Εδώ ήρθαμε…

Κάποια χρόνια πριν, όταν η πόλη μας είχε αρκετούς κινηματογράφους,  πολύς κόσμος πήγαινε απλώς… σινεμά. Οι ώρες προβολής δεν έπαιζαν ιδιαίτερο ρόλο. Έτσι, ενώ αρκετοί θεατές έμπαιναν στη μέση της ταινίας, την έβλεπαν μέχρι τέλους, περίμεναν να ξαναρχίσει και όταν έφταναν στο σημείο όπου είχαν μπει έλεγαν «εδώ ήρθαμε» και αποχωρούσαν. Αυτό ακριβώς μας θυμίζει το θέατρο του παραλόγου που παίζεται αυτές τις μέρες σχετικά με την κεντρική πλατεία της πόλης  μας. Στο ίδιο έργο θεατές, με άλλα λόγια. Ξαναπιάσαμε το θέμα από εκεί που το αφήσαμε το 2019. Κι από τότε, τι κάναμε; Μια τρύπα στο νερό. Έτσι, πραγματικά δεν ξέρουμε τι να υποθέσουμε μ’ αυτά που συμβαίνουν. Μας θυμίζει εκείνη τη λαϊκή ρήση με τον γιαλό και το αρμένισμα. Σε λίγο θ’ αρχίσουμε να αμφιβάλλουμε και για την κοινή μας λογική… Και εξηγούμαστε:  

Κοντά δυο χρόνια από τις τελευταίες δημοτικές εκλογές η Αρχή του κ. Ελισάφ αποφάσισε να ασχοληθεί με την κεντρική πλατεία. Και ενώ τότε χρέωνε στον πρώην Δήμαρχο ότι: «χωρίς κανένα διάλογο με την κοινωνία προχώρησε στο σχέδιο της ανάπλασης…δεν υπήρξε συζήτηση με τους θεσμοθετημένους φορείς, ούτε με τους πολίτες… δεν υπήρξε καν διαβούλευση... η πλατεία δεν είναι πεδίο  πειραματισμών», παίρνει  τώρα το σχέδιο της «μαύρης πλατείας» του κ. Μπέγκα, το ρετουσάρει λίγο  -μπορεί να το κάνει και χειρότερο με τον κυκλικό κόμβο που προβλέπει- και αυξάνει το κόστος του από το 1,2 στα 5,2 εκατομμύρια (5.200.000) ευρώ! Αυτό κι αν είναι εκτόξευση!! Λεφτά υπάρχουν λοιπόν, αλλά τόσο πολλά; Και με ποια αιτιολογία; Με πολύτιμους λίθους θα επενδυθεί το πλακόστρωτο; Απορίας άξιον…

Η πόλη βέβαια, χρειαζόταν εδώ και χρόνια μια ήπια ανάπλαση της κεντρικής της πλατείας. Μια νέα πλακόστρωση, ας πούμε, με κυβόλιθο σε χρωματισμούς και σχήματα θα άλλαζε εντελώς το πρόσωπό της. Μια ανακατασκευή των σιντριβανιών της θα έδινε το απαραίτητο υδάτινο στοιχείο, σε σχήμα και  χρώμα επίσης. Νέα παγκάκια, λουλούδια, δέντρα θα έδιναν το επιπλέον πράσινο που χρειάζεται. Και ένας ωραίος φωτισμός θα την έκανε όμορφη και ασφαλή και τη νύχτα. (Αν ρωτούσε κανείς εμάς θα λέγαμε ότι μια δυο καντίνες με τραπεζοκαθίσματα και κάποια παιχνίδια για παιδιά με ένα ωραίο κάγκελο να τα προστατεύει από τα διερχόμενα αυτοκίνητα θα της έδιναν μια επιπλέον ζωντάνια. Κάτι  που έχουν πολλές από τις πλατείες ελληνικών πόλεων, όχι πάντως η δική μας). Αντ’ αυτού τι βλέπει κανείς; Ένα αντιαισθητικό σεληνιακό τοπίο, μια ομοιότητα με την πλατεία της παλιάς Ομόνοιας, σε κάποια σημεία της μάλιστα έντονη.

Αλλά ας τα πάρουμε ένα ένα. Τι παρατηρούμε στα σχέδια των ειδημόνων; Φεύγει ό,τι είναι ωραίο. Εξαφανίζονται τα όμορφα ξύλινα κυματοειδή παγκάκια για να πάρει τη θέση τους ένα λίθινο ενιαίο καθιστικό χωρίς πλάτη, στη μέση του πουθενά. Εξαφανίζεται όλο το πλέγμα των σιντριβανιών και -αν κρίνουμε από τις μακέτες- το πράσινο όχι μόνο δεν αυξάνεται αλλά ελαττώνεται, ενώ κατασκευάζεται στο πίσω μέρος ένα ξύλινο, χωριάτικου στυλ, χαγιάτι. Η «γούρνα» αποφασίστηκε να μεταμορφωθεί -στο τελευταίο λεπτό- σε σιντριβάνι αλλά κι αυτό απλώς για να ικανοποιηθεί το αρχικό σχέδιο.

Παραμένει ο δρόμος διπλής κατεύθυνσης, τώρα όμως έχουμε και έναν αχρείαστο κυκλικό κόμβο να διακόπτει την ομαλή κυκλοφορία των πεζών, ο οποίος θα φέρει σίγουρα κυκλοφοριακό κομφούζιο σε μόνιμη βάση. Έτσι “φεύγει” και το παρκάκι που φιλοξενεί το άγαλμα της Ολυμπιάδας και του μικρού Αλέξανδρου μειώνοντας το πράσινο κατά πολύ. Φυσικά “φεύγει” και το άγαλμα του Πύρρου που τόσο ενοχλούσε διάφορους, απογυμνώνοντας την πόλη από το ιστορικό παρελθόν της.   

Η μεταλλική πεζογέφυρα που συνδέει σήμερα τον χώρο με το από κάτω -κατ’ ευφημισμόν- παρκάκι, πάει στη χωματερή και τοποθετείται άλλη, για να κάνει τι; Να συνδέσει την πλατεία με το από κάτω παρκάκι, με το οποίο ήδη συνδέεται! (Α! Θα τοποθετηθεί, λέει, και ασανσέρ. Ούτε Ελβετία να ήμασταν!) Επίσης, από τη μεριά της Όασης θα γίνει μια κάθετη σκάλα για να κατεβαίνει κανείς στη Μπιζανίου, διότι αν πάει από τη γωνία ενδέχεται και να … κουραστεί. Έτσι βέβαια θα κοπούν και όλα τα δέντρα που υπάρχουν εκεί. Είναι που αυξάνεται το πράσινο… Η δε δυνατότητα επέκτασης της πλατείας προς την πλευρά του Δικαστικού Μεγάρου -όπως αναφέρει το σχέδιο- με περισσότερο πράσινο, μοιάζει παραμύθι για μικρά παιδιά.  

Κι όλα αυτά ενώ έχουμε μια Λαϊκή αγορά από τις πλέον άθλιες του πλανήτη, ένα πάρκο στο Ρολόι στρωμένο ακόμη με χαλίκι και χώμα, ένα Ωδείο του προηγούμενου αιώνα, ένα πάρκο στα  Λιθαρίτσια που μόνο για πάρκο δε μοιάζει και το οποίο συνδέεται με το Π.Κ με κάτι  προπολεμικά καλντερίμια, ένα Πνευματικό Κέντρο μαύρο χάλι εξωτερικά, δυο δρόμους όλους κι όλους που συνδέουν το κέντρο με την παραλίμνια περιοχή με πρωτόγονα επίσης πεζοδρόμια. Για να μην πάμε στα μεγάλα έργα όπου υπάρχει μια διαρκής στασιμότητα και για τα οποία ακούει κανείς… ό,τι μπορεί να φανταστεί.

Και το πλέον -για μας εξωφρενικό, για άλλους φυσιολογικό- είναι ότι  έγινε μομφή από τον πρώην Δήμαρχο γιατί λέει δεν περιλαμβάνεται στην ανακατασκευή το τμήμα μπροστά από την Περιφέρεια! Έπρεπε δηλαδή  να ξηλωθεί η καινούρια πλακόστρωση, να φύγουν τα παγκάκια και να κοπούν δέντρα για να γίνει τι; Ό,τι και απέναντι…  Επειδή όμως το συγκεκριμένο κομμάτι έχει κατασκευαστεί μέσω Ευρωπαϊκού προγράμματος και η ανακατασκευή του πριν την παρέλευση της πενταετίας θα μπορούσε να οδηγήσει σε καταλογισμό χρημάτων και απώλεια κονδυλίων, η Δημοτική Αρχή του κ. Ελισάφ εξήγησε ότι θα τακτοποιήσει το ζήτημα μόλις παρέλθει η πενταετία, ξηλώνοντας τα πάντα μπροστά από την Περιφέρεια!

Φτάσαμε δηλαδή στο σημείο, για ποιους άραγε λόγους -και μην πει κανείς αισθητικούς όταν γύρω μας γίνεται πάρτι από σκουπίδια καταστροφομανία, βανδαλισμούς κτλ.- να θέλουμε να χαλάσουμε κάτι που είναι μια χαρά για να φτιάξουμε με τεράστιο κόστος κάτι πολύ χειρότερο. Αλλά, ποιος μας ρωτάει εμάς θα πείτε, τους απλούς δημότες που πληρώνουμε κάθε μήνα αδιαμαρτύρητα τους φόρους μας; Αποφασίζουν άλλοι, πριν από μας, για μας. Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε -και ευτυχώς ακόμη- είναι να ασκούμε την  κρίση μας και την καλή μας μνήμη. Και όταν κληθούμε να πάρουμε θέση μπροστά στην κάλπη, περνώντας από το νέο πανάκριβο σεληνιακό τοπίο να μην… ξεχάσουμε τη βιωματική σχέση με την κατάθλιψη.    

Και, φυσικά, η πλατεία που φέρνουν σήμερα δεν έχει καμία σχέση με εκείνη του 1960, όπως έχουν υποστηρίξει οι μελετητές. Μια απλή σύγκριση αρκεί για να το διαπιστώσει ο καθένας. Και αυτό που φαίνεται να διαγράφεται πια καθαρά είναι ότι υπάρχει μεγάλη απόσταση ανάμεσα στην πραγματικότητα και την περιγραφή που αποδίδεται σ’ αυτή. 

Η κατά τον κ. Μπέγκα «βιώσιμη αστική ανάπτυξη» μοιάζει με εφιάλτη. Τα δέντρα που πρέπει να κοπούν  μπροστά από την Περιφέρεια θα κόβονταν γιατί «δεν αφήνουν τη σχέση Νομαρχίας- Πλατείας να ‘’αναπνεύσει’’»!  

Το «αβαθές κοίλο», όπως  χαρακτηρίζεται η «γούρνα» του μισού μέτρου βάθους, θα δώσει την ευκαιρία για… «βιωματική προσέγγιση»! Ο  πυθμένας της γούρνας «θα είναι ένα τμήμα σφαίρας με μέγιστο βάθος 50 εκ. Η  κατασκευή αυτή θα «διασκεδάσει» τη μεγάλη γυμνή επιφάνεια του κέντρου της πλατείας ως στοιχείο βιωματικής προσέγγισης και όχι ως διακοσμητικό στοιχείο.  

Ο απογυμνωμένος χώρος που θα προκύψει, «θα μετατρέψει την κεντρική πλατεία της πόλης σε σημείο κοινωνικού διαλόγου και σε τόπο συνάντησης»! Η απομάκρυνση του  σιντριβανιού γίνεται γιατί «καταργεί την είσοδο προς το κτίριο της Όασης»! Και τελικά οι «ειδικοί» καλούν το κοινό να μη βιαστεί να κρίνει το αποτέλεσμα αφού ο χώρος της πλατείας μας είναι «δύστροπος» (!). Καταλάβατε… 

Συμπερασματικά, αυτό που εμείς βλέπουμε εδώ να ετοιμάζεται δεν λέγεται ανάπλαση, λέγεται απογύμνωση ενός χώρου από τα βασικά του χαρακτηριστικά. Μια συγκεκριμένη κριτική επιτροπή, αποτελούμενη από συγκεκριμένους ανθρώπους  και με συγκεκριμένα κριτήρια, αποφάσισε για κάτι που θα χρεωθεί η πόλη για πολύ καιρό. Και ένας δήμαρχος που άλλα έλεγε προεκλογικά άλλαξε ρότα άμα τη εκλογή του. Και τέλος πάντων, η πόλη χρειάζεται μια πλατεία φιλική στον άνθρωπο και τον πολίτη ζωντανή και ενδιαφέρουσα και όχι ένα πανάκριβο, γκρίζο και γυμνό σεληνιακό τοπίο, που φέρνει κατάθλιψη.   

Και επειδή οι δηλώσεις μένουν να θυμίσουμε τι έλεγε προεκλογικά ο κ. Ζωγράφος (αρχιτέκτονας ο ίδιος) της παράταξης του κ. Ελισάφ:

«Θέση μας είναι και αυτή, θα κάνουμε πράξη ότι η πλατεία μπορεί άμεσα να αναμορφωθεί και να αξιοποιηθεί με μικρές παρεμβάσεις για την καλύτερη καθημερινή λειτουργία της. Τα χρήματα που προβλέπονται για το έργο αυτό να αξιοποιηθούν σε έργα άμεσης προτεραιότητας σε όλη την έκταση του δήμου».

Τι χρειάζεται;

«Επισκευή δαπέδου στα σημεία που απαιτείται και αντικατάσταση των δεκάδων σπασμένων πλακακιών. Αύξηση πρασίνου. Διαμόρφωση υδάτινου στοιχείου με την λειτουργία σιντριβανιού. Αναμόρφωση διόδου πάρκου Κ. Μπέγκα. Διαμόρφωση πέργκολας. Νέα και λειτουργικά παγκάκια. Χημικές τουαλέτες. Κιόσκι για τις μητέρες που επιθυμούν να θηλάσουν τα μωρά τους.

Το συνολικό κόστος  των παρεμβάσεων αυτών ανέρχεται στις 150.000 ευρώ».

Οι κρίσεις δικές σας...

                                                        Η πλατεία του κ. Μπέγκα

                                  Η πλατεία του κ. Ελισάφ (δηλαδή... η ίδια)

                         Η δική μας πλατεία που πρέπει να ...αναμορφωθεί

                            

                        για να έρθει αυτό που βλέπετε παρακάτω...

Η παλιά πλατεία Ομονοίας και οι... ομοιότητες