Αριστερή, οπισθοδρομική κομπανία...

 

«Αυτή η είδηση δεν θα έπρεπε να είχε περάσει στα ψιλά. Η είδηση ότι εννιακόσιοι πενήντα υποψήφιοι φοιτητές από είκοσι διαφορετικές χώρες, έκαναν αίτηση για να καταλάβουν μία από τις εξήντα θέσεις του πρώτου έτους του ξενόγλωσσου τμήματος της Ιατρικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, αποτελεί ένα κομβικό σημείο για την Ανώτατη Εκπαίδευση στη χώρα μας.

Με δεδομένο ότι οι υποψήφιοι φοιτητές που θα γίνουν δεκτοί στην Ιατρική Σχολή, θα καταβάλουν ετήσια δίδακτρα ύψους 12.000, είναι προφανές ότι κατεδαφίζονται με μεγάλο κρότο, δυο από τα μεγαλύτερα τοτέμ της εγχώριας οπισθοδρομικής αριστεράς. 

Το πρώτο αγωνιστικό τοτέμ ήταν η αντίσταση στην δημιουργία αγγλόφωνων τμημάτων και το δεύτερο τοτέμ ήταν άρνηση στη θέσπιση της καταβολής διδάκτρων. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο, ότι σύμφωνα με τη έρευνα της Marc για το Πρώτο Θέμα, το 75,6% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι συμφωνούν με την ελεγχόμενη είσοδο με κάρτα στους Πανεπιστημιακούς χώρους. Και φυσικά δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και το 62,6% των ψηφοφόρων του Σύριζα συμφωνεί με το μέτρο. Αλλά και από τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ, ένα 36,5% είναι θετικό στην υιοθέτηση  της κάρτας εισόδου. 

Οι πολίτες συνειδητοποίησαν με τον σκληρό τρόπο (the hard way, που λένε και οι Αμερικανοί), ότι οι επαναστατικές ονειρώξεις και τα αγωνιστικά οράματα με τα οποία είχαν μεγαλώσει μετά την μεταπολίτευση, προσέφεραν θέσεις εξουσίας στους αρχηγίσκους των κομματικών μηχανισμών της αριστεράς. Ενώ οι ίδιοι και τα παιδιά τους, εισέπρατταν τα θλιβερά αποτελέσματα αυτής της «επαναστατικότητας», πάνω στην πλάτη τους.   

Η οπισθοδρομική αριστερή κομπανία έστελνε τα δικά της παιδιά σε ακριβά ιδιωτικά σχολεία. Σπούδαζε τα παιδιά της σε ξένα πανεπιστήμια. Όμως για τους ψηφοφόρους της, επιφύλασσε διαλυμένα δημόσια σχολεία και πανεπιστήμια. 

Η επιθυμία των πολιτών να στηρίξουν την καθιέρωση της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, μαζί με την επιθυμία των πολιτών να αυξηθεί ο αριθμός των πρότυπων και πειραματικών σχολείων, που εκφράζονται με συντριπτικά ποσοστά άνω του 75%, είναι η απάντηση της κοινωνίας στα άσματα με τίτλο, όπως «η αριστεία είναι χολέρα» και «η αξιολόγηση είναι φασιστική». 

Οι πολίτες κοιτάζουν μπροστά και αγωνίζονται για το μέλλον τους. Η αριστερή οπισθοδρομική κομπανία αγωνίζεται για την επαγγελματική πολιτική επιβίωση των στελεχών της. Οι πολίτες αδιαφορούν για τους παράφωνους ήχους και τόνους του παρελθόντος. Ενός παρελθόντος, που έχουν αφήσει πίσω τους. Διότι γνωρίζουν πια για τα καλά, ότι με όσο σανό και να  ταϊστεί ο γάιδαρος, είναι σίγουρο ότι δεν θα πετάξει».

                                         (Άρθρο του Κ. Χαροκόπου από το Liberal.gr)