Ακούμε συχνά μεγάλα λόγια από τις τοπικές μας ηγεσίες για διάφορα θέματα που άπτονται της καθημερινότητας ή απασχολούν ολόκληρο τον πλανήτη. Και τι δεν έχει ειπωθεί για τη ρύπανση, ας πούμε, από πλαστικό, για τη μόλυνση των υδάτων ή τα δικαιώματα των πεζών στην ασφαλή μετακίνηση. Η πράξη, όμως, άλλα δυστυχώς μας δείχνει. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που πραγματικά εννοούν όσα λένε και ακόμη λιγότεροι εκείνοι που αναλαμβάνουν δράση ώστε να δώσουν γρήγορα λύσεις.
Πώς ακούγεται ας πούμε το γεγονός ότι σε έναν κεντρικότατο και σχετικά καινούριο δρόμο του αστικού ιστού (την οδό Σ. Νικολάτου που πηγαίνει προς Νεοχωρόπουλο) ο χείμαρρος που υπάρχει δίπλα στην άσφαλτο είναι μια μικρή χωματερή; Εκατοντάδες τόνοι από σκουπίδια πάσης φύσεως με πρώτα τα πλαστικά μπουκάλια δίνουν τον τόνο της περιβαλλοντικής ευαισθησίας και των πρωτόγονων που τα πετάνε αλλά και των αρμόδιων που κάνουν ότι δεν βλέπουν.
Άλλη μια πρωτοπορία της πόλης που κατέχει μια από τις πρώτες θέσεις στην αστική ρύπανση στη χώρα ολόκληρη καθώς δύσκολα θα δει κανείς δρόμο, πεζοδρόμιο, στροφή, πρανή δρόμων, πάρκα, άλση ή αρχαιολογικούς χώρους χωρίς τα απαραίτητο ντεκόρ από… σκουπίδια.
Στα λόγια πολιτισμός, στην πράξη ρύπανση. Και τι να πει κανείς για την αφισορύπανση που υπάρχει ανεξέλεγκτη παντού ενώ η Δημοτική αρχή μένει παγερά αδιάφορη;
Το ερώτημα είναι για ποιον λόγο πληρώνει ο δημότης τα δημοτικά του τέλη -που δεν είναι και λίγα.
Πράγματα που αλλού θα αντιμετωπίζονταν άμεσα εδώ κάνουν χρόνια και αν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου