Oύτε τα αυτονόητα...

 

Σχεδόν όλη την επιφάνεια του κάστρου από την πλευρά της λίμνης κάλυψε ο κισσός με συνέπεια να μην φαίνονται καθόλου τα τείχη. Κάποια κλαδιά που έχουν κοπεί είναι κι αυτά πεταμένα παραπέρα. Το σπήλαιο του Δ. Φιλοσόφου μονίμως κλειστό, οι σκάλες που οδηγούν στην ακρόπολη του Δημοτικού Μουσείου κλειδωμένες, κομμένα δέντρα πεταμένα στις σκάλες ώστε να μην φαίνονται καθόλου. 

Ποια πόλη στον κόσμο δεν θα εκμεταλλεύονταν ένα τέτοιο φυσικό βραχώδες τοπίο για να εκτινάξει τον τουρισμό της; Πόσος κόσμος θα ανέβαινε τις σκάλες περνώντας μέσα από την πέτρινη στοά για να βρεθεί στη δυτική ακρόπολη του κάστρου, στην ανακαινισμένη πλατεία Γλυκήδων ή το Ιτς Καλέ; Και δεν μπορούμε να φανταστούμε κάποια πειστική δικαιολογία γιατί δεν το κάνουν. Καμία όμως… 

Αντί λοιπόν να ανοίγουν στο κοινό νέα τοπόσημα που δίνουν ένα συγκριτικό πλεονέκτημα στην πόλη τα κλείνουν όσο πιο ερμητικά μπορούν. Αναρωτιέται κανείς: Ποιος δεν θέλει περισσότερο κόσμο στα μουσεία ή στα φυσικά τοπία εντός πόλης; Γιατί μένουν κλειστές οι στοές του κάστρου, οι επάλξεις, η πυριτιδαποθήκη;

Θα πείτε, εδώ δεν είναι σε θέση τόσα χρόνια τώρα να φτιάξουν ένα πλακόστρωτο που να εξυπηρετεί τους ΑμεΑ ώστε να μπορούν να επισκεφτούν το Δημοτικό Μουσείο (το σταμάτησαν έξω από την είσοδο), να  αλλάξουν ένα παγκάκι στο Ιτς Καλέ, να διώξουν τη χωματερή μπροστά από την Πύλη του κάστρου ή να καταργήσουν τις δημόσιες ανοιχτές τουαλέτες από την άλλη Πύλη πιο πέρα, περιμένουμε να κάνουν τα αυτονόητα;  

                                                        Ο κισσός που κάλυψε τα πάντα...

Τα κομμένα κλαδιά πεταμένα παραπέρα

                                                            πεσμένα δέντρα

                                                            το πεζοδρόμιο σταματάει ξαφνικά

                                           Η «απαγορευμένη» περιοχή, ερμητικά κλειστή  

          Η πρόσβαση για τους ΑμεΑ σταματάει στην Πύλη του Δημοτικού Μουσείου!

              Και στην αναπλασμένη πλατεία Γλυκήδων πεταμένα τα κλαδιά παραπέρα 

Συγκρίσεις...

 

Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι από την πόλη της Ηγουμενίτσας. Η ανάδειξη του περιαστικού δασους και ο ποδηλατόδορμος για το Δρέπανο είναι έργα που αναδεικνύουν την πόλη και τον καθημερινό της πολιτισμό.

Το περιαστικό άλσος 

Ο πεζόδρομος-ποδηλατόδρομος προς Δρέπανο

Ο παραθαλάσσιος πεζόδρομος-ποδηλατόδρομος

Οι επόμενες φωτογραφίες είναι από την πόλη των Ιωαννίνων. Ο πεζόδρομος-ποδηλατόδρομος είναι αυτός που συνδέει τον υπάρχοντα με εκείνον της Ανατολής - Κατσικά  για να κάνετε τις συγκρίσεις.

Όσο για το περιαστικό άλσος του Φρόντζου ή εκείνο της φοιτητικής Εστίας που θα μπορούσαν να αποτελούν προορισμό, είναι στη χειρότερη κατάσταση που θα μπορούσαν με τις αγέλες των αδέσποτων και το σκουπιδαριό να κυριαρχούν. Έχουμε μείνει πολύ πίσω τελικά κι ας νομίζουμε... διάφορα.

Δυσ-τοπικά... φαινόμενα

«Εντυπωσιακές» λακούβες, εγκαταλελειμμένα οχήματα –υγειονομικές βόμβες, ανύπαρκτα πεζοδρόμια, κάδοι απορριμμάτων ξεχειλισμένοι, κατηλειμμένες διαβάσεις πεζών -είναι κάποιες μόνο από τις εικόνες που μπορεί να δει κανείς στην πλατεία των Αμπελοκήπων, τη μεγαλύτερη -και την πιο πρωτόγονη- της πόλης μας. Περνούν τα χρόνια και τίποτε δεν φαίνεται να βελτιώνεται. Για του λόγου το αληθές:    

 

Εδώ ...γελάμε

                                                                                                    (Ηλ.Μακρής- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Η «Μεγάλη σπέκουλα»...

 

«Τελικά αποδεικνύεται ότι τα «Τέμπη» προσφέρονται για τη «Μεγάλη Σπέκουλα» του κάθε υπονομευτή της δημοκρατικής σταθερότητας της χώρας.

Πρώτα απ' όλα μαθαίνουμε για άλλη μία φορά, τι σημαίνει κυνισμός και υποκρισία στο κυνήγι της εξουσίας. Αφού υπάρχουν κάποιοι που, στον δρόμο για την εξουσία, τόσο πολύ έχουν ανάγκη από νεκρούς στη "βάρδια των άλλων", ώστε στις μεγάλες πυρκαγιές, επιδιώκοντας την αθρόα "παραγωγή νεκρών", εκθείαζαν δημόσια όσους παραβίαζαν τα μέτρα ασφαλείας της πολιτείας, προκειμένου να τους προσφέρουν βορά στον θάνατο.

Κι όταν η πολιτεία πέτυχε να ελαχιστοποιηθούν οι ανθρώπινες απώλειες, είναι οι ίδιοι που, με πρωτοφανή μικροψυχία, την κατηγορούσαν για "πολιτική μη νεκρών". Ωσάν να ήταν έγκλημα που δεν είχαμε νεκρούς.

Είναι εκείνοι οι οποίοι, την στιγμή που η πολιτεία απευθυνόταν στην προσωπική ευθύνη των πολιτών για την αντιμετώπιση της πανδημίας, με σκοπό να ξαναδώσουν πάλι "τροφή στον θάνατο", διακήρυσσαν ότι «δεν υπάρχει προσωπική ευθύνη»! Διότι προφανώς γι’ αυτούς υπάρχει μόνον η εξουσία.

Και για να εξαφανίσουν και στην πράξη την προσωπική ευθύνη, στο όνομα ενός πολυεγκληματία, προκαλούσαν εκατοντάδες διαδηλώσεις, ώστε να δώσουν και "γήπεδο στον θάνατο", μέσω της διάδοσης του φονικού ιού.Ενώ ταυτόχρονα μετονόμαζαν τους εμβολιασμούς "τιμωρία" και "ξεστοκάρισμα", τα εμβόλια "ρετσινόλαδο" και τα υγειονομικά μέτρα "καταστολή", ώστε έτσι να εξαφανίσουν και κάθε ασπίδα προστασίας.

Είναι οι ίδιοι που δίνουν διαρκώς τη μάχη για να αποτραπεί κάθε αξιολόγηση στο δημόσιο, αδιαφορώντας αν προσλαμβάνονται και σιτίζονται σ' αυτό ακόμη και υποψήφιοι "φονιάδες" λόγω επαγγελματικής ανεπάρκειας και ελλειμματικότητας. Είναι, με άλλα λόγια, αυτοί που επιδιώκουν να παγώσει η χώρα στο παρελθόν και να μην αλλάξει τίποτε. Διότι δεν τους ενδιαφέρει ούτε η χώρα, ούτε οι άνθρωποί της, αλλά μόνον η εξουσία.

Τώρα λοιπόν, πάλι οι ίδιοι, προκειμένου να μην αλλάξει τίποτε, ούτε καν οι αιτίες που προκάλεσαν την τραγωδία των Τεμπών, επιδιώκουν να συσκοτίσουν τα πάντα, σκοτώνοντας πανηγυρικά ακόμη και τα υπολείμματα της λογικής.Έτσι γι' αυτούς, όπως εύστοχα σημειώνει ο φίλος George Xenos ".....το δυστύχημα στα Τέμπη προκλήθηκε από ό,τι επακολουθησε, όχι από ό,τι προηγήθηκε. Από την μη απόσυρση Καραμανλή, από το μπάζωμα, από την Εξεταστική.... 

Τί σημασία έχει αν το δυστύχημα οφείλεται ποινικά στην ανικανότητα, επιπολαιοτητα, ζαμανφουτισμο και κυνισμό των ωσεί δημοσίων υπαλλήλων αρμοδίων του ΟΣΕ; Ποτέ, μα ποτέ δεν θα τα βάλει η αριστερή αντιπολίτευση με τις συντεχνίες και με τους Δ. Υ."

Και είναι τόσο αφηνιασμένοι για εξουσία, ώστε ερωτεύονται αιφνιδίως κάθε μισητό για τους ίδιους εκδότη, μόνον και μόνον επειδή, θυμωμένος προφανώς που δεν τον ρωτάει ο πρωθυπουργός πώς θα κυβερνήσει, συμμαχεί μαζί τους στον πόλεμο κατά της λογικής. 

Σε έναν ανηλεή πόλεμο, που διεξάγεται για να μας πείσει ότι αιτία του δυστυχήματος εν είναι αυτό που το προκάλεσε, αλλά ό, τι ακολούθησε το δυστύχημα. Και αυτό επειδή αγνοούν ότι μπορούν να διαστρέψουν τα πάντα, εκτός από τη λογική. Διότι όπως μας έμαθαν οι δάσκαλοί μας, από τον Αριστοτέλη μέχρι τον Παπανούτσο, η λογική δεν έχει ανάγκη κανέναν, διότι στηρίζεται αποκλειστικά στον εαυτό της».

                                     (Αρθρο του Κ.Κούρκουλου από το "tomanifesto.gr")

 

Ρήσεις...

 

Το κάρο μπροστά από το άλογο;

 

«Το κάρο μπροστά από το άλογο έχει βάλει η Ευρώπη στην υπόθεση της πράσινης μετάβασης, αλλά τα καμπανάκια ηχούν πλέον όλο και πιο δυνατά.Ο ελέφαντας στο δωμάτιο δεν είναι μόνο τα δίκτυα και οι τεράστιες επενδύσεις που απαιτούνται για να «σηκώσουν» τους στόχους του 2030 για 65 εκατομμύρια ηλεκτρικά αυτοκίνητα και 60 εκατομμύρια αντλίες θερμότητες, νούμερα ανέφικτα, όπως αναγνωρίζουν πλέον όλο και περισσότεροι άνθρωποι του χώρου. 

Οι ίδιες οι αυτοκινητοβιομηχανίες που είχαν πάρει ζεστά τη στροφή στην ηλεκτροκίνηση αντιλαμβάνονται ότι τα υψηλά επιτόκια και η εκτόξευση του κόστους των πρώτων υλών διατηρούν τις τιμές σε δυσανάλογα υψηλότερα επίπεδα των συμβατικών. Δίχως να το δηλώνουν επίσημα, ονόματα όπως GM, Mercedes-Benz, Volkswagen, ακόμη και η Tesla κατεβάζουν τον πήχη, αναθεωρούν τα τολμηρά οράματα για ένα πλήρως ηλεκτρικό μέλλον και κάποιες αυξάνουν την παραγωγή σε υβριδικά, τα οποία είναι πιο προσιτά.

Αλλά δεν είναι μόνο η αυτοκινητοβιομηχανία που βλέπει ότι η πράσινη μετάβαση σκοντάφτει στην ίδια την πραγματικότητα. Η είδηση ότι η Shell, μετά από μια από τις πιο κερδοφόρες χρονιές της, κατεβάζει το στόχο για μείωση 20% των εκπομπών CO2 μέχρι το 2030 και τον χαλαρώνει μεταξύ 15% -20%, μπορεί να ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από τους υπέρμαχους της πράσινης μετάβασης, ωστόσο κάτι δείχνει. Ειδικά όταν συμπίπτει με την ανακοίνωση από τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας ότι αναθεωρεί προς τα πάνω την παγκόσμια ζήτηση πετρελαίου κατά 110.000 βαρέλια την ημέρα για το 2024. Βρίσκεται αντιμέτωπη με τα αδιέξοδα που δημιούργησε ο ίδιος της ο κακός σχεδιασμός. 

Πλέον, προσκρούει σε μια σειρά από προβλήματα, ανασταλτικούς παράγοντες που δεν είχαν μελετηθεί επαρκώς απ’ όσους εμπνεύστηκαν το ευρωπαϊκό Green Deal. Οι φωνές ότι χρειάζεται επανασχεδιασμός πληθαίνουν, χωρίς να είναι σίγουρο ότι εισακούονται από την ευρωπαϊκή ηγεσία που την έχει κάνει σημαία της και πορεύεται με αυτήν προς τις εκλογές του Ιουνίου.

Τα καμπανάκια ωστόσο αυξάνονται. Το έδειξε ο πρωτοφανείς συντονισμός του αγροτικού κόσμου όλης της Ευρώπης με τα τρακτέρ στα πιο εμβληματικά σημεία της Ευρώπης, από την Πύλη του Βραδεμβούργου μέχρι την πλατεία Συντάγματος, που όλως τυχαίως συνέπεσε χρονικά με τη «Συμφωνία της Αμβέρσας».

Μια επείγουσα έκκληση από την ευρωπαϊκή βιομηχανία προς την ηγεσία της Ευρώπης, για αναζωογόνηση του βιομηχανικού τοπίου, την οποία υπογράφουν 568 επιχειρήσεις από είκοσι τομείς, 803 οργανισμοί και 186 ενώσεις, ώστε η απανθρακοποίηση να μη συνοδευτεί και από αποβιομηχάνιση.Δύο κλάδοι, αγροτικός και βιομηχανικός, τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους, που ωστόσο έχουν ένα κοινό παρονομαστή, το ενεργειακό κόστος στην εποχή της πράσινης μετάβασης. Είναι εφικτό να γίνει πράξη όλο αυτό το ευρωπαϊκό φιλόδοξο πλάνο μέσα στα έξι χρόνια που απομένουν μέχρι το 2030; Προφανώς και όχι.

Και γι’ αυτό σε χθεσινή της έκθεση, η Eurelectric, η ένωση των ευρωπαϊκών εταιρειών ηλεκτρικής ενέργειας, με πάνω από 3.500 μέλη από 30 χώρες, υποστηρίζει την κατεπείγουσα ανάγκη να δούμε «αλλιώς» το θέμα. Να βάλουμε επιτέλους το άλογο μπροστά από το κάρο.

Σε αυτή τη φάση βρίσκεται η πράσινη μετάβαση. Κρίσιμα στοιχεία δείχνουν ένα φρένο, μεγάλες εταιρείες, σοβαροί οργανισμοί έχουν όλο και περισσότερες επιφυλάξεις για την ακολουθούμενη πορεία, όσο αυτή έρχεται αντιμέτωπη με την πραγματικότητα των αριθμών. Κάπου στον σχεδιασμό, δεν δόθηκε η έμφαση που έπρεπε στον τρόπο υλοποίησης, παρά έγινε focus μόνο στο μακροχρόνιο στόχο».

                              (Απόσπασμα άρθρου του Γ.Φιντικάκη από το liberal.gr)

Εικόνες του κόσμου....