«Την πρώτη φορά που αναρωτήθηκα «μα που ζούνε οι Έλληνες δικαστές;» ήταν και η πρώτη φορά που στάθηκα στο εδώλιο του κατηγορουμένου σε εκείνη την αλησμόνητη δημοσιογραφική περιπέτεια που είχαμε ως εφημερίδα. Τα μπες βγες στο δικαστήριο μας έφερναν βεβαίως αντιμέτωπους με τις απαράδεκτες κτιριακές και υλικοτεχνικές συνθήκες, τα καροτσάκια σούπερ μάρκετ που κουβαλούσαν τις δικογραφίες, τα χειρόγραφα πρακτικά, τα κοντέινερ που παραμένουν δικαστικές αίθουσες στο χώρο της Ευελπίδων.
Μας έφεραν όμως και σε επαφή με τους δικαστές και εισαγγελείς. Με τις εξαιρέσεις των εξαιρέσεων, απόρησα πολλές φορές αν πράγματι οι κάτω από την έδρα και οι πάνω στην έδρα, ζούσαμε στην ίδια χώρα. Δεν ήμουν σε θέση και δεν θα τολμούσα να κρίνω τη νομική επάρκεια κανενός τους, αλλά για τις προσλαμβάνουσές τους σε σχέση με το κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι, απέκτησα άποψη. Ορισμένοι ζουν, θα το θέσω λίγο άκομψα, αλλού για αλλού.
Δεν μου προκαλεί λοιπόν καμιά εντύπωση ότι υπάρχουν δικαστές και εισαγγελείς που εξέδωσαν απόφαση για να ξεθάψουν ανθρώπους κατ' απαίτηση συγγενών προκειμένου να διαπιστωθεί αν πέθαναν από covid! Αναρωτιέμαι μετά τις εκταφές και προφανώς μετά τη διαπίστωση ότι οι άνθρωποι πέθαναν από covid και πως δεν τους ρούφηξαν το αίμα οι εξωγήινοι του Μπιλ Γκέιτς στις εντατικές, οι δικαστές που πήραν την απόφαση όλα καλά;
Τους καλεί κάποιο όργανο της Δικαιοσύνης να εξηγήσουν με ποια δεδομένα οδηγήθηκαν στην απόφαση να ξεθάψουν κάποιον αγνοώντας τα επίσημα ιατρικά δεδομένα; Τι σκέφτονταν εκείνη τη στιγμή; Ότι ένα ολόκληρο νοσοκομείο συνωμότησε για να πει ότι ένας άνθρωπος πέθανε από κορονοϊό;
Αν δεν είναι και οι
ίδιοι οπαδοί όλων αυτών των ψεκ θεωριών, είναι εγκληματικά αδιάφοροι και θέλουν
μόνο να ξεφορτώνονται… φακέλους κλωτσώντας το τενεκεδάκι παρακάτω».
(Απόσπασμα άρθρου της Κ. Γαλανού από το liberal.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου