προσλήψεις, παραβλέποντας την έλλειψη προϋπηρεσίας. Αντίθετα, τα χρήματα που δίνονται στον εργαζόμενο δεν είναι σαφές πού στοχεύουν. Είναι ένα κίνητρο για να μπει στην αγορά εργασίας; Δηλαδή δεν αποτελεί ο μισθός και η ασφαλιστική κάλυψη επαρκές κίνητρο για έναν άνεργο νέο, που δεν έχει ξαναδουλέψει, για να δεχτεί μια αμειβόμενη εργασία.
Επιστρέφοντας στο νέο επίδομα, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε το αυτονόητο: ότι η κυβέρνηση έχει περιορισμένους πόρους και οφείλει να τους διαχειρίζεται με τεράστια προσοχή. Για κάθε επιλογή που γίνεται υπάρχουν άλλες που αποκλείονται. Η δαπάνη για το επίδομα στον εργαζόμενο θα μπορούσε να πάει στην κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών του μετά το εξάμηνο της επιδότησης του εργοδότη. Με αυτό τον τρόπο δημιουργείται μονιμότερη απασχόληση.
Αυτή είναι μια
επιλογή, σίγουρα θα υπάρχουν και άλλες, τις οποίες η κυβέρνηση θα έπρεπε να
εξετάσει. Εκτός και αν τα κριτήριά της είναι διαφορετικά. Και ο νοών νοείτω».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου