Και όμως. Δε φτάνει που ο δρόμος είναι στενός από μόνος του, δε φτάνει που χρησιμοποιείται ως πάρκινγκ και από τις δύο πλευρές, ακριβώς πάνω στη στροφή εκεί όπου υπάρχουν τραπεζοκαθίσματα και ένα μικρό πεζοδρόμιο για όλο μα όλο τον κόσμο που αναγκαστικά θα περάσει από κει, αφού το απέναντι πεζοδρόμιο δεν νοείται ως τέτοιο.
Και τα ογκωδέστατα λεωφορεία από δω θα περάσουν και όσοι δουν κάποιον γνωστό στο καφέ θα βάλουν τα αλάρμ και θα σταθμεύσουν, κλείνοντας την κυκλοφορία. Αλλά και τα ποδήλατα από 'δω θα προσπαθήσουν να διαβούν και οι πεζοί, τα καροτσάκια με τα μωρά, οι ηλικιωμένοι.
Και ενώ θα
έπρεπε χρόνια τώρα να έχει συμβεί το αυτονόητο, οι καθ’ ύλην αρμόδιοι περί άλλα
τυρβάζουν. Ποιο είναι το αυτονόητο; Να διαπλατυνθούν τα πεζοδρόμια, έτσι που να
μην είναι εφικτό το παρκάρισμα. Κι αυτό να γίνει λίγο πριν το κτίσμα της κυρα-Φροσύνης και λίγο μετά μέχρι τους κάδους απορριμμάτων που υπάρχουν εκεί. Ούτε
δύσκολο ούτε κοστοβόρο είναι. Μια απόφαση είναι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου