Να φταίει η στρεβλή εικόνα τους για τον κόσμο γύρω
τους, η ανύπαρκτη παιδεία, το μίσος για κάθε τι ωραίο, η κουλτούρα της ατιμωρησίας,
η δική τους υποκουλτούρα, το δε βαριέσαι των αρμοδίων, η μηδενική πρόληψη και η
απουσία τρόπων αποτροπής και διαφύλαξης της δημόσιας περιουσίας; Ό,τι και να
φταίει η καταστροφομανία στην πόλη μας αγγίζει καιρό τώρα τα όρια του
παραλόγου.
Από την παιδική χαρά στα παλιά σφαγεία που καταστρέφεται συστηματικά (έχει μείνει λίγο κάγκελο ακόμη) μέχρι τα μεταλλικά κάγκελα που αποκόπτονται και πετιούνται στη λίμνη δεν είναι μεγάλη η απόσταση.
Η παιδική χαρά, όταν δόθηκε προς χρήση, διέθετε υπέροχα παγκάκια, έναν υδροστρόβιλιο, τέντες, επιδαπέδια φωτιστικά και άλλα στοιχεία διακόσμησης από τα οποία τίποτε απολύτως δεν έχει μείνει. Καταστράφηκαν όλα από ανθρώπινο χέρι.
Δείτε το μικρό παρκάκι στα φανάρια προς Πανεπιστήμιο. Η περίφραξη καταστρέφεται
σιγά σιγά, το παγκάκι έμεινε μισό και στην άλλη "παιδική χαρά" πιο πέρα δεν έχει απομείνει σχεδόν κανένα παιχνίδι,
λίγο πιο κει ένα γήπεδο με χαλίκι, κάτι διαλυμένες μπασκέτες...
Ποιος πολιτισμός και πράσινα άλογα… Πρωτογονισμός και μάλιστα
original είναι αυτός που σε πολλά σημεία βλέπουμε γύρω μας καθημερινά. Κι αυτό
δεν είναι ο κανόνας, ακόμη κι αν μιλάμε για τη χώρα μας. Μάλλον η εξαίρεση
είναι και μια εικόνα παρακμής. Είμαστε άξιοι της μοίρας μας τελικά…
Οι ευθύνες των αρμόδιων φορέων -που και πολλοί είναι και καλά
αμειβόμενοι- είναι επίσης διαχρονικές και μεγάλες. Από την πλήρη αδιαφορία, τις λάθος επιλογές ,
την ανυπαρξία ελέγχων και προστασίας των
δημόσιων αγαθών μέχρι την απουσία οράματος, την αδιαφάνεια, την ανικανότητα
και την κακοδιαχείριση.
Αποτέλεσμα όλων αυτών τα δεκάδες φαινόμενα που παρατηρεί κανείς
καθημερινά γύρω του. Πράγματα που θα μπορούσαν να αλλάξουν εν μία νυκτί και
δεν αλλάζουν ποτέ. Πώς να πας έτσι μπροστά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου