Απόψεις...

 

«Ορίστε, σήμανα εγερτήριο. Δεν είναι δυνατόν να μας έχει υπνωτίσει ο Μητσοτάκης, μετενσάρκωση του Χίτλερ (σύμφωνα με πορτρέτο που φιλοτέχνησε βουλευτής του Σύριζα), ώστε να μην μπορούμε να αντιληφθούμε την ολοφάνερη αλήθεια. Ζούμε, ή μάλλον είμαστε φυλακισμένοι στο Άουσβιτς, αλλά ακόμα δεν το έχουμε καταλάβει. Έτσι μας πληροφόρησε η γνωστή αρθρογράφος. Σαν να ζήλεψε τον δάσκαλο της προπαγάνδας Γκέμπελς, κατέληξε στην υπερβολή για να εκφράσει την οργή της και κατάφερε να εξοργίσει τους πάντες, εκτός από τους λίγους φανατικούς ομοϊδεάτες της. Δεν υπερβάλλω. Τουλάχιστον, ο Γκέμπελς ήταν ο επίσημος υπουργός Προπαγάνδας του Χίτλερ, ενώ η εν λόγω κυρία δεν αναλαμβάνει την ευθύνη να γίνει επίσημος εκπρόσωπος του Σύριζα και κινδυνεύει να δηλητηριαστεί από το σάλιο της ή το μελάνι της.

ΥΓ.: Το Facebook μπλόκαρε τον λογαριασμό της φαρμακόγλωσσας για 30 μέρες. Βλέπετε και ο Mark Zuckerberg με τα δισεκατομμύριά του, εξαγοράστηκε από τον Μητσοτάκη!»

                                                              (Α. Δρυμιώτης-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

 «Η κόπωση που έχει προκαλέσει η πανδημία δεν αποτυπώνεται μόνο στις γεμάτες πλατείες αλλά και στον σχολιασμό. Ο ένας αγανακτεί που οι συμπολίτες μας δηλώνουν κουρασμένοι, η άλλη εξανίσταται που οι δυτικές κοινωνίες έχουν γίνουν μαλθακές και δεν εμπνέονται από κάποια (σπαρτιατικά;) ιδεώδη πειθαρχίας και όλοι μαζί κουνάνε το δάχτυλο στους νέους που δεν τηρούν τα μέτρα. Δηλαδή, στα ίδια τους τα παιδιά, τα οποία οι ίδιοι έχουν μεγαλώσει».

                                                              (Β. Ευθυμιοπούλου-liberal.gr)

«Θα σημάνει άραγε η έκρηξη Ντράγκι το τέλος της ευρωπαϊκής ανοχής απέναντι στην Τουρκία; Από το 1989, οπότε ο Ερμπακάν μιλούσε για τους «άρρωστους ευρωπαίους» που πρέπει να θεραπευθούν εξισλαμιζόμενοι, μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα οπότε ο Ντράγκι εξερράγη αποκαλώντας δικτάτορα τον Ερντογάν, πέρασαν 30 χρόνια στην διάρκεια των οποίων η γεωστρατηγική τύφλωση των Βρυξελλών δεν επέτρεψε στους ευρωπαϊκούς θεσμούς να αντιληφθούν τους κινδύνους που συνιστούσε η στρατηγική του νεοοθωμανικού ηγεμονισμού».

«Στα πρώτα διακόσια χρόνια ηρωοποιήσαμε τις ήττες μας. Φτάσαμε να αγιοποιήσουμε τον Μακρυγιάννη επειδή μας έπεισε ότι η μοίρα μας είναι η μοίρα του αδικημένου. Ψυχολογικά δυσκολευόμαστε ακόμη και σήμερα να παραδεχθούμε ότι αυτά τα διακόσια χρόνια είναι στην πραγματικότητα μια επιτυχημένη ιστορία. Σαν να φοβόμαστε ότι θα χάσουμε τον εαυτό μας. Η ενδοχώρα της ψυχής μας αποστρέφεται την επιτυχία. Τη φθονεί. Κι έτσι φτάσαμε να πλατσουρίζουμε στα ρηχά της μετριοκρατίας, μια αποτυχία που υπονομεύει μια κατά τα άλλα επιτυχημένη Ιστορία».

                                                           (Τ. Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)