Επαναστατική γυμναστική...

 

«Η σκηνή είναι γνωστή. Στελέχη του ΚΚΕ - οικοδόμοι προσπάθησαν να κτίσουν την πόρτα του υπουργείου Εργασίας. Για να είναι το happening -έτσι βάφτισαν αυτήν την βαρβαρότητα- πιο «πιασάρικο» κουβάλησαν και μια μπετονιέρα από την άλλη άκρη της Αττικής. Εννοείται πως έπεσε ξύλο με τα ΜΑΤ. Το ΚΚΕ είναι μια μεγάλη επιχείρηση και ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες εργοδότες. Αν λάβουμε υπ' όψη πόσα επαγγελματικά στελέχη έχει σε όλη την Ελλάδα θα κατανοήσουμε και την ευρηματικότητα και την οργανωτική αρτιότητα των κινητοποιήσεων του.

Βέβαια, το πολιτικό ζητούμενο είναι πως οι προφανώς παράνομες πρακτικές του, που έχουν και το στοιχείο της προβοκάτσιας, αντιμετωπίζονται από σχεδόν όλο το πολιτικό σύστημα με μια χαλαρότητα και ανεξάντλητη κατανόηση. Μάλιστα, επί δεκαετίες, ακούω πρωτοκλασάτα στελέχη του συντηρητικού - φιλελεύθερου χώρου να εκφράζουν τον θαυμασμό τους για τη συνέπεια αυτού του κόμματος, που παραμένει -όπως λένε- πιστό στις αρχές του. Και οι ανόητοι δε διερωτώνται ποιες είναι αυτές οι αρχές; Δηλαδή τι προτιμούν; Να υπάρχει στην κεντρική πολιτική σκηνή ένα κόμμα- απολίθωμα ή ένα εκσυγχρονισμένο και ανανεωμένο κόμμα της Αριστεράς, έστω κομμουνιστικό; Προς τι ο θαυμασμός τους σε μια συνέπεια αναχρονιστική, που οδηγεί σε πράξεις βίας και τραμπουκισμών το 2021;

Θα μου πει κάποιος πως αν δεν έκαναν αυτά που κάνουν ουδείς θα ασχολείτο μαζί τους. Ούτε εγώ θα έγραφα για αυτούς. Θα βυθιζόταν στην αφάνεια. Μάλιστα, χαριτολογώντας, υποστηρίζουν πως ας τους αφήσουμε να κάνουν την «επαναστατική γυμναστική τους» κραυγάζοντας «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Όσες φορές και να το φωνάξουν δε θα ξεπεράσουν το 6%. Ως γνωστόν το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που αρνείται τον, εκ του νόμου, προβλεπόμενο έλεγχο των οικονομικών του, με δικαιολογίες που παραπέμπουν στη δεκαετία του '50.

Με όλα αυτά και πολλά άλλα, δεν ήταν τυχαία η εμφάνιση ολόκληρης μπετονιέρας επί αγροτικού οχήματος για να κτισθεί, μέρα - μεσημέρι, η είσοδος υπουργείου, επί της οδού Σταδίου. Θα είχε ενδιαφέρον τι θα έκανε το ΚΚΕ αν κάποιοι πήγαιναν να κτίσουν την πόρτα στο «σπίτι του λαού» στο αυτόνομο κρατίδιο του Περισσού.

                              (Απόσπασμα άρθρου του Σ. Μουμτζή από το Liberal.gr)