"Ενσωμάτωση"... χωρίς προοπτική

 

«Ένας από τους επινοημένους, σύγχρονους μύθους είναι και αυτός της ενσωμάτωσης μεταναστών που έρχονται από μουσουλμανικές χώρες. Η θεωρία της αποκληθείσας ενσωμάτωσης διαψεύστηκε στην πράξη. Σε καμιά ευρωπαϊκή χώρα αυτοί οι μετανάστες δεν αποδέχθηκαν τους νόμους, τους κώδικες συμπεριφοράς και τις αξίες των κρατών που τους φιλοξενούσαν. Δεν γράφω «ασπάσθηκαν» γιατί αυτό θα ήταν υπερβολή, αλλά χρησιμοποιώ το ηπιότερο ρήμα «αποδέχθηκαν». 

Περίτρανη απόδειξη η Γαλλία, όπου σε σημαντικές πόλεις υπάρχουν συνοικίες-γκέτο που βρίσκονται έξω από τον έλεγχο του γαλλικού κράτους. Η Παιδεία και η Δικαιοσύνη δεν βρίσκεται στα χέρια των γαλλικών αρχών, αλλά των ιμάμηδων και κάθε φανατικού μουσουλμάνου. Ας σημειωθεί πως οι μετανάστες από τις χώρες του Μαγκρέμπ, οι οποίοι υπολογίζονται σε 6-8 εκατομμύρια, γνώριζαν και γνωρίζουν τη γαλλική γλώσσα από τις γενέθλιες χώρες τους λόγω της αποικιοκρατίας. 

Μάλιστα, τα προβλήματα ενσωμάτωσης παρατηρήθηκαν στους μετανάστες τρίτης γενιάς, δηλαδή σε πολίτες με γαλλική υπηκοότητα. Ακόμα και στη Γερμανία με τις άρτιες υποδομές και τα προηγμένα κοινωνικά συστήματα, υπάρχουν και εκεί τα μουσουλμανικά γκέτο. Ενώ προσφάτως η Δανία, μια αναμφίβολα φιλελεύθερη και ανοικτή κοινωνία, ψήφισε νόμο για απελάσεις μεταναστών με συνοπτικές διαδικασίες.

Έχει αναπτυχθεί επαρκώς η εξήγηση πως η αιτία της μη ενσωμάτωσης βρίσκεται στην ίδια τη μουσουλμανική θρησκεία. Μάλιστα, προς επίρρωση αυτού του επιχειρήματος, γίνεται αναφορά στην ευκολία με την οποία εντάχθηκαν στις χώρες υποδοχής τους οι Αλβανοί, οι Βούλγαροι ή οι Πολωνοί μετανάστες. Κανένας δεν μιλάει για αλβανικά ή πολωνικά γκέτο στις ευρωπαϊκές χώρες. 

Αυτοί οι άνθρωποι ήρθαν για να κερδίσουν τη ζωή τους, δουλεύοντας και όχι περιφερόμενοι σε δρόμους και πλατείες, ζώντας από τα επιδόματα της Ε.Ε., ενώ οι πολιτισμικοί κώδικές τους δεν διέφεραν ουσιωδώς από αυτούς των χωρών στις οποίες μετανάστευσαν. Συνεπώς, ο συμπερασματικός λογισμός πως όπως ενσωματώθηκαν οι Αλβανοί και οι Πολωνοί θα ενσωματωθούν και οι μουσουλμάνοι μετανάστες, πάσχει, καθώς τον έχει διαψεύσει η ίδια η ζωή. 

Οι εξαιρέσεις απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Στην πατρίδα μας, με την πολιτική των επαναπροωθήσεων, το φαινόμενο έχει σταθεροποιηθεί. Η διαχείριση του αριθμού των μεταναστών που ήδη βρίσκονται εδώ δημιουργεί τις γνωστές τριβές μεταξύ των τοπικών κοινωνιών και των υποστηρικτών της ενσωμάτωσης, όπως καθημερινά παρατηρούμε. Ούτως ή άλλως, το πρόβλημα υπάρχει».

                                                    (Άρθρο του Σ. Μουμτζή από το liberal.gr)