Απόψεις...

«Τα πράγματα αγρίεψαν όταν τα κόμματα της λεγόμενης Αριστεράς που ασκούν αντιπολίτευση αποφάσισαν συνειδητά να υπονομεύσουν τα όποια μέτρα κατά του ιού, να ενθαρρύνουν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για κάθε λόγο και αφορμή, να συνεργαστούν ατύπως με αναρχο-αντι-εξουσιαστές μπαχαλάκηδες και χούλιγκαν, να εξουδετερώσουν την αστυνομία με συνεχείς καταγγελίες περί αστυνομοκρατίας, αστυνομικού κράτους και αστυνομικής βίας. 

Στόχος τους, να αποκομίσουν κομματικά οφέλη από την πανδημία και το κατάφεραν ώς ένα βαθμό με τη βοήθεια των μίντια και άλλων που επικεντρώθηκαν στην «αστυνομική βία», αλλά και επειδή η κυβέρνηση έδειξε σημάδια ατολμίας, αναποφασιστικότητας, αντιφατικότητας, ακόμη και πανικού.

Τώρα την κατάσταση διαμορφώνουν ο μιθριδατισμός του κοινού, που δεν συγκινείται από τις δεκάδες των νεκρών από κορωνοϊό κάθε ημέρα, από το μεγάλο ποσοστό εκείνων που δεν προσέρχονται για εμβολιασμό, από τη «λαχτάρα» πολλών Ελλήνων να κάνουν Πάσχα στο χωριό (που το εγκατέλειψαν για να ζήσουν καλύτερα στην πόλη), από τη συνεργασία μαγαζατόρων και μπαχαλάκηδων στο στήσιμο κορωνοπάρτι σε πλατείες, από την απροθυμία των αστυνομικών να επέμβουν για να μην κινδυνεύσουν, από τη συνθηκολόγηση κυβέρνησης, από την αντιπολίτευση που χαίρεται για όλα αυτά και από τις κούφιες επικλήσεις στο φιλότιμο, στην ευαισθησία και στην ατομική υπευθυνότητα του Έλληνα. Είπαμε, μη κυβερνήσιμη χώρα, με χιούμορ όμως…»

                                                                   (Αγγ. Στάγκος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) 

«Μηνύσεις κατατίθενται για ψύλλου πήδημα, ακόμη και για εξωφρενικές περιπτώσεις. Σε άλλες χώρες όμως λειτουργεί η «εισαγγελία πρώτης υποδοχής». Αυτή ξεκαθαρίζει τις μηνύσεις, θέτει στο αρχείο τις γελοίες και προωθεί στις δικαστικές αίθουσες τις σοβαρές. Στην Ελλάδα αυτή η κρησάρα δεν λειτουργεί. Είναι η ευθυνοφοβία των δικαστικών λειτουργών; Υπάρχει κάποια παραλλαγή του δόγματος Παπαγγελόπουλου «Στείλε τη μήνυση στο ακροατήριο και για τα υπόλοιπα θα φροντίσουν άλλοι;»

Το θέμα πάντως είναι ότι οι μηνύσεις από την Εισαγγελία φτυαρίζονται στις δικαστικές αίθουσες. Το σύστημα μπλοκάρει από υπερβολική ύλη και κάποιος που θα μηνυθεί σήμερα μπορεί να βρει το δίκιο του ύστερα από μία δεκαετία. 

Εν τω μεταξύ όμως, όπως καλά γνωρίζει ο πρώην πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέας Γεωργίου, η ελληνική τιμωρία για κάποιον που κάνει καλά τη δουλειά του είναι η ταλαιπωρία. Δικηγόροι, ανακριτές, μηνύσεις, κλήσεις, αγωγές και δεν συμμαζεύεται. Δέκα χρόνια ταλαιπωρείται ο επιφανής στατιστικολόγος, παρά το γεγονός ότι όλες –μα όλες!– οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν τα δικά του στατιστικά στοιχεία για τα οικονομικά του κράτους».

                                                             (Π. Μανδραβέλης-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)