Απόψεις...

 

«Την ώρα που η ΕΕ δίνει σχεδόν «λευκή επιταγή» στο καθεστώς Ράμα προκειμένου να συνεχισθεί ομαλά η ευρωαλβανική πορεία, συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό η προσπάθεια αφελληνισμού της Βορείου Ηπείρου με αιχμή την συστηματική υφαρπαγή ελληνικών περιουσιών, που οδηγεί και διευκολύνει στην αλλοίωση και του δημογραφικού στις περιοχές της ελληνικής μειονότητας. Η προσπάθεια του αλβανικού καθεστώτος είναι είτε η άμεση και ευθεία υφαρπαγή περιουσιών, είτε ο εξαναγκασμός των Ελλήνων μειονοτικών να ξεπουλήσουν την περιουσία τους σε οργανωμένα και ελεγχόμενα από το καθεστώς επιχειρηματικά συμφέροντα (με τιμές που το ίδιο καθορίζει), με στόχο να χαθεί το μοναδικό και σημαντικότερο στοιχείο που «δένει» την μειονότητα με τις πατρογονικές εστίες της.  

Χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της τακτικής είναι η περίπτωση Ελλήνων πολιτών κληρονόμων σημαντικής περιουσίας στην αναπτυσσόμενη περιοχή των Εξαμιλίων που ενώ έχουν κερδίσει όλα τα δικαστήρια για την διεκδίκηση και κατοχύρωση της περιουσίας τους, ενώ έχουν προσφύγει στο ΕΔΑΔ, βλέπουν την περιουσία τους να εξαφανίζεται, καθώς Αλβανός επιχειρηματίας με την κάλυψη του καθεστώτος έχει αρχίσει να κτίζει πολυτελές τουριστικό συγκρότημα στην περιουσία τους».

                                                                             (Ν. Μελέτης-liberal.gr)

«Το μάτι των περισσοτέρων στα Κοινωνικά Μέσα τράβηξε το «κυριλοποίηση». Το κυριλέ και σπανιότερα το κυρίζι, το κυριλίκι, το κυριλάτα μπορεί να μην είναι άγνωστα στην γλώσσα αλλά το κυριλοποίηση, πρώτη φορά και εγώ το άκουγα. Η λέξη αναφερόταν σε μια ανακοίνωση ομάδας των Εξαρχείων που οργανώνει συγκέντρωση για να αποτρέψει τις επεμβάσεις του Δήμου Αθηναίων στον Λόγο του Στρέφη, την δημιουργία σταθμού του Μετρό στην πλατεία Εξαρχείων και την μετατροπή του Κτιρίου Γκίνη του Πολυτεχνείου σε μουσείο. Εδώ να πω ότι το βλέπουν σωστά. Το διδάσκει το παρελθόν. 

To 1844 η αγγλική κυβέρνηση  διαπλάτυνε την Όξφορντ  Στριτ οδηγώντας στην εξαφάνιση του St. Giles Rookery, το μεγαλύτερο σλαμ του Λονδίνου. Ενός «βιότοπου» του υποκόσμου με στενάκια, κλειστές αυλές, υπόγειες και εναέριες συνδέσεις ανάμεσα στα κτίρια, έναν τόπο με ανοικτούς υπονόμους και κλειστές αυλές, το άβατο των ζητιάνων cum κακοποιών  του 18ου αιώνα. Περισσότερο από συγκοινωνιακό έργο η διαπλάτυνση της Όξφορντ Στριτ ήταν έργο κοινωνικής παρέμβασης που άλλαξε την εικόνα του κεντρικού Λονδίνου. 

Η δημιουργία του  σταθμού των Εξαρχείων και οι αλλαγές στο Πολυτεχνείο για τους άρχοντες του Εξαρχιστάν είναι πολύ πιο επικίνδυνες από 10 διμοιρίες ΜΑΤ. Έφτασε ο καιρός η χώρα να απαλλαγεί από τους δυνάστες της που δεκαετίες, στο όνομα της δημοκρατίας και της αυτοδιαχείρισης, είχαν δημιουργήσει τα μικρά τους καπετανάτα. Και αν, όπως στην περίπτωση του μετρό των Εξαρχείων, μπορεί αυτό να συνοδευτεί από έργα βελτίωσης της ζωής των κατοίκων της περιοχής ακόμα καλύτερα».

                                                                        (Α. Πανούτσος-protagon.gr)