Ελληνικό... Δημόσιο

«Το καθεστώς της «λούφας και παραλλαγής» που ζει και βασιλεύει στον Δημόσιο Τομέα και που έχει αποκτήσει τερατώδεις διαστάσεις λόγω των μέτρων για την πανδημία, πρέπει να καταργηθεί το ταχύτερο δυνατόν. Διότι παρ' όλο που ο πολίτης έχει στα χέρια του το όπλο των ψηφιακών και τηλεφωνικών υπηρεσιών, η άρνηση παροχής υπηρεσιών προς τους πολίτες από τους δημοσίους υπαλλήλους, έχει περάσει σε άλλο επίπεδο. 

Τηλέφωνα κατεβασμένα, πόρτες κλειστές, «ραντεβού» που δεν κλείνονται, προβλήματα που δεν επιλύονται, υποθέσεις που δεν διεκπεραιώνονται, αποτελούν μερικά από τα θαύματα των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι παρεμπιπτόντως δεν έχουν υποστεί την παραμικρή μείωση των αποδοχών τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Ίσα ίσα, που οι υπάλληλοι του Δημοσίου βρίσκονται σε ένα ιδιότυπο καθεστώς ημιδιακοπών διαρκείας, από τον Μάρτιο του 2020.

Μήπως έφτασε η στιγμή να συνταχθεί ένα εργασιακό νομοσχέδιο για τους δημοσίους υπαλλήλους; Ένα νομοσχέδιο που θα καθορίσει τον τρόπο και τον χρόνο της απασχόλησης στο Δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα; Ένα νομοσχέδιο που να καθορίζει ακόμα τις κανονικές άδειες, τις άδειες για «άλλους λόγους» και τις άδειες από τη «σημαία»; Ένα νομοσχέδιο που θα ανατρέψει μια σειρά παράλογων προνομίων, που επιτρέπουν στους δημοσίους υπαλλήλους να απολαμβάνουν ένα ιδιότυπο καθεστώς ασυλίας απέναντι στις πραγματικές εργασιακές ανάγκες των υπηρεσιών και στις πραγματικές ανάγκες εξυπηρέτησης των πολιτών.

Ως πότε η ιερή αγελάδα του δημοσίου θα απομυζά τα εισοδήματα των εργαζόμενων του ιδιωτικού τομέα, προσφέροντας υπηρεσίες που δεν συναντώνται ούτε στις χώρες της Υποσαχάριας Αφρικής; Το ελληνικό δημόσιο, δεν θα πρέπει επιτέλους να εναρμονιστεί με τη λειτουργία των αντίστοιχων ευρωπαϊκών; Αυτό βέβαια απαιτεί την πλήρη διάρρηξη των δεσμών, ανάμεσα στη συντεχνία των συνδικαλιστών του Δημοσίου και στο πολιτικό προσωπικό της χώρας».

                            (Απόσπασμα άρθρου του Κ. Χαροκόπου από το liberal.gr)

 

«Με όλες αυτές τις χιλιάδες ψηφιακές υπηρεσίες που έχει δημιουργήσει ο κ. Πιερρακάκης (1.100 αν θυμάμαι καλά), ένα κομμάτι των δημοσίων υπαλλήλων έχουν σήμερα ακόμα λιγότερη δουλειά και θα έπρεπε ήδη να μετακινούνται σε υποστελεχωμένα υπουργεία – π.χ. το υπουργείο Οικονομικών, που έχει ακόμη μεγάλες ανάγκες προσωπικού. Καταλαβαίνουμε βεβαίως ότι και αυτή η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για την εκλογική πελατεία της – 600.000 ψήφοι είναι αυτές και υπερδιπλάσιες αν μετρήσει κανείς και τις οικογένειές τους. 

Ωστόσο, η χώρα χρεοκόπησε από τις σπατάλες του Δημοσίου και τις εκατοντάδες χιλιάδες ρουσφετολογικές προσλήψεις, τα παράνομα επιδόματα, τις διαφόρων ειδών συντάξεις-μαϊμού και τους εκατοντάδες δημόσιους οργανισμούς-σφραγίδες με εργαζομένους-φαντάσματα, οι οποίοι εμφανίζονταν μία φορά τον μήνα για να πληρωθούν και μόνο.

Επιπλέον, στη δεκαετία των μνημονίων όλος ο δημόσιος τομέας έμεινε στο απυρόβλητο με μικρές περικοπές μισθολογίου και φυσικά καμία απολύτως απόλυση, την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες ιδιωτικές επιχειρήσεις έβαζαν λουκέτο και σχεδόν ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα έμεναν άνεργοι και αβοήθητοι, κι ακόμη δεν έχουν καταφέρει να βρουν δουλειά και να ορθοποδήσουν».

            (Απόσπασμα άρθρου του Ν. Παπαδόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)