Απόψεις...

 

«Μιλούν για «κυβέρνηση στον νότο», διαδηλώνουν κατά των περιοριστικών μέτρων για την πανδημία, προσπαθούν να ξηλώσουν τον φράκτη στον Αστρομερίτη, καλωσορίζουν τους μετανάστες που η Τουρκία προωθεί μέσω Κατεχομένων, δεν έχουν ποτέ διαδηλώσει για την τουρκική Κατοχή, έχουν προκαλέσει την οργή όλων των κομμάτων πλην του ΑΚΕΛ.  Είναι οι λεγόμενοι «ωσδαμέδες», τα μέλη της πολιτικής πλατφόρμας «ΩΣ ΔΑΜΕ» (ανορθόγραφα «ως εδώ»), ακροαριστερής κυπριακής οργάνωσης που ήδη έχει διοργανώσει τρεις συγκεντρώσεις από την αρχή του χρόνου, με τελευταία αυτή της 27ης Μαρτίου. Αυτή τη φορά προκαλώντας με την ανακοίνωσή τους μεγάλες αντιδράσεις στη μεγαλόνησο.  

Σύμφωνα με έρευνα της εφημερίδας «Σημερινή», αν και οι «Ως Δαμέ» προσπαθούν να εμφανιστούν ως ανεξάρτητο κίνημα, «σε πολλές περιπτώσεις επίσημες οργανώσεις του ΑΚΕΛ συμμετείχαν ή έχουν κατά το παρελθόν συνεργαστεί με τους συνδιοργανωτές σε διάφορες δράσεις ή οι ομάδες των διοργανωτών στηρίζουν τις εκδηλώσεις του κόμματος». Μάλιστα, το ΑΚΕΛ είχε στηρίξει ανοικτά την εκδήλωση της 20ής Φεβρουαρίου. Εκεί και οι «Antifa» της Λευκωσίας, που χρησιμοποιούν το τουρκικό όνομα της κυπριακής πρωτεύουσας (Lefkosha), ενώ τάσσονται κατά της στράτευσης στην Εθνική Φρουρά, αλλά και κατά του αντικατοχικό αγώνα του κυπριακού λαού.

Σημαντικά στοιχεία – που επίσης κάτι μας θυμίζει – η στοχοποίηση των αστυνομικών και ο «αιώνιος πόλεμο κατά της γριβικής νεολαίας». Η Σημερινή καταγράφει και τις ακόλουθες οργανώσεις: Accept ΛΟΑΤΚΙ Κύπρου- Δέφτερη Ανάγνωση- Δίκτυο Δράσης για την Στέγη και την Πόλη - Devrimci Komünist Birlik - Επαναστατική Κομμουνιστική Λίγκα- Κίνημα Ενάντια στις Εκποιήσεις -Κίνηση Save Akamas - Save Cyprus- Νέα Διεθνιστική Αριστερά- Νεολαία Φίλων της Γης Κύπρου-Πλατφόρμα Ε/κ και Τ/κ εκπαιδευτικών Ειρήνη-Πρωτοβουλία Ενεργών Πολιτών Λεμεσού Ενάντια στα Ψηλά Κτίρια-Save Solea Valley».

                               (Απόσπασμα άρθρου της Σ. Βούλτεψη από το Liberal.gr)

«Χλευάζουμε τον αγράμματο Πολάκη που εξίσωσε τον Κολοκοτρώνη με τον Βελουχιώτη. Δεν κάνει τίποτε διαφορετικό από τον εγγράμματο κ. Χατζή που τον εξισώνει με τον φιλελευθερισμό. Μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι και οι δύο συναντήθηκαν στην υπεράσπιση του Κουφοντίνα. Την πολιτική ορθότητα την ξεβολεύει η Ιστορία. Οι αριστεροί απ’ την άλλη έχουν πρόβλημα με το παρόν. Έχοντας χάσει το βάθρο της ιδεολογίας τους, το προλεταριάτο, ψάχνουν όπου γης κολασμένους για να σταθούν στα πόδια τους. 

Και οι μεν και οι δε συναντιούνται στον κόσμο του Ισλάμ. Οι μεν τον χρησιμοποιούν ως υποκατάστατο του προλεταριάτου που τους έχει εγκαταλείψει. Οι δε ως ενσάρκωση του «άλλου» που πρέπει να ανεχθείς ως διαφορετικό για να αποδείξεις ότι οι πολιτισμοί δεν έχουν σύνορα. Τόσο απλά. Οι μεγάλες ευρωπαϊκές κοινωνίες, όπως η γαλλική ή η αγγλική, αποδέχθηκαν τη μετανάστευση ως ιστορική συνέπεια της αποικιοκρατίας. Στην Ελλάδα είναι ένα φαινόμενο που δεν συνδέεται με την Ιστορία μας. Και δεν αναφέρομαι στη μετανάστευση από τις χώρες του ανατολικού μπλοκ. 

Αναφέρομαι στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς που συρρέουν τα τελευταία χρόνια από την Ασία και την Αφρική. Μας βρήκαν ανέτοιμους, και ανίκανους να τους υποδεχθούμε. Και τότε ξεκίνησε μια εργώδης προσπάθεια της Αριστεράς για να πείσει την ελληνική κοινωνία να δεχθεί τον βιασμό ως ευκαιρία. Το 2015 η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου κατάργησε τα θαλάσσια σύνορα. Το αποτέλεσμα ήταν να κλείσουν τα σύνορα προς την Ευρώπη. Δημιουργήθηκε το αίσχος της Μόριας από τους ανθρωπιστές και οι ΜΚΟ υποκατέστησαν το ελληνικό κράτος. Οργανώθηκε ο εποικισμός του κέντρου της Αθήνας. 

Και όσο η αριστεροδεξιά μας κυβέρνηση υποδεχόταν ταλαίπωρους για να λιαστούν, με τις ευλογίες της Ευρώπης, η κεντροδεξιά παρακολουθούσε σιωπηλή. Όσοι τολμούσαν να μιλήσουν χρίζονταν πάραυτα ακροδεξιοί. Η Αριστερά έβλεπε στις ροές των μεταναστών υποψήφιους ψηφοφόρους. Με την αφρόκρεμα της ελληνικής νεολαίας να μεταναστεύει στο εξωτερικό στην πολιτική σκηνή το νέο προλεταριάτο θα μπορούσε να γίνει η κρίσιμη μάζα. Σύμμαχοι των υπολογισμών της Αριστεράς οι μαχητές της πολιτικής ορθότητας. Κι ας ξέρουν ότι το Ισλάμ που υπερασπίζονται μισεί όχι μόνον τις ιδέες τους αλλά και τον τρόπο της ζωής τους». 

                         (Άρθρο του Τ. Θεοδωρόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)