Απόψεις...

  

«Παράνομες και καταχρηστικές έχουν κριθεί κατά καιρούς από τη δικαιοσύνη, μια σειρά από απεργιακές κινητοποιήσεις. Παρ’ όλα αυτά, οι εργατοπατέρες μαζί με τις αργόμισθες συνδικαλιστικές ηγεσίες των σωματείων, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις δικαστικές αποφάσεις, προχωρούν στις απεργίες, πίσω από τα συνθήματα του τύπου «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», «φωνή λαού – οργή θεού», «με αγώνες κατακτάμε τα δικαιώματα μας» και άλλα γραφικά και γλαφυρά. 

Και γιατί να είναι νόμος, το δίκιο του εργάτη και όχι του εργοδότη, που μένει πίσω η παραγωγή του και εμφανίζεται αφερέγγυος στους πελάτες του και ζημιώνει, ή του πολίτη που βασανίζεται από τον απεργό, ή του τουρίστα δεν αδυνατεί να βρεθεί στον προορισμό του ή του ξενοδόχου που χάνει τη κράτηση του ή του μεταφορέα που αδυνατεί να εκτελέσει το δρομολόγιο του και να παραδώσει το φορτίο του;» 

                                                                         (Κ. Χαροκόπος- liberal.gr) 

«Συγνώμη, αλλά είχε κανείς αμφιβολία ότι αργά ή γρήγορα ο Παυλής θα τασσόταν ανοικτά και απροκάλυπτα υπέρ των αντιεμβολιαστών; Η επίσημη προσχώρηση του στους ψεκασμένους δεν οφείλεται ούτε στην επιστημοσύνη του (όπως διατείνεται ο ίδιος), ούτε στο πολιτικό μένος του εναντίον της κυβέρνησης (που τον τυφλώνει και στα πιο προφανή). Είναι θέμα χαρακτήρα. Δεν αντέχει να είναι με τους πολλούς, δεν ανέχεται οποιαδήποτε ταύτιση του με την κοινή λογική, παθαίνει αλλεργία και μόνο με την ιδέα πως λέει όσα λένε και οι υπόλοιποι. 

Το υπερεγώ του και ο άμετρος ναρκισσισμός του, η μανιακή του ανάγκη να ξεχωρίζει, τον οδηγούν νομοτελειακά στην όχθη όπου στρατοπεδεύουν οι κάθε λογής συνωμοσιολόγοι, τεχνοφοβικοί, ραντισμένοι και σκοταδιστές.Κοντολογίς, ο Παυλής έχει κόψει το σκοινί κι έχει φύγει προς τα όρη. Δεν μου πέφτει λόγος, χαζεύω πάντως την αυτοκαταστροφική πολιτική του πορεία. Το κολλητηλίκι του με τον Πάνο Καμένο είναι ήδη ξεπερασμένο, σε λίγο θα πίνει ρακές με την Ραχήλ Μακρή. Δικαίωμα του, σε κανέναν μας δεν πέφτει λόγος για τις απόψεις και τις παρέες του». 

                                                                      (Δ.Καμπουράκης- liberal.gr) 

 «Κάθε χρόνο κάνω το αντιγριπικό εμβόλιο. Μου το έχει συστήσει η γιατρός μου. Δεν έχω ρωτήσει ποτέ ούτε ποια εταιρεία το παρασκευάζει, ούτε με ποιον τρόπο λειτουργεί. Και να τα ήξερα όλα αυτά δεν θα άλλαζε τίποτε, γιατί δεν έχω τις απαραίτητες γνώσεις για να τα κρίνω. Το ίδιο ισχύει και για τα φάρμακα που παίρνω. Η γιατρός μου είπε ότι το τάδε σκεύασμα ρυθμίζει τη λειτουργία του μυοκαρδίου. Αυτό μου φτάνει. 

Σε γενικές γραμμές, οι γιατροί δεν μιλάνε πολύ και νομίζω ότι καλά κάνουν. Από αρχαιοτάτων χρόνων. Ο εμβολιασμός του πληθυσμού είναι κατ’ αρχήν ιατρικό ζήτημα. Κατ’ αρχήν και όχι κατ’ αρχάς. Ιατρικό ζήτημα με τεράστιες πολιτικές και κοινωνικές επιπτώσεις. Το όριο είναι λεπτό. Οσοι δεν το αναγνωρίζουν, απλώς δεν αντιλαμβάνονται ούτε την αξία της ιατρικής ούτε τη σημασία της πολιτικής». 

                                                           (Τ. Θεοδωρόπουλος- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)