Απόψεις...

«Ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Θεοδόσης Τάσιος και ο Στέφανος Μάνος επέλεξαν να βάλουν την προσωπική τους σφραγίδα στον αγώνα για την υπεράσπιση των υπέρτατων αγαθών της δημόσιας υγείας και της ανθρώπινης ζωής. Τρεις καταξιωμένες προσωπικότητες σε τρεις εντελώς διαφορετικούς τομείς της δημόσιας ζωής, με τις δικές τους ιστορικές διαδρομές και ιδιαιτερότητες, επέλεξαν, μαζί με πολλούς ακόμα σημαντικούς συμπολίτες μας, να βάλουν την προσωπική τους σφραγίδα στον αγώνα για την υπεράσπιση των υπέρτατων αγαθών της δημόσιας υγείας και της ανθρώπινης ζωής. 

Αποφάσισαν να στρατευτούν σε έναν άνισο πόλεμο, εναντίον ενός αόρατου εχθρού που έχει καταφέρει, χάρη στην παραπλανητική προπαγάνδα και τις σκοταδιστικές προκαταλήψεις, να εισχωρήσει διχαστικά στις γραμμές της κοινωνίας. Είναι άμεση ανάγκη να λάμψει η αλήθεια, όπως ακριβώς την περιέγραψε ο Πρόεδρος Μπάιντεν: «Η μόνη πανδημία που έχουμε είναι μεταξύ των ανεμβολίαστων».

                                                                      (Γ. Μεϊμάρογλου-Athensvoice)

«Η διχοτόμηση είναι η χειρότερη λύση για το Κυπριακό. Τι γίνεται όμως όταν περιγράφεται, εκ των συνθηκών ως η μόνη δυνατή; Κάθε μέρα που επιβεβαιώνεται το αδιέξοδο στο Κυπριακό, πλησιάζουμε όλο και περισσότερο προς τη διχοτόμηση. Και φαίνεται ότι είναι ο χρόνος που θα κάνει τη δουλειά της Διπλωματίας και της Ιστορίας».

                                                                      (Κ. Γιαννακίδης-prtoagon.gr)

«Μισό λεπτό γιατί θα τρελαθούμε. Έχω εγώ έναν υπάλληλο στο μαγαζί μου ή είμαι εγώ υπάλληλος στο μαγαζί κάποιου, καθόμαστε ώμο με ώμο, εξυπηρετούμε μαζί τον κόσμο που μπαινοβγαίνει, πιάνουμε τα ίδια σκεύη και χαρτιά, μπαίνουμε στην ίδια τουαλέτα και αναπνέουμε τον ίδιο αέρα οκτώ ώρες την ημέρα επί είκοσι πέντε μέρες τον μήνα, αλλά είναι παράλογο ή φασιστικό να ξέρει ο ένας για τον άλλον αν είμαστε εμβολιασμένοι;

Τι είναι πάλι αυτή η ιστορία που διακινείται (και από την αριστερά) ότι η υποχρέωση του εργαζόμενου να ενημερώσει τον εργοδότη του για το αν είναι εμβολιασμένος, θα οδηγήσει σε απολύσεις; Αν δηλαδή υπάρχει κάποιος μέσα σε μια επιχείρηση που έχει ψείρες, τις οποίες μάλιστα αρνείται να καταπολεμήσει για λόγους ιδεολογικούς, είναι δικαίωμά του να το κρατήσει κρυφό διότι πρόκειται για ευαίσθητο προσωπικό του δεδομένο; Σαλέψαμε εντελώς;»

                                                                      (Δ. Καμπουράκης-liberal.gr)

«Θυμάμαι την ιστορική ομιλία του Μάνου Χατζηδάκι στο Καλλιμάρμαρο, όταν κατήγγειλε τη μιντιακή χυδαιότητα, στο πρόσωπο της τότε «Αυριανής». Μίλησε τότε για τη «φυλλάδα που μολύνει τον ελλαδικό χώρο με αναίδεια, χυδαιότητα, τραμπουκισμό και κολακεία συμπολιτών μας χαμηλής νοημοσύνης… που το ψέμα και οι ψευδολογίες της είναι οικείες καθημερινά, εκμεταλλευόμενη την περιφρονητική σιωπή των θιγομένων». Γιγαντώνεται το τέρας της χυδαιότητας, τρεφόμενο με μαζικής παραγωγής fake news. H σιωπή δεν αρκεί, ακόμα κι αν συνιστά στάση περιφρόνησης».

                                                              (Γ. Παγουλάτος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)