Απόψεις...

 

«Αναπολώ την εποχή που έπαιρνα ένα μάτσο χαρτιά, στηνόμουν σε τρεις σειρές και σε δύο μέρες έκανα τη δουλειά μου. Δούλευαν οι σφραγίδες. Ο κτύπος τους αντηχούσε δυνατά στα ξύλινα γραφεία, θυμίζοντας την ισχύ της εξουσίας. «Επόμενος παρακαλώ», έλεγε ο βλοσυρός υπάλληλος. Πάμε στην επόμενη ουρά! 

Σήμερα; Δεν γίνονται ακόμη όλα ηλεκτρονικά και για να κλείσεις ένα ραντεβού με δημόσια υπηρεσία είναι άθλος. Μιλάμε για μία τρισάθλια κατάσταση. Όταν το υπουργείο Εσωτερικών έπρεπε να βρίσκει τρόπους να μειώσει τη γραφειοκρατία, έφτιαχνε προγράμματα για να μοιράζει λεφτά στους δήμους. Να μην τα ρίχνουμε όλα στους προηγούμενους! Ναι μεν η Πανδημία, αλλά δεν φταίει για όλα. Ακόμη και σε περιπτώσεις που τα πράγματα θα μπορούσαν να απλοποιηθούν, όλοι παλεύουν για να τα κάνουν πιο πολύπλοκα. Καλά, δεν συζητάμε για όσους μπαίνουν στη δοκιμασία να αγοράσουν σπίτι, να κλείσουν ραντεβού στην  εφορία και έπειτα να κάνουν εγγραφή σε κτηματολόγιο ή υποθηκοφυλακείο. Οδύσσεια! Αν ζούσε ο Όμηρος θα έγραφε τριλογία. 

Σφραγίδες! Καλύτερα σφραγίδες και ατελείωτη γραφειοκρατία τύπου ΄80 παρά αυτό που συμβαίνει. Ή αλλιώς ας στρωθούν οι υπουργοί στη δουλειά και ας προσέξουν τον πολίτη και την καθημερινότητά του».

                                                                          (Θ. Μαυρίδης-liberal.gr) 

«Κάποτε στα επαναστατημένα μεταπολιτευτικά πανεπιστήμια κάναμε πλάκα λέγοντας ότι «η επανάσταση θα ξεκινήσει μετά τις 12 το μεσημέρι για να μπορέσουν να ξυπνήσουν οι φοιτητές και να την κάνουν». Υπήρχαν βέβαια και οι νουνεχείς που ξέροντας τι καλομαθημένα κουμάσια αποτελούσαν το φοιτηταριό και πόσο τζούφιος ήταν ο επαναστατισμός τους, έλεγαν ότι «η επανάσταση πρέπει να 'χει τελειώσει ως τις 12, διότι μετά θα ξυπνήσουν οι φοιτητές και θα τη χαλάσουν». 

Ωραίες ιστορίες απ’ τα παλιά, θα πείτε, αλλά η ιστορία είναι τελικά υποχρεωμένη να επαναλαμβάνεται μία φορά στις δέκα σαν τραγωδία και εννιά φορές σαν φάρσα. Αυτό τον καιρό, λοιπόν, ζούμε μιαν ακόμα εκδοχή της φάρσας του 2012-15, με δυο πλοκάμια μάλιστα, μήπως και το ένα δεν είναι αρκετό για να γελοιοποιηθούν οι πρωταγωνιστές της. Το ένα πλοκάμι ή η μία όψη του νομίσματος είναι η απόπειρα να φτιαχτεί «αντικαραντινικό» κίνημα». Το άλλο πλοκάμι είναι μια άνευ προηγουμένου επέλαση των trolls εναντίον οποιουδήποτε αποτολμήσει να διατυπώσει λόγο αντίθετο με τα παραμύθια που σερβίρουν. 

Μιλάμε για μια απροκάλυπτη και μαζική στοχοποίηση κάθε φωνής που πατάει στη λογική και κάθε άποψης που δεν υιοθετεί ολοκληρωτικά την ΣΥΡΙΖΑϊκή επιχειρηματολογία. Έχουμε να κάνουμε με απόπειρα κανονικού πογκρόμ, φασιστικού ως το μεδούλι του και τόσο δηλητηριασμένου που θα άφηνε έκπληκτο ακόμα και φίδι. Το «πακετάκι» αυτό σερβίρεται τούτο τον καιρό.

                                                                         (Δ. Καμπουράκης-liberal.gr)