«Έψαχνα στις τηλεοπτικές εικόνες από το λιμάνι του Πειραιά και τους καταπέλτες των πλοίων που «κατελήφθησαν» στην υποτιθέμενη απεργία της ΠΕΝΕΝ, να βρω κάποιον να μοιάζει με ναυτεργάτη. Να δείχνει ότι τον έχει φάει ο ήλιος από το μεροκάματο. Τα κόκκινα σημαιάκια, δεν τα κράταγαν χέρια εργατών. Τα κρατούσαν φρέσκοι πιτσιρικάδες με ωραίες φατσούλες, τζινάκια, φορμίτσες και smart phones.
Αυτοί οι ηλικιακά και κοινωνικά άγουροι «στρατιώτες του λαϊκού κινήματος» ξύπνησαν πρωί πρωί και κατέβηκαν στον Πειραιά να εμποδίσουν τους «πλουτοκράτες» που ήθελαν να πάνε στα νησιά για κάνα μεροκάματο, τους νησιώτες, τους τουρίστες, Έλληνες και ξένους.
Η εξέλιξη για το
δρώμενο των 20 νοματαίων ήταν πανωλεθρία(μβος). Γιατί βρέθηκαν απέναντι σε κάποιον
που το λαϊκό κίνημα και οι σωματοφύλακές του, τον έχει γραμμένο κανονικά. Τον
νεαρό που βρέθηκε στο όριο της έκρηξης -
ναι υπάρχουν άνθρωποι που αγανακτούν με τη φασιστοειδή έκφραση του
συνδικαλισμού – τους πήρε αμπάριζα και
τους κατέβασε από τον καταπέλτη φωνάζοντας «έχω πέντε χιλιάδες ένσημα ρε…»
Τα πέντε χιλιάδες δουλεμένα ένσημα ενός νεαρού άνδρα που μάλλον πήγαινε να τα αυξήσει δουλεύοντας σε κάποιο νησί, στάθηκαν απέναντι στα στυλιάρια με το κόκκινο πανί που δόθηκαν στους πιτσιρικάδες σε κάποιο παρακείμενο δρόμο όπου τους μάζεψε ο καθοδηγητής. Και ξανά η ιαχή «άντε βρείτε καμιά δουλειά ρε…»
Στο όλο σκηνικό οι ναυτεργάτες άφαντοι εν τω μεταξύ. Οι συνδικαλιστές δεν μπορούν να τους κινητοποιήσουν. Οι ναυτεργάτες σύρθηκαν στο παρελθόν σε πολλούς τέτοιους «αγώνες». Σε βάρος της ζωής τους και της δουλειάς τους. Τους εξάντλησαν οι συνδικαλιστές τους στην επαναστατική γυμναστική για να διώξουν την Cosco. Ευτυχώς δεν τα κατάφεραν και σήμερα οι περισσότεροι έχουν δουλειά και μάλιστα καλοπληρωμένη. Τους έβαζαν να κυνηγάνε τους τουρίστες που έβγαιναν από τα κρουαζιερόπλοια, για να διώξουν την κρουαζιέρα και ευτυχώς δεν τα κατάφεραν. Με αποτέλεσμα φέτος όσοι είναι γνώστες να λένε πως περιμένουμε τα περισσότερα κρουαζιερόπλοια από ποτέ.
Στο λιμάνι του
Πειραιά υπήρξε μια τεράστια συμβολική νίκη. Της εργασίας και των ενσήμων
απέναντι στους «αεριτζήδες» του συνδικαλισμού, της αριστερής κομματίλας και στα
κόκκινα στυλιάρια. Ηττώνται και φαίνεται. Επειδή τη «δουλίτσα» που έκαναν τόσο
καιρό δεν μπορούν να την κάνουν. Δεν θα τους αφήνει η κοινωνία να την
κάνουν. Και κάνουν outsourcing στους
άγουρους «στρατιώτες» που τους ξυπνάνε με παραγγέλματα αχάραγα και
αναρωτιούνται οι γονείς τους γιατί σηκώθηκαν τόσο νωρίς τα βλαστάρια τους».
(Απόσπασμα
άρθρoυ της Κ. Γαλανού από τo liberal.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου