«Όταν μια μικρή παρέα μαθητών ή και εξωσχολικών μπορεί να περάσει αλυσίδα στην πόρτα και να κλείσει ένα σχολείο, δηλαδή να το «καταλάβει», δεν μπορούμε να μιλάμε για σοβαρό εκπαιδευτικό σύστημα, πόσο μάλλον για βιώσιμες μεταρρυθμίσεις σε αυτό.
Όταν μια παρέα νεολαίων, αγνώστων λοιπών στοιχείων, μπορεί να εμποδίσει
τον απόπλου ενός πλοίου της γραμμής ισχυριζόμενη ότι υλοποιεί απόφαση απεργίας
σωματείου, η οποία έχει ήδη κριθεί παράνομη, δεν μπορούμε να μιλάμε για
ασφάλεια μεταφορών ούτε βέβαια για ανάπτυξη.
Όταν υγειονομικοί έχουν το δικαίωμα να μην εμβολιάζονται ενώ συνεχίζουν να προσφέρουν τις ιατρικές τους υπηρεσίες και μάλιστα σε ευπαθείς ομάδες δεν μπορούμε να μιλάμε για εμβολιαστικό πρόγραμμα, αλλά ούτε και για σοβαρό σύστημα υγείας.
Τον Σεπτέμβριο, η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και η «Τράπεζα Θεμάτων» είναι δύο θαυμάσιες αφορμές για να κλείσουν τα σχολεία από την επομένη του αγιασμού και για άγνωστο χρονικό διάστημα. Η ελληνική οικογένεια δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα αφού ούτως ή άλλως έχει αναθέσει τη μόρφωση των παιδιών της στα φροντιστήρια αναλαμβάνοντας αγόγγυστα το όποιο κόστος. Αλλά ούτε και το υπουργείο Παιδείας θα έχει πρόβλημα αφού και αυτό κοιμάται ήσυχο για τον ίδιο λόγο. Ας είναι καλά η παράλληλη παιδεία. Που βγαίνει ασπροπρόσωπη στις πανελλαδικές εξετάσεις τα θέματα των οποίων θέτει η επίσημη. Ειδικά στις μεγάλες ηλικίες.
Από Σεπτέμβριο, χωρίς lockdown, αλλά και
χωρίς επαρκές τείχος ανοσίας, με τους πολίτες χαλαρούς και ξέγνοιαστους, είναι
πιθανόν να έχουμε ένα 4ο κύμα της πανδημίας με απρόβλεπτα κακά
αποτελέσματα. Μπορούμε να το αντέξουμε; Και είναι δυνατόν υγειονομικοί να
δίνουν το αντιεμβολιαστικό παράδειγμα; Και η πολιτεία να παρακολουθεί
απούσα; Χωρίς καμπάνια; Χωρίς κυρώσεις; Χωρίς κίνητρα; Τόσο αδύναμο είναι
τελικά το δημόσιο συμφέρον μπροστά στον δήθεν δικαιωματισμό;»
(Απόσπασμα
άρθρου του Λ. Καστανά από την Αthensvoice)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου