Απόψεις...

 

Μπορούμε να φανταστούμε έναν κόσμο που όλες οι αξίες ανεβαίνουν διαρκώς; Δεν χρειάζεται να τον φανταστούμε! Αυτή είναι η κατάσταση που βιώνουμε σήμερα. Αυτός είναι ο κόσμος μας. Οι αξίες των μετοχών, των ακινήτων και των πρώτων υλών ανεβαίνουν διαρκώς, δημιουργώντας στο τέλος βάσιμες αμφιβολίες για την «αξία» του χρήματος. Μπορεί οι κεντρικές τράπεζες να πλημμυρίζουν τον πλανήτη με χαρτονομίσματα, αλλά οι αγορές αναπροσαρμόζουν ανάλογα τις πραγματικές αξίες. 

Το κρυφτούλι συνεχίζεται. Μέχρι πότε; Είναι κάτι που μπορεί να συνεχιστεί για πολύ καιρό ακόμη ή να «σκάσει» ανά πάσα ώρα και στιγμή. Αυτό σημαίνει ότι επενδύσεις σε αγροτικές εκτάσεις και σε χρυσό, ίσως αποτελούν μία καλή ασπίδα για την κρίση. Αν αυτή έρθει. Αν δεν έρθει και πάλι δεν χάνει κάποιος τα χρήματά του με αυτόν τον τρόπο!»

                                                                               (Θ Μαυρίδης–liberal.gr)

«Στο κέντρο έρευνας και ανάπτυξης της διεθνούς τεχνολογικής εταιρείας Team Viewer στα Ιωάννινα γίνεται ένα πείραμα συμβίωσης. Aν ευτυχήσει θα γκρεμίσει κι άλλους αριστερούς μύθους για τη διασύνδεση των πανεπιστημίων με την αγορά εργασίας, θα φτιάξει με όρους μέλλοντος θέσεις εργασίας και θα προσφέρει βιώσιμη ανάπτυξη στην τοπική οικονομία.

Το κέντρο είναι ένα από τα μεγαλύτερα της εταιρείας παγκοσμίως. Λειτουργεί από τις αρχές του 2020 και προοπτικά από τους 50 μηχανικούς τεχνολογίας λογισμικού που απασχολεί θα φτάσει τους 200. Πίσω απ’ όλο αυτό κρύβεται ένας ταλαντούχος, δραστήριος και καινοτόμος Έλληνας ομογενής. Ο Βασίλης Τριάδης, επικεφαλής της P&I που συνέβαλε καθοριστικά για να φτάσει η επένδυση της Team Viewer στα Ιωάννινα και να διασυνδεθεί το κέντρο με τα τοπικά πανεπιστήμια».

                                                                                (Κ. Γαλανού-liberal.gr)

«Κάτι η υπερπροσπάθεια που γίνεται από την Ελλάδα στο εξωτερικό, κάτι ο νόμος για τις φορολογικές απαλλαγές, έχουμε τα πρώτα αποτελέσματα. Ο Αντόνιο Μπαντέρας θα γυρίσει στη Θεσσαλονίκη τη νέα του ταινία Barracuda. Πλην, μόλις άρχισε επιτέλους να κινείται κάτι ως προς τα κινηματογραφικά γυρίσματα έ-ε-ερχεται η συνδικαλιστική ηγεσία του θεάματος- ακροάματος. Τέλος, κλεισμένοι στο συνδικαλιστικό τους καβούκι, οι συνδικαλιστές μετράνε μόνο τον αντίκτυπο που θεωρούν ότι θα έχει στο δικό τους επάγγελμα και αποφαίνονται πως δεν κερδίζει κάτι η χώρα μας. 

Μεταφορές, ξενοδοχεία, εστίαση, καφέ, αναφορές στον ξένο Τύπο, ακόμα και απόκτηση τεχνογνωσίας, δεν περιλαμβάνονται στον… προϋπολογισμό της χασούρας. Αυτό έλειπε… Επειδή πάντως η πραγματική ζωή πάντοτε κερδίζει, στη Θεσσαλονίκη γίνεται πανζουρλισμός για το πώς θα εξυπηρετηθεί η παραγωγή. Κομπάρσοι, επιπλοποιοί, τεχνικοί, εστιάτορες, ιδιοκτήτες κέτερινγκ μετέχουν ήδη στην προετοιμασία, ενώ οι παραγωγοί δέχονται αμέτρητα e-mail με αιτήσεις. Αυτό κάτι θα έπρεπε να λέει, κανονικά. Τι σημαίνει όμως κανονικότητα για τους συνδικαλιστές;»

                                                                           (Αγγ. Κώττη–liberal.gr)