«Η Ιταλία, μετά την τραγωδία που πέρασε στην αρχή της πανδημίας, έβαλε μυαλό. Έχει ήδη εμβολιάσει πάνω από το 65% του γενικού πληθυσμού, έκανε υποχρεωτικό τον εμβολιασμό στους υγειονομικούς στις αρχές του καλοκαιριού, επέβαλλε τη συνεχή χρήση της μάσκας παντού στα παιδιά άνω των έξι ετών.
Επιπλέον, η Ιταλία ήταν από τις πρώτες χώρες που εφάρμοσε το «πράσινο διαβατήριο» (πιστοποίηση εμβολιασμού, ή ανάρρωση, ή πρόσφατο αρνητικό τεστ) για εσωτερικές μετακινήσεις και για πρόσβαση σε κοινόχρηστους κλειστούς χώρους, ενώ είναι έτοιμη να επεκτείνει την εφαρμογή του για όλους τους εργαζόμενους στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, με την προτροπή και την υποστήριξη των συνδικάτων!
(Στην Ελλάδα τα συνδικάτα στον τομέα της υγείας διαδηλώνουν κατά του
υποχρεωτικού εμβολιασμού των υγειονομικών).Με αυτά τα μέτρα, η Ιταλία κατάφερε
τις τελευταίες 14 μέρες να καταγράψει 12,81 θανάτους ανά 1 εκατ. κατοίκους,
όταν η Ελλάδα κατέγραψε στο αντίστοιχο διάστημα 46,83 θανάτους (η δεύτερη
χειρότερη επίδοση μετά τη Βουλγαρία ανάμεσα στις 37 ευρωπαϊκές χώρες)».
(Γ. Τούντας-liberal.gr)
«Πέρυσι τον χειμώνα περίπου 2.000 συμπολίτες μας που παρίσταναν τον λαό μαζεύονταν κάθε βράδυ στο Σύνταγμα για να συμπαρασταθούν στον απεργό πείνας Κουφοντίνα. Δεν τους ενδιέφερε, έλεγαν, ότι ήταν ο Κουφοντίνας, που είχε σκοτώσει με τα χέρια του 11 ανθρώπους. Τους ενδιέφερε, έλεγαν, ότι ήταν απεργός πείνας, κινδύνευε να χάσει τη ζωή του και η Πολιτεία καταπατούσε τα δικαιώματά του. Δικαίωμά του, έλεγαν, να επιλέξει τη φυλακή της αρεσκείας του. Διαπρεπείς νομομαθείς και δημοσιολογούντες έβγαζαν πορίσματα για τα συνταγματικά του δικαιώματα.
Η
απεργία πείνας έληξε μάλλον άδοξα και ο λαός παρακολουθούσε αδιάφορα την
παράσταση των 2.000, οι οποίοι δεν κατάφεραν να γίνουν τρεις. Θύμιζαν κάτι
θιάσους που ανεβάζουν Σαίξπηρ με χαμηλό προϋπολογισμό και μειώνουν τα πρόσωπα
από 26 σε πέντε για να βγουν τα έξοδα».
(Τ. Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
@ Ο Αλέξης, ως άλλος Αντρέας, στην ομιλία του στη Θεσσαλονίκη
δήλωσε ότι είναι έτοιμοι και αποφασισμένοι να σηκώσουν «το ήλιο πάνω από την
Ελλάδα», χρησιμοποιώντας στίχους Άγγελου Σικελιανού. Αλλά όταν ως στίχος,
άκουσμα, τραγούδι, σύνθημα, πολιτική παράσταση, κομματικό σήμα, brand name,
είναι τόσο ταυτισμένο και ποτισμένο ιστορικά με το ΠΑΣΟΚ, μοιάζει σαν…
υπεξαίρεση πολιτικής ιδιοκτησίας. Παράλληλα δείχνει πολιτική απελπισία.
Αποδεικνύει ότι στέρεψε το πολιτικό και ιδεολογικό σου φορτίο.
(Γ. Σιδέρης-liberal.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου