Απόψεις...

 

@ Κατάληψη=Πειθαρχικό & διαγραφή + αυτόφωρο & καταδίκη (χωρίς η έφεση να έχει ανασταλτικό χαρακτήρα). Δηλαδή, το πρωί φοιτητής καταληψίας, το βράδυ μη φοιτητής στη μπουζού για τα επόμενα 2 χρόνια. Μόνο με κυβέρνηση ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ. Αν θέλετε, φυσικά.

@ Διαβάζω τις ανακοινώσεις των κομμάτων για τη στάση του Υπουργού Εξωτερικών, στην συνέντευξη Τύπου με τον Τούρκο ομόλογό του. Όλα, αφού κάνουν ένα φευγαλέο θετικό σχόλιο, καταφεύγουν στη γνωστή ελληνική μιζέρια του “ναι μεν, αλλά”.

Η στάση της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού χαρακτηρίζεται από αμηχανία και έλλειμμα στρατηγικής” λέει το τσίρκο της Κουμουνδούρου, λες και το “θα το ρισκάρουμε με την Τουρκία” είναι απόφθεγμα του Σουν Τζου. 

Η κόρη η σοσιαλίστρια κατάλαβε, με την οξύνοια που τη χαρακτηρίζει, πως η συνάντηση δεν ήταν προετοιμασμένη και ρωτάει λεπτομέρειες. 

Ο κηραλοιφής μέμφεται τον Δένδια που μόνο απάντησε και δεν έριξε και δυο ξεγυρισμένες μπούφλες στον Τσαβούσογλου (ευκαιρία να λανσάρει καινούργια αλοιφή: το “πυγμαχικόν” – μια επάλειψη και νοκ άουτ ο Μεβλούτ), οι σταλινίστας μία κασέτα έχουν, αυτή παίζουν, και ο ταώς με τα λαχούρια ονειρεύεται πολιτικές συναντήσεις "μακριά από εξορύξεις, εξοπλισμούς, εντάσεις και ιδιοτελείς επιδιαιτητές" – όπως με τη Δανάη, τσικ-του-τσικ, τρώγοντας θαλασσινά με θέα την Ακρόπολη .

Ε, λοιπόν μπράβο στον Νίκο Δένδια για την αξιοπρεπή, θαρραλέα, υπερήφανη και εθνικά επωφελή στάση του. Χωρίς “αλλά”. Μπράβο και στην κυβέρνηση διότι προφανώς δεν ήταν έμπνευση της στιγμής. Προφανώς προετοίμασαν και το ενδεχόμενο προκλήσεων των πάντα πονηρών μεμέτηδων και είχαν αποφασίσει το πώς θα το χειριστούν. Κάποτε σ’ αυτή τη χώρα θα πρέπει να ξεφύγουμε από την κακομοιριά της μικροκομματικής αντιπολίτευσης.

@ Κάποιος να της εξηγήσει τι σημαίνει "αυθαίρετος". Διότι όταν διοικείς κάτι, οτιδήποτε, από minimarket μέχρι την Περιφέρεια με τους 3000 υπαλλήλους, το να κάνεις μετακινήσεις εργαζομένων είναι μέσα στις δικαιοδοσίες σου. Επί Δούρου, ουσιαστικός διευθυντής HR της Περιφέρειας ήταν το ΚΚΕ, διότι ήλεγχε - και ελέγχει - πλήρως τον Σύλλογο Εργαζομένων της Περιφέρειας. Η πρόεδρός του, στέλεχος του ΚΚΕ και της ΑΔΕΔΥ (που κάνοντας χρήση της συνδικαλιστικής της άδειας, έχει να εργαστεί κάτι αιώνες), έλυνε και έδενε. Και οι ζαίοι βάραγαν προσοχή. Τώρα έχει αλλάξει το καθεστώς. Και δεν τους αρέσει καθόλου.

@ Έβαλαν πρόστιμο σε κατάστημα καφέ διότι ήταν, λέει, πολλοί πελάτες να περιμένουν στο πεζοδρόμιο. Και ρωτάει ο άνθρωπος ΠΟΛΥ ΛΟΓΙΚΑ: "Είναι δική μου δουλειά να ρυθμίζω το τι γίνεται στο πεζοδρόμιο; Με ποιον τρόπο μπορώ να επιβάλω σε κάποιον το πού θα στέκεται σε χώρο ΕΚΤΟΣ της δικαιοδοσίας μου;" Την ίδια στιγμή στην πλατεία της Κυψέλης έγινε ο κακός χαμός αλλά η αστυνομία δεν τόλμησε να πλησιάσει καν, διότι φοβήθηκε να μην γίνει της "Νέας Σμύρνης". Έχουμε τρελαθεί εντελώς.

@ Τι είναι μια ποδοσφαιρική ομάδα; Εταιρεία. Ανώνυμη Εταιρεία. Έχει μετόχους, έχει έσοδα και έχει έξοδα. Τι είναι μια άλλη ποδοσφαιρική ομάδα; Μια άλλη ανώνυμη εταιρεία με μετόχους έσοδα και έξοδα. Τι προϊόν προσφέρουν αυτές οι εταιρείες; Θέαμα. Αυτές οι δύο ή οι δώδεκα ή οι εκατόν δώδεκα ανώνυμες εταιρείες αποφάσισαν κάτι, για να αυξήσουν τα έσοδά τους. Μπορεί να είναι σωστό μπορεί να είναι λανθασμένο. Ποιος είναι ο μόνος αρμόδιος για να το κρίνει; Ο πελάτης, αυτός δηλαδή που πληρώνει για να καταναλώσει θέαμα. Αυτός θα πει "αυτό που αποφασίσατε είναι μια σαχλαμάρα και μισή, δεν σας δίνω δεκάρα τσακιστή" ή θα πει "ουάου, φοβερή ιδέα, θα χορτάσουμε θέαμα". Και τότε θα φανεί αν η ιδέα που είχαν οι διευθύνοντες σύμβουλοι των ανωνύμων εταιρειών ήταν φλέβα χρυσού ή φλέβα οικονομικής αιμορραγίας. 

Τι πρέπει να κάνουν οι διευθύνοντες σύμβουλοι των άλλων ανωνύμων εταιρειών που δεν περιλαμβάνονται στο club; Ό,τι πρέπει να κάνει ο διευθύνων σύμβουλος μιας οποιασδήποτε εταιρείας, όταν ο ανταγωνισμός λανσάρει ένα νέο προϊόν. Να στύψουν το μυαλό τους να βρουν απάντηση. Να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί, να διαφοροποιήσουν το δικό τους προϊόν, να το εμπλουτίσουν, να το εξειδικεύσουν, να το εξελίξουν. Ό,τι τους φωτίσει ο γιαραμπής, εν πάση περιπτώσει. Κι αυτό που θα σκεφθούν, μπορεί να είναι αποτελεσματικό, μπορεί και να μην είναι. Πάλι ο πελάτης, δηλαδή ο θεατής θα αποφασίσει. Η ελεύθερη αγορά, όταν δεν ανακατεύονται πολιτικάντηδες, παράγοντες και παραγοντίσκοι, δίνει πάντα τη λύση. Άρα, προς τι το μίσος κι ο αλληλοσπαραγμός;

                                                                  (Θ. Τζήμερος-Δημιουργία Ξανά)