Τα μικρά και τα… μεγάλα της πόλης μας

Υπάρχουν διάφορα, μικρά  και μεγάλα προβλήματα με τα οποία έρχεται κανείς αντιμέτωπος στην πρωτεύουσα της Ηπείρου, καθημερινά. 

Η νέα Δημαρχιακή Αρχή, δυόμισι περίπου χρόνια μετά τις τοπικές εκλογές και με σημαντική καθυστέρηση αρχικά, έχει δρομολογήσει κάποια από τα έργα που απαιτούνται, μένουν όμως αρκετά και σημαντικά ακόμη να γίνουν. 

Σαν τη δική μας Κεντρική πλατεία της ντροπής, δεν θα δει φυσικά κανείς, πουθενά, στον δυτικό κόσμο και κυριολεκτούμε. Εκεί όπου  δημότες και επισκέπτες κλωτσούν πλακάκια μπάνιου καθημερινά, πόσα χρόνια τώρα. Το μόνο θετικό απ' αυτή την κατάσταση είναι ότι δεν είδαμε να εφαρμόζεται στην πράξη το άλλο σχέδιο που προβλέπεται ακόμη πιο... εφιαλτικό. Και είναι απορίας άξιον γιατί η Δημοτική Αρχή δεν κάνει αυτό που επιτάσσει η κοινή λογική αλλά και αυτό που θέλει η πλειοψηφία των δημοτών. Μια πλατεία με πράσινο, νερό, παγκάκια-μια πλατεία  ελκυστική και ανθρώπινη και όχι κάτι που το έχει απορρίψει η μεγάλη πλειοψηφία των Γιαννιωτών.   

Η Λαϊκή αγορά της Αγ. Μαρίνας είναι επίσης κάτι που δεν θα βρει κανείς εύκολα κάπου αλλού στην Ευρώπη. Κρίμα που δεν την ανακάλυψε ακόμη κάποιος σκηνοθέτης που θα ήθελε αυθεντικά πλάνα προηγούμενων δεκαετιών.

Ένα μητροπολιτικό πάρκο (που λέει ο λόγος), όπως το Γιαννιώτικο Σαλόνι που πριν τρεις δεκαετίες υπήρξε σημείο αναφοράς για ολόκληρη την πόλη ως κορυφαίο μέρος για αναψυχή, τα τελευταία -αρκετά πια- χρόνια είναι χώρος προς αποφυγήν. Ένα ακόμη αστικό πάρκο (λέμε τώρα) όπως τα Λιθαρίτσια, μόνο τέτοιο δεν είναι.  

Υπάρχουν βέβαια και έργα, όπως  η Λ. Νιάρχου ας πούμε, που είναι στο στάδιο της κατασκευής ενώ ετοιμάζεται να ξεκινήσει και η περιφερειακή σύνδεση της Γεννηματά με το Πανηπειρωτικό. Εκκρεμεί η  Λεωφόρος Γράμμου προς αεροδρόμιο, που θυμίζει Βαλκάνια του ’70 χωρίς τα πεζοδρόμια. Το πάρκο του πρώην Ξενία είναι επίσης σε φάση ανακατασκευής.

Το παλιό Πανεπιστήμιο φαίνεται ότι κερδίζει το στοίχημα για μετατροπή του  σε νέο Δημαρχείο, χωρίς όμως να γνωρίζει κανείς λεπτομέρειες για το πότε και το πώς. Αυτό που ελπίζουμε να ληφθεί σοβαρά υπόψη είναι το θέμα του πάρκινγκ που θα εξυπηρετήσει το νέο κτίριο, αφού δεν νοείται στην εποχή μας δημόσιο κτίριο και μάλιστα υψηλού ενδιαφέροντος χωρίς τις απαραίτητες θέσεις στάθμευσης. Καιρός είναι μάλλον να αξιοποιηθούν τα παραπλήσια οικόπεδα που παραμένουν στην ίδια κατάσταση -του χωραφιού δηλαδή- μισό αιώνα και βάλε. Η περιοχή της Λιμνοπούλας θέλει επίσης την αναβάθμισή της, ειδικά στον χώρο πίσω από το νέο ξενοδοχείο.

Το τελευταίο χωμάτινο  γήπεδο του λεκανοπεδίου -εκείνο των Σεισμοπλήκτων- ακούστηκε ότι θα μπει σε φάση …πρασινίσματος, αλλά αυτό δε φτάνει. Μπορεί και πρέπει να επεκταθεί και πέρα από τον δρόμο όπου υπάρχουν κάποιες ξεχαρβαλωμένες μπασκέτες.

Η αισθητική αναβάθμιση της παραλίμνιας περιοχής με απομάκρυνση των βανδαλισμένων έργων τέχνης αλλά και η αναβάθμιση του πεζόδρομου από τη Βογιάννου ως την Καστρίτσα πρέπει να είναι επίσης στο πρόγραμμα.  

Οι δεντροφυτεύσεις είναι ένα ακόμη θέμα που, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να προσέξει η Δημοτική Αρχή. Η πόλη μας έχει την ευκαιρία να αναδειχτεί στην πιο πράσινη πόλη της χώρας. Η δεντροφύτευση της ακτής Μιαούλη και του πέρα της πλατείας Μαβίλη παραλίμνιου δρόμου είναι επιβεβλημένες.

Να μην ξεχνάμε βέβαια και το στρατόπεδο του Βελισσαρίου, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου απλώς... υπάρχει. Δεν μπορεί αλλού να παραχωρούνται στους Δήμους στρατόπεδα σε αχρηστία κι εδώ να βλέπουμε μια τεράστια και χρήσιμη για την πόλη έκταση να παραμένει σε μεγάλο μέρος της… βοσκοτόπι.

Πολιτισμικά, επίσης απαιτούνται νέες ιδέες και πρόσωπα γιατί το ίδιο πια σκηνικό επαναλαμβάνεται από την εποχή που ο νυν Δήμαρχος ήταν πρόεδρος του Π.Κ.  Άλλωστε, πόσες φορές αντέχει να έρθει ακόμη ο Kip Winger στην πόλη; Μέχρι και σε νταλίκα τον ανέβασαν φέτος.

Το μεταναστευτικό, τέλος, είναι ένα επιπλέον θέμα που απασχολεί έντονα την τοπική κοινωνία, με δεδομένο ότι η πόλη των Ιωαννίνων επιβαρύνθηκε με τον μεγαλύτερο αριθμό αφίξεων. Τι θα γίνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που τώρα ζουν από τα επιδόματα της Ε.Ε.;   

Κατά τα άλλα, εννοείται πως η καθαριότητα σε καθημερινή βάση, το πλύσιμο δρόμων και κάδων, το κόψιμο των χόρτων στην ώρα τους, το συνεχές σβήσιμο των δήθεν γκράφιτι με χρήση και υλικά νέας τεχνολογίας αλλά και με πρόστιμα και ποινές από μια δημοτική αστυνομία που πρέπει να αποδείξει ότι αξίζει των φόρων των δημοτών, είναι επίσης ανάγκη να ενταθούν αν η πόλη μας θέλει να λέγεται ευρωπαϊκή και να είναι στην πρωτοπορία των ελληνικών πόλεων με χαρακτήρα. 

Όσοι επισκέφθηκαν το τελευταίο διάστημα άλλες πόλεις της Ηπείρου θα έχουν διαπιστώσει ότι πολλά από εκείνα που τις ταλαιπωρούσαν για χρόνια -είτε λόγω κακής νοοτροπίας είτε λόγω άλλων αιτιών- έχουν λυθεί με έναν ανθρώπινο και ελκυστικό τρόπο. Οι πόλεις- μικρές και μεγάλες- δείχνουν ένα τακτοποιημένο πρόσωπο, με σεβασμό στον επισκέπτη, έχουν εκμεταλλευτεί τους ελεύθερους χώρους, τις πλατείες, τις παραθαλάσσιες ζώνες τους και με αφορμή τα όμορφα μαγαζιά ο κόσμος τις έχει μετατρέψει σε κυψέλες ζωής. Καιρός είναι και η δική μας πόλη να αφήσει πίσω της τις παθογένειες του παρελθόντος και να προχωρήσει μπροστά.

Eμείς, από τη μεριά μας, θα συνεχίσουμε να σχολιάζουμε τα κακώς κείμενα, με μόνη επιδίωξη τη βελτίωση της καθημερινότητας των κατοίκων αλλά και της εικόνας της πόλης μας προς τα έξω.