Όλο και... χειρότερα

  

«Από το κίνημα των αγανακτισμένων, περάσαμε στο κίνημα αντίστασης κατά της καταπάτησης των συνταγματικών δικαιωμάτων και καταλήξαμε στο κίνημα της διασκέδασης στις πλατείες της Αθήνας και των άλλων μεγάλων πόλεων. Όλα, δια χειρός των αριστερών κομμάτων που πιάνονται από τα μαλλιά τους, για να σταθούν όρθια απέναντι στην ανυπαρξία τους, που γίνεται ολοένα και πιο φανερή.

Γίνεται ολοένα και πιο φανερή, καθώς αδυνατούν να εκφράσουν μια θετική και ρεαλιστική πρόταση για το αύριο, που όχι μόνο καταφθάνει με ταχύτατους ρυθμούς, αλλά πιθανότατα θα ξεπεράσει το ίδιο γρήγορα και όσους στέκονται εμμονικά ακίνητοι και δεν προσαρμόζονται στο πέρασμα του. Παρακολουθούμε με μεγάλη έκπληξη τα όσα γίνονται στις πλατείες των γειτονιών, που έχουν μετατραπεί σε χώρους διασκέδασης, εκτόνωσης και ανόρθωσης του αγωνιστικού φρονήματος των νέων και των ημιπιτσιρικάδων. 

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που αφορούν το ακαδημαϊκό έτος 2018/2019, ο αριθμός των εγγεγραμμένων φοιτητών στο σύνολο των ΑΕΙ της χώρας, συμπεριλαμβανομένων των 44.084 φοιτητών, που προήλθαν από το ΤΕΙ Αιγάλεω που βαπτίστηκε μέσα σε μια νύχτα, σε Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, ανέρχεται στους 489.238. Από αυτούς οι 252.718 έχουν ξεπεράσει τα προβλεπόμενα από το νόμο έτη σπουδών.  

Από αυτούς λοιπόν, τους σχεδόν 500 χιλιάδες φοιτητές, μόλις οι 38.460 αποφοίτησαν κατά τη διάρκεια του ίδιου ακαδημαϊκού έτους. Ποσοστό επιτυχίας; Μόλις 8% με βάση το σύνολο των φοιτητών και 15,6% με βάση το σύνολο των «ενεργών» φοιτητών.

Και παρ’ όλο που τα μεταπτυχιακά τμήματα είναι στην πλειοψηφία τους μονοετή, μόλις 19.106 φοιτητές έλαβαν το μεταπτυχιακό τους τίτλο, συμπεριλαμβανομένων και των 4.727 φοιτητών του ΕΑΠ. Δηλαδή μόλις το 24%.

Στο επίπεδο των διδακτορικών φοιτητών, τα σημάδια είναι ακόμα μελανότερα. Από τους 33.452 διδακτορικούς φοιτητές, μόλις 1.774 έλαβαν το διδακτορικό τους τίτλο μέσα στο ακαδημαϊκό έτος 2018/2019. Αυτό σημαίνει ποσοστό επιτυχίας της τάξης του 5,3%.

Δεν είναι δύσκολο να καταλήξουμε στο συμπέρασμα, ότι μεγάλο τμήμα του «ανθού» της ελληνικής νεολαίας, αδιαφορεί για το ίδιο του το μέλλον. Kαι δεν προσπαθεί να επιτύχει τον στόχο, που έχει θέσει στον ίδιο του τον εαυτό.Δεν μπορούμε να περιμένουμε κάτι καλύτερο, από ανθρώπους που δεν αντιλαμβάνονται ότι έχουν μείνει ήδη πίσω, στη ζωή τους. Από ανθρώπους, που δεν αγωνίζονται να αποκτήσουν τα απαραίτητα εφόδια στη διεκδίκηση καλών και καλοπληρωμένων θέσεων απασχόλησης. 

Ανθρώπους που συμβιβάζονται με επιδόματα ανεργίας, ή αναστολής εργασίας, με χαρτζιλίκια γονέων και παππούδων και με μισθούς που δεν αντέχουν στην πρόκληση του μέλλοντος. Ανθρώπους που κάνουν τη επανάσταση τους, με μια μπύρα στο χέρι σε μια γεμάτη πλατεία. Ανθρώπους που αδυνατούν να ζυγίσουν τις καταστάσεις και να πάρουν χρήσιμες γι’ αυτούς αποφάσεις.

Εκφράζουν αυτοί, την πλειονότητα των νέων; Ελπίζουμε πως όχι. Είναι όμως σίγουρα, αυτό που ονομάζουν οι Αγγλοσάξονες “loud minority”, δηλαδή ηχηρή μειοψηφία. Διότι αν είναι ηχηρή πλειοψηφία, τότε οι εξελίξεις, που έρχονται θα είναι ακόμα πιο δυσάρεστες».

                         (Απόσπασμα άρθρου του Κ. Χαροκόπου από το liberal.gr)