Απόψεις...

 

«Όσοι λένε ότι φοβούνται πιθανές παρενέργειες του εμβολίου ξεχνούν ότι ακόμα κι όταν καταπίνουν ένα απλό χαπάκι για τον πονοκέφαλο, παίρνουν ένα μικρό ρίσκο έναντι της ωφέλειας.  Ούτε σκέφτονται, βέβαια, ότι αν νοσήσουν σοβαρά από κορονοϊό, θα πάρουν ένα κοκτέιλ φαρμάκων για να γιάνουν. Εκεί να δείτε πιθανές ανεπιθύμητες παρενέργειες, φίλοι μου. Ότι η επιστήμη έχει προχωρήσει τόσο και για πρώτη φορά στην Ιστορία κατάφερε να δημιουργήσει ένα εμβόλιο σε μικρότερο χρονικό διάστημα, για να βοηθήσει την ανθρωπότητα να ξεπεράσει έναν σκόπελο. Μιλάμε για κατόρθωμα, ένα επιστημονικό άλμα, που θα λειτουργήσει σαν ορόσημο και θ’ αλλάξει τα δεδομένα. 

Θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτό που η επιστήμη πέτυχε, όχι να μεμψιμοιρούμε και να στραβώνουμε, κοιτώντας με μισό μάτι την επιτυχία της, ή ακόμα χειρότερα, ακυρώνοντάς την. «Ναι, αλλά οι παρενέργειες; Ποιος μου εγγυάται ότι θα κάνω το εμβόλιο και δεν θα πάθω κάτι; », το αμέσως επόμενο επιχείρημα των αρνητών. 

Ας μιλήσουμε για ανεπιθύμητες παρενέργειες, λοιπόν. Θρομβοπενία, ακοκκιοκυτταραιμία, πανκυτταροπενία, λευκοπενία, ουδετεροπενία, σύνδρομο Stevens-Johnson και τοξική επιδερμική νεκρόλυση, βρογχόσπασμος, ναυτία, έμετος, διάρροια, κοιλιακή δυσφορία. Σας λένε κάτι; Διαβάστε το φυλλάδιο που έχει μέσα κάθε σκεύασμα παρακεταμόλης, και θα δείτε να αναγράφονται αυτές οι αντενδείξεις και άλλες τόσες. Μια βόλτα στο φαρμακείο του σπιτιού, και λίγη μελέτη των φυλλαδίων του κάθε σκευάσματος, σου αποκαλύπτει τον μαγικό κόσμο της φαρμακευτικής χημείας».

                                                                 (Λ. Σταμπούλογλου-protagon.gr)

«Μέχρι τώρα, μόνο οι γιατροί μιλάνε με ζέση και σθένος για το πώς πρέπει να προφυλαχθούμε και για τη σημασία του εμβολίου. Άλλοι, μεταξύ των οποίων και οι άνθρωποι της τέχνης και του πολιτισμού, δεν έχουν βγάλει κουβέντα. Καλλιτέχνες που είχαν λάβει μέρος σε τηλεοπτικά σποτ για την ανάγκη μέτρων προφύλαξης προ των εμβολίων, λοιδωρήθηκαν από ομοτέχνους τους, παρά την επιτυχία που είχαν τα σποτάκια αυτά. 

Είναι δυνατόν οι μουσικοί μας, οι ηθοποιοί μας, οι δημιουργοί και οι ερμηνευτές κάθε είδους, οι άνθρωποι που τόσα έχουν προσφέρει αφιλοκερδώς για το κοινό καλό να απέχουν αυτές τις κρίσιμες στιγμές; Το αντέχει η συνείδησή τους; Αυτή η πάντοτε φλεγόμενη συνείδηση που βάζει πλάτη για όποια αδικία συμβαίνει παγκοσμίως, πώς τηρεί στάση ουδετερότητας και απάθειας με την πανδημία και την ανάγκη εξόδου από αυτήν; Και ένα θέμα ζωής και θανάτου να έχει καταλήξει να είναι το μόνο με το οποίο δεν ασχολούνται; Αποκαρδιωτικό. Τόσα χρόνια, σε άλλα μας είχαν συνηθίσει».

                                                                     (Αγγ. Κώττη-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)