Η "ιερή αγελάδα" του Δημοσίου...

 

«Το καθεστώς της «λούφας και παραλλαγής» που ζει και βασιλεύει στον Δημόσιο Τομέα και που έχει αποκτήσει τερατώδεις διαστάσεις λόγω των μέτρων για την πανδημία, πρέπει να καταργηθεί το ταχύτερο δυνατόν. Διότι παρ' όλο που ο πολίτης έχει στα χέρια του το όπλο των ψηφιακών και τηλεφωνικών υπηρεσιών, η άρνηση παροχής υπηρεσιών προς τους πολίτες από τους δημοσίους υπαλλήλους, έχει περάσει σε άλλο επίπεδο.

Τηλέφωνα κατεβασμένα, πόρτες κλειστές, «ραντεβού» που δεν κλείνονται, προβλήματα που δεν επιλύονται, υποθέσεις που δεν διεκπεραιώνονται, αποτελούν μερικά από τα θαύματα των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι παρεμπιπτόντως δεν έχουν υποστεί την παραμικρή μείωση των αποδοχών τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Ίσα ίσα, που οι υπάλληλοι του Δημοσίου βρίσκονται σε ένα ιδιότυπο καθεστώς ημιδιακοπών διαρκείας, από τον Μάρτιο του 2020.

Μήπως έφτασε η στιγμή να συνταχθεί ένα εργασιακό νομοσχέδιο για τους δημοσίους υπαλλήλους; Ένα νομοσχέδιο που θα καθορίσει τον τρόπο και τον χρόνο της απασχόλησης στο Δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα; Ένα νομοσχέδιο που να καθορίζει ακόμα τις κανονικές άδειες, τις άδειες για «άλλους λόγους» και τις άδειες από τη «σημαία»; Ένα νομοσχέδιο που θα ανατρέψει μια σειρά παράλογων προνομίων, που επιτρέπουν στους δημοσίους υπαλλήλους να απολαμβάνουν ένα ιδιότυπο καθεστώς ασυλίας απέναντι στις πραγματικές εργασιακές ανάγκες των υπηρεσιών και στις πραγματικές ανάγκες εξυπηρέτησης των πολιτών. 

Ένα κλασσικό παράδειγμα παράλογων προνομίων των δημοσίων υπαλλήλων είναι αυτό της άδειας αιμοδοσίας. Ο εργαζόμενος του ιδιωτικού τομέα, ο οποίος ανταποκρίνεται σε πρόσκληση από υπηρεσία αιμοληψίας για κάλυψη έκτακτης ανάγκης ή μετέχει σε οργανωμένη ομαδική αιμοληψία, καθώς και ο εργαζόμενος που προσέρχεται σε οποιοδήποτε κέντρο αιμοληψίας με δική του πρωτοβουλία για να προσφέρει αίμα, δικαιούται ειδικής άδειας απουσίας με πλήρεις αποδοχές, μόνο για μία (1) ημέρα, την ημέρα της αιμοληψίας. Ο εργαζόμενος δύναται να κάνει χρήση του δικαιώματος της ειδικής άδειας αιμοληψίας μέχρι δύο (2) φορές ετησίως. Αντίθετα, ο εργαζόμενος στον δημόσιο τομέα, δικαιούται ειδικής άδειας απουσίας με πλήρεις αποδοχές δύο (2) ημερών για έξι (6) κατ’ ανώτατο όριο το χρόνο αιμοληψίες. Και οι δύο (2) ημέρες κάθε φορά, προστίθενται στην ημέρα της αιμοδοσίας. 

Ένα ακόμα κλασικό παράδειγμα, είναι αυτό που όλοι μας έχουμε αντιμετωπίσει σε δημόσιες υπηρεσίες. Να βρίσκουμε στη θέση των υπαλλήλων στα γραφεία τους, τσάντες, παλτά και λοιπά. «Κάπου θα έχει πεταχτεί», είναι η μόνιμη απάντηση των υπολοίπων συναδέλφων των άφαντων υπαλλήλων. Η χώρα όμως έχει την επείγουσα ανάγκη, να μπει μια τάξη στα εργασιακά, στην αξιολόγηση και στην απόδοση των δημοσίων υπαλλήλων. 

Ως πότε η ιερή αγελάδα του δημοσίου θα απομυζά τα εισοδήματα των εργαζόμενων του ιδιωτικού τομέα, προσφέροντας υπηρεσίες που δεν συναντώνται ούτε στις χώρες της Υποσαχάριας Αφρικής; Το ελληνικό δημόσιο, δεν θα πρέπει επιτέλους να εναρμονιστεί με τη λειτουργία των αντίστοιχων ευρωπαϊκών; Αυτό βέβαια απαιτεί την πλήρη διάρρηξη των δεσμών, ανάμεσα στη συντεχνία των συνδικαλιστών του Δημοσίου και στο πολιτικό προσωπικό της χώρας».

                            (Απόσπασμα άρθρου του Κ. Χαροκόπου από το liberal.gr)