Απόψεις...

 

«Η παρασκευή της ινσουλίνης ή της πενικιλίνης δεν ήταν αποτέλεσμα διαπάλης στην οποία επικράτησε ο λόγος του ισχυρότερου. Προήλθε από την επιστημονική έρευνα, που επαληθεύθηκε με τα πειράματα και έτσι σώθηκαν ζωές δισεκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη μας. Πώς φαντάζονται κάποιοι ότι επιμηκύνθηκε η ανθρώπινη ζωή; Με την πρόοδο της ιατρικής επιστήμης, της φαρμακολογίας και, κυρίως, με τα αποτελέσματα αυτής της προόδου που γίνονταν και γίνονται αντιληπτά και αποδεκτά, καθημερινά, από τους πολίτες. 

Είναι ολοφάνερο και δεν χρειάζεται επιχειρηματολογία πως ένα φάρμακο, αν στο πειραματικό στάδιο δεν έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα ή προκαλεί επικίνδυνες παρενέργειες, δεν κυκλοφορεί. Δεν συμφέρει πρωτίστως την ίδια την εταιρεία που το παράγει, ενώ σχεδόν σε όλες τις χώρες υπάρχουν οι αρμόδιοι οργανισμοί που δίνουν ή δεν δίνουν την έγκρισή τους. Στοιχειώδης λογική, που απαιτεί στοιχειώδεις γνώσεις. Οι εκ πεποιθήσεως ανεμβολίαστοι κυριαρχούνται από τον σκοταδισμό και τις προλήψεις και δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθούμε μαζί τους. Γι’ αυτούς θα αποφασίσει η φύση».

                                                                          (Σ. Μουμτζής-liberal.gr)

«Όταν το 2018 η ηγεσία της Κούβας επέτρεψε τη λειτουργία του Διαδικτύου, δεν μπορούσε να φανταστεί πόσο καταλυτικά θα επιδρούσε αυτό το γεγονός στην εποχή της πανδημίας. Στην προ του Διαδικτύου περίοδο, για να κινητοποιηθούν οι πολίτες απαιτείτο να υπάρχει μια οργανωτική δομή. Να υπάρχει μια συγκροτημένη ομάδα ομοϊδεατών η οποία και θα αναλάμβανε την ενημέρωση και την κινητοποίηση των συναγωνιστών τους. 

Σήμερα, το μόνο που χρειάζεται είναι η αποστολή ενός μηνύματος σε χιλιάδες ή δεκάδες χιλιάδες παραλήπτες. Εφόσον το ερέθισμα είναι ισχυρό, θα συγκεντρωθούν χιλιάδες πολίτες στο προκαθορισμένο σημείο. Γι’ αυτό και η πρώτη ενέργεια της κουβανικής κυβέρνησης ήταν να σφραγίσει το Διαδίκτυο. Μετά έστειλε τις δυνάμεις καταστολής να διαλύσουν τους διαμαρτυρόμενους Κουβανούς. Το Διαδίκτυο έχει και μιαν άλλη λειτουργία. Δείχνει σε κάθε γωνιά του πλανήτη πώς ζουν οι πολίτες των ανεπτυγμένων κρατών. Τις ανέσεις τους, τις ελευθερίες που απολαμβάνουν, το περιβάλλον στο οποίο κινούνται. 

Είναι απολύτως λογικό όλοι αυτοί που ζουν στο όριο ή κάτω από το όριο της φτώχειας να επιθυμούν και αυτοί να έχουν μια παρόμοια ζωή. Και ή το απαιτούν από τις κυβερνήσεις τους ή στοιβάζονται σε πλοία και βάρκες και γίνονται μετανάστες. Στην Κούβα συμβαίνουν και τα δύο. Τις τελευταίες ημέρες έχει αυξηθεί δραματικά ο αριθμός των Κουβανών που θέλουν να περάσουν στις ΗΠΑ, ενώ άλλοι συμπατριώτες τους διαδηλώνουν στους δρόμους ζητώντας μια καλύτερη ζωή. 

Στα δικτατορικά καθεστώτα, όταν ανοίξει μια μικρή ρωγμή, πολύ σύντομα μετατρέπεται σε ένα ρήγμα που παρασέρνει τα πάντα. Ακόμα και αν κατασταλούν οι διαδηλώσεις, η χαραμάδα για να μπει το φως έχει δημιουργηθεί. Είναι θέμα χρόνου η Κούβα να έχει την τύχη του υπαρκτού σοσιαλισμού».

                                                                           (Σ. Mουμτζής-liberal.gr)