Σκοτεινά ...πλάσματα

Mε σκοτεινά πλάσματα μοιάζουν το βράδυ κάτοικοι και επισκέπτες της πόλης μας που κινούνται στο πάρκο Κατσάρη και την ακτή Μιαούλη. 

Η παιδική χαρά μέσα στα μαύρα σκοτάδια, επικίνδυνη, χωρίς κανένα κανονισμό λειτουργίας, εικοσάχρονοι ψυχαγωγούνται ανενόχλητοι φέρνοντας τα παιχνίδια  στα όριά τους, οι πιο πολλές λάμπες καμμένες. Μια εικόνα έντονα δυστοπική για οποιαδήποτε πόλη, πόσω μάλλον για μια πρωτεύουσα Περιφέρειας! 

Τέσσερα χρόνια τώρα και η Δημοτική  Αρχή δεν κατάφερε να κάνει το πλέον αυτονόητο. Να παρέχει συνθήκες ασφαλούς μετακίνησης στους ανθρώπους που κάνουν τη βόλτα τους παραλίμνια το βράδυ. Εδώ θα πείτε δεν κατάφερε να κόψει ούτε τα χόρτα στη Δ. Φιλοσόφου πριν αρχίσει η πολυδιαφημισμένη Έκθεση «Πλάσματα»! 

Eικόνες απαξίωσης δυστυχώς, για μια πόλη που δεν αξίζει τέτοιας αντιμετώπισης…

Υ.Γ. Το λίγο φως έρχεται από τα φωτιστικά των γύρω καταστημάτων. 

                                       Φωτιστικά του Δήμου Ιωαννιτών

 

Ποιος δεν θέλει το πράσινο;

 

Βρείτε τις διαφορές: Φωτογραφία του πάρκου στα Λακκώματα πριν και μετά την «ανάπλαση».  

Σε μια εποχή που ο πλανήτης μπήκε σε κατάσταση συναγερμού λόγω της κλιματικής αλλαγής και της ξηρασίας, όπου το πράσινο και τα δέντρα αποτελούν είδος υπό προστασία παντού στον κόσμο εδώ, ελαφρά τη καρδία, καρατομούνται για λόγους… αισθητικής εκείνων που σχεδιάζουν σεληνιακά τοπία.

Η πόλη όμως χρειάζεται σκιερά σημεία, χρειάζεται δέντρα και όχι ισοπεδωμένες, άχαρες εκτάσεις. Ούτε ένας δρόμος δεν έχει δεντροφυτευτεί τις τελευταίες δεκαετίες (τελευταίος η Αβέρωφ επί δημαρχίας Παπασταύρου). Πρέπει να καμαρώνουμε και γι' αυτό; 

Ποιος δεν ξέρει ότι τα δέντρα απορροφούν τις τοξικές ουσίες και τα καυσαέρια του περιβάλλοντος; Ότι είναι το οικολογικό aircondition της φύσης που δημιουργεί στρώματα δροσιάς και φρεσκάδας στον αέρα; Αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα για κάποιους αυτά είναι ψιλά… γράμματα.  

Στην κεντρική πλατεία όλες οι όμορφες μουριές καρατομήθηκαν. Όλες. Δεν ταίριαζαν φαίνεται στην ...αισθητική των αρχιτεκτόνων. 

                                                     Πριν την «ανάπλαση»

                                                    Μετά την ανάπλαση

                                   Κεντρική πλατεία: Πριν την «ανάπλαση»   

                                                      Κατά τη διάρκεια...

Χωρίς... σχόλια

 

Εδώ ...γελάμε

 

Από τι θα γλυτώσουμε...

 

«Όλα δείχνουν ότι την Κυριακή ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κερδίσει αυτό που δεν ανέμενε ούτε ο ίδιος, σε τέτοια έκταση: Μια άνετη πλειοψηφία, μια επιβλητική κυριαρχία στο Κέντρο και ταυτόχρονα μια αποδυναμωμένη αντιπολίτευση. Συν ένα σχετικά σταθερό οικονομικό περιβάλλον. 

Πράγματι, η πολιτική επικράτηση της ΝΔ, με αυτά τα χαρακτηριστικά, πρωτοφανής από το 1974 και μετά, αιφνιδίασε ακόμη και τον ίδιο το νικητή. Ο κ. Μητσοτάκης δείχνει, πάντως, να συνειδητοποιεί ότι θα είναι ταυτόχρονα μια νίκη-βατήρας για γενναία βήματα προς το μπρος, αλλά και νίκη-ευθύνης, και θα πρέπει να ανταποκριθεί, χωρίς αλαζονεία, στις προσδοκίες που γέννησε σε πολλές κοινωνικές ομάδες, που δεν ανήκαν παραδοσιακά στη ΝΔ.

Αν επιβεβαιωθεί τελικά αυτή η προβλεπόμενη μεγάλης έκτασης νίκη, εμείς οι πολίτες μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα μας οδηγήσει σε μια άλλη Ελλάδα και θα μας απαλλάξει από τουλάχιστον έξι προβλήματα:

Πρώτον, θα απαλλαγούμε από την απλή αναλογική, ένα εκλογικό σύστημα κατακερματισμού των πολιτικών δυνάμεων, που εισήγαγε ο ΣΥΡΙΖΑ και υπέστη στρατηγική ήττα στις εκλογές. Όπως ομολόγησε και ο κ. Τσίπρας, «πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια, ίσως και δεκαετίες, για να αποκτήσει εκ νέου νόημα».

Δεύτερον, θα απαλλαγούμε από την τοξικότητα στο δημόσιο διάλογο. Ένα θετικό που μπορεί να αποδώσει κανείς στην αντιπολίτευση είναι ότι δίχασε τόσο πολύ την κοινωνία, ώστε στο τέλος την έκανε να μπουχτίσει. Οι «πολακισμοί» που κάποτε περνούσαν ως ένδειξη αριστεροσύνης και προσείλκυαν κόσμο, τώρα είναι απεχθείς σε όλους. Ενδεικτικό ήταν το συμβάν με τους νεολαίους που μίλησαν προσβλητικά στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας και η στάση τους καταδικάστηκε ομόφωνα. 

Τρίτον, θα απαλλαγούμε από τα ακοστολόγητα προγράμματα των κομμάτων και τις αυταπάτες. Τέλος οι μη ρεαλιστικές και ανεφάρμοστες υποσχέσεις που πληθωριστικά ανεμίζουν οι πολιτικοί ως αντιπολίτευση. Το παράδειγμα Μητσοτάκη, που υλοποίησε πολλές από τις υποσχέσεις του, παρά τις πρωτόγνωρες και δύσκολες καταστάσεις που αντιμετώπισε στην πρώτη θητεία του, θα αποτελεί οδηγό. Στο εξής και οι απαιτήσεις των Ελλήνων θα είναι συγκεκριμένες: καλύτεροι μισθοί, καλύτερο ΕΣΥ, καλύτερο Δημόσιο, πιο ποιοτικό σχολείο και Πανεπιστήμιο, μια εξωστρεφής Ελλάδα. Χωρίς περίοδο χάριτος.

Τέταρτον, θα απαλλαγούμε από το παλαιό δίπολο Δεξιά-Αριστερά. Το ποσοστό εμπιστοσύνης προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη καθώς και η ισχυρή επιθυμία για αυτοδυναμία δεν προέρχονται μόνο από τους ψηφοφόρους της ΝΔ. Προέρχονται και από ψηφοφόρους άλλων κομμάτων, οι οποίοι αξιολόγησαν την κυβερνητική πρόταση της ΝΔ ως την πλέον εφικτή και αξιόπιστη σε πολλούς τομείς και ιδιαίτερα στην οικονομία.

Πέμπτον, θα απαλλαγούμε (εν μέρει) από τον λαϊκισμό. Η επικράτηση του Κέντρου έφερε τα γνωστά αποτελέσματα τον Μάιο και εκεί αναμένεται να κριθεί το εκλογικό αποτέλεσμα και στις 25 Ιουνίου. Η χώρα εισέρχεται στο φάσμα ενός νέου κομματικού συστήματος, το οποίο αλλάζει προφανώς και τον ρόλο της κυβέρνησης και τον ρόλο της αντιπολίτευσης. 

Ωστόσο, ο λαϊκισμός πάντα καραδοκεί: Το ΚΚΕ, η Ελληνική Λύση, η Πλεύση Ελευθερίας, το ΜέΡΑ25, η ΝΙΚΗ, οι Σπαρτιάτες συγκεντρώνουν περίπου 20%. Κόμματα, δηλαδή, που προβάλλουν οπισθοδρομικές, αντιδυτικές, αντισυστημικές, εμμονικές και ιδεοληπτικές απόψεις και εξακολουθούν να εκφράζουν ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Είναι οι μοχλοί αντίστασης σε κάθε μεταρρύθμιση.

Έκτον, θα απαλλαγούμε από τον «κυβερνώντα αντισυστημισμό». Μια ιστορική αποσύνθεση του ριζοσπαστισμού εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας. Κάτι τέτοιο δεν έχει ξανασυμβεί και δεν είχε προβλεφθεί σε τέτοια έκταση. Υπήρξαν και στο παρελθόν πρωθυπουργοί με μεγαλύτερη εκλογική και κοινοβουλευτική ισχύ από τον Μητσοτάκη, αλλά ποτέ δεν υπήρξε κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τόσο χαμηλό ποσοστό όσο ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ, που έχασε πάνω από το 1/3 των ψηφοφόρων του, συγκριτικά με το 2019. 

Αυτή η ιστορική ήττα είναι ταυτόχρονα και μια ευκαιρία για την Κεντροαριστερά. Στο εξής, το ζητούμενο είναι να προκύψει ένα κόμμα που θα αντιμετωπίσει τον λαϊκισμό, θα υπερβεί ιδεοληψίες και σκοπιμότητες και θα προχωρήσει μπροστά. Μια Κεντροαριστερά σε συμπόρευση με την ευρωπαϊκή κανονικότητα, την ιδιωτική πρωτοβουλία, την ανάπτυξη.

Έβδομο, θα απαλλαγούμε από τους αρνητές της πραγματικότητας. Από τους πολιτικούς που παρουσίαζαν μια «μαύρη» Ελλάδα, χωρίς προοπτική, προκειμένου να πλήξουν τον αντίπαλο. Οι ψηφοφόροι (ακόμη και οι νέοι) επέλεξαν πλειοψηφικά τη ΝΔ όχι γιατί έγιναν ξαφνικά δεξιοί, ούτε γιατί είδαν στο πρόσωπο του Μητσοτάκη τον Μεσσία. Αλλά γιατί ήταν ο μόνος που «διάβασε» καθαρά την πραγματικότητα: ότι οι κουρασμένοι από τα μνημόνια και την πανδημία Έλληνες δεν θέλουν να γυρίσουν πίσω, αλλά να πάνε μπροστά με αυτόν που δίνει ρεαλιστικές προσδοκίες για το μέλλον».

                                       (Αρθρο της Σ. Γιαννακά από την iefimerida.gr)

                                                                          

Ρήσεις...

                                                                                                                                        (ευρωπαϊστές f/B)
 

Αλήθειες που ΔΕΝ λέγονται...

«Υπάρχουν αλήθειες που δεν λέγονται. Ή μάλλον πραγματικότητες που αποκρύβονται συστηματικά. Τρανό παράδειγμα, το εντελώς «ψευδές» αφήγημα στην Ευρώπη, ότι η ΕΕ χρειάζεται, λέει, εργατικά χέρια, και η μαζική προσέλευση «προσφύγων» από την Ασία και την Αφρική θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα! Πολύ περισσότερο που η Ευρώπη «υποχρεούται», λέει, από το Διεθνές Δίκαιο, να παράσχει άσυλο στους «άμοιρους» που έρχονται απελπισμένοι στις ακτές της! Πού βρίσκονται τα ψέματα σε αυτούς τους ισχυρισμούς; Παντού!

* Πρώτον, δεν είναι «πρόσφυγες», όπως εκείνοι που υπήρξαν στο παρελθόν. Οι Έλληνες πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία ΔΕΝ ήλθαν από κυκλώματα διακίνησης. Δεν πλήρωναν διακινητές να τους φέρουν εδώ. Δεν τους προστάτευε κανείς. Και δεν ήλθαν “δασκαλεμένοι” από περίεργες ΜΚΟ… Κι ακόμα, δεν ήλθαν απαιτώντας «επιδόματα» με το που πάτησαν το πόδι τους…Ήταν Έλληνες που έρχονταν – αναγκαστικά και όχι με δική τους επιλογή – στην Ελλάδα. Γιατί δεν είχαν αλλού να πάνε…

* Δεύτερον, οι σημερινοί εργαλειοποιημένοι δεν είναι «μετανάστες»! Οι μετανάστες πήγαν στις χώρες προορισμού τους, αφότου προηγουμένως εξασφάλισαν νόμιμη άδεια εισόδου και άδεια εργασίας. Και ήταν υποχρεωμένοι να εφαρμόζουν αυστηρά τη νομοθεσία της χώρας όπου εγκαθίσταντο. Σε κάθε «παράπτωμα» κινδύνευαν με απέλαση. 

* Τρίτον, αυτοί που έρχονται σήμερα, στην μεγάλη πλειονότητά τους, δεν έρχονται για να δουλέψουν «νόμιμα». Έρχονται για να πάρουν «επιδόματα». Και ταυτόχρονα να απασχοληθούν σε παράνομες δραστηριότητες «διακίνησης» από εγκληματικά κυκλώματα (που τους φέρνουν), για να εξοφλήσουν τις αρκετές χιλιάδες ευρώ που «πλήρωσαν» για να έλθουν. Και τα οποία αποκλείεται να τα είχαν αποταμιεύσει στις χώρες τους. Τα δανείστηκαν και τώρα που ήλθαν πρέπει να τα ξεπληρώσουν. Ουσιαστικά εισάγεται στην Ευρώπη ένα ανθρώπινο δυναμικό “μαύρης” και “γκρίζας” παρά-οικονομίας.

* Τέταρτον, οι σημερινοί «εργαλειοποιημένοι», παραβιάζουν όλες σχεδόν τις νομικές προϋποθέσεις για να θεωρηθούν «πρόσφυγες». Τις περισσότερες φορές δεν προέρχονται καν από «εμπόλεμη χώρα». Ή από χώρα όπου κινδυνεύει η ζωή τους. Κι όσοι απ’ αυτούς πράγματι προέρχονται από τέτοιες χώρες, πριν φτάσουν στις ευρωπαϊκές ακτές είχαν ήδη βρει «σωτηρία» σε «ασφαλείς» γι’ αυτούς χώρες. Όπου δεν κινδύνευαν. 

Πρόσφυγες ήταν εκεί: Στην πρώτη χώρα όπου ήταν «ασφαλείς» μετά την φυγή από τη χώρα τους. Από εκεί και πέρα είναι «μετανάστες». Κι όταν μπαίνουν παράνομα (σε ευρωπαϊκή χώρα), είναι ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ μετανάστες!Όχι “παράτυποι”. Παράτυποι είναι όσοι μπήκαν νόμιμα κι αμέλησαν να ανανεώσουν την άδεια εργασίας. Όσοι μπήκαν εξ αρχής παράνομα, είναι παράνομοι! 

* Πέμπτο, η Διεθνής Νομοθεσία σχετικώς με τους Πρόσφυγες ΔΕΝ είναι καθόλου «δεσμευτική» για τα κράτη υποδοχής. Μα καθόλου… Γιατί καθένας μπορεί να ΖΗΤΗΣΕΙ άσυλο, αλλά κανένα κράτος δεν «υποχρεούται» να του δώσει άσυλο (αν δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις που προβλέπονταν από τις προηγούμενες Διεθνείς Συμφωνίες, της Γενεύης και της Νέας Υόρκης, δηλαδή να προέρχονται από ΜΗ «ασφαλή» χώρα και να κινδυνεύει η ζωή του στη χώρα της καταγωγής τους κλπ.) Δεν υπάρχει καμιά «υποχρεωτικότητα» και καμιά «δεσμευτικότητα», να χορηγείται άσυλο σε άτομα που μπαίνουν παράνομα. Τελεία και παύλα…

* Έκτον, δεν είναι καν – ή τουλάχιστον δεν είναι αναγκαστικά – «αθώοι» και «άμοιροι» άνθρωποι. Αθώοι ήταν όσο βρίσκονταν στις χώρες τους. Αλλά από τη στιγμή που δέχθηκαν να εμπλακούν σε «κυκλώματα διακίνησης», δηλαδή από τη στιγμή που ανέλαβαν την υποχρέωση να ξεπληρώσουν τους διακινητές για τη παράνομη μεταφορά τους, και να πουν ψέματα στις αρχές των χωρών προορισμού τους, έχασαν την «αθωότητά» τους. Κανονικά, κάποιοι απ’ αυτούς θεωρούνται «συνεργοί». Και μερικοί απ’ αυτούς, αποδεδειγμένα ΕΙΝΑΙ «συνεργοί»! Κι από τη στιγμή που όταν έρχονται σε μια ευρωπαϊκή χώρα εξακολουθούν να παρανομούν, έχουν πάψει προ πολλού να είναι «αθώοι»!

Το πρόβλημα λοιπόν, ΔΕΝ είναι αυτό που συζητάνε στην Ευρώπη εδώ και χρόνια: δηλαδή πώς θα τους δίνουμε άσυλο (αυτό θεωρητικά είναι λυμένο) και πώς θα τους μοιράσουμε μεταξύ μας (αυτό πρακτικά είναι άλυτο). Το πρόβλημα είναι πώς θα κρατήσουμε απ’ έξω, αυτούς που προσπαθούν να μπουν παράνομα! Και πώς θα επιστρέψουμε στις χώρες τους, όσους ΔΕΝ δικαιούνται άσυλο… 

Όλο και περισσότεροι πάντως, ανεξαρτήτως ιδεολογικών καταβολών, συμφωνούν ότι στην Ευρώπη:

Πρώτα θα σταματήσουμε τις ροές των παρανόμων. Ύστερα θα βρούμε τρόπο να απελάσουμε όσους ΔΕΝ δικαιούνται άσυλο. Κι ύστερα θα κρατήσουμε όσους μπορούν να μείνουν και θα δούμε πώς θα τους μοιράσουμε μεταξύ μας. Αυτά είναι τα προβλήματα. Και ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΕΙΡΑ μπορούν να λυθούν.

Η Κομισιόν και η ευρωγραφειοκρατία λένε κάτι εντελώς διαφορετικό:Πρώτα θα δώσουμε άσυλο σε όλους (ή έστω σε όσο γίνεται περισσότερους), γιατί είμαστε τάχα “υποχρεωμένοι” (πρώτο ψέμα) και γιατί τους έχουμε ανάγκη (δεύτερο ψέμα). Μετά θα δούμε πώς θα τους μοιράσουμε μεταξύ μας υποχρεωτικά (κάτι που όλο και περισσότεροι Ευρωπαίοι το αρνούνται).

Αυτό το ψευδές αφήγημα, όχι μόνο ΔΕΝ λύνει το πρόβλημα, όχι μόνο δεν αποθαρρύνει τους διακινητές, αλλά τους διευκολύνει κι από πάνω. Είναι ένα αφήγημα που, πέραν όλων των υπολοίπων, αναδεικνύει τους σύγχρονους δουλέμπορους σε “σωτήρες”, ενώ διαλύει την Ευρώπη! Γιατί μην έχετε καμιάν αμφιβολία: Όσο το αφήγημα αυτό δεν καταρρίπτεται κι όσο η Ευρώπη δεν αποφασίζει να εμποδίσει την λαθροδιακίνηση, το λιγότερο που μπορεί να συμβεί, είναι να στραφεί ολόκληρη η Ευρώπη δεξιότερα. Πολύ δεξιότερα. Πράγμα που ήδη συμβαίνει…Και το χειρότερο είναι να διαλυθεί η Ευρώπη!

(Οι χώρες του Αραβικού Κόλπου, δεν έχουν πρόβλημα γιατί εκεί είναι αδύνατο να μπει οποιοσδήποτε παράνομα. Και η Αίγυπτος το ίδιο. Και η Ιορδανία το ίδιο. Και το Ισραήλ το ίδιο. Οι περισσότερες από τις χώρες αυτές έχουν υπογράψει τις ίδιες Διεθνείς Συμβάσεις. Αλλά εκεί δεν σκοτώνεται κανείς στα σύνορα και δεν πνίγεται κανείς στις ακτές τους. Γιατί εκεί, αν πιάσουν διακινητές, αλίμονό τους).

                          (Απόσπασμα άρθρου του Θανάση Κ.  από την dailypost.gr)

Ρήσεις...

 

Ρήσεις...

 

Προοδευτικούρα...

 

«Επειδή διαπιστώνω ότι πολλοί συμπολίτες θέλουν να ανήκουν στον προοδευτικό χώρο αλλά δεν ξέρουν ποια στάση να κρατήσουν απέναντι στα γεγονότα για να το καταφέρουν, έφτιαξα μια μικρή λίστα απλών κανόνων που πρέπει να έχει υπόψη του και να ακολουθεί όποιος θέλει να είναι ένας προοδευτικός Άνθρωπος και όχι ένας συμβιβασμένος κυρ Παντελής.

Σε ναυάγια πλοίων που μεταφέρουν παράνομους μετανάστες, υπεύθυνοι είναι : 

α) η κυβέρνηση της δυτικής χώρας στην οποία οι δράστες θέλουν τόσο πολύ να πάνε ώστε να πληρώνουν γι’ αυτό (αυτό προφανώς δεν ισχύει στην περίπτωση που στην κυβέρνηση της εν λόγω χώρας βρίσκονται προοδευτικά κόμματα όπως Ποδέμος ή ΣΥΡΙΖΑ), 

β) η χώρα στην οποία ναυαγούν αλλά μόνο αν ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση 

γ) ο καπιταλισμός, δ) η αποικιοκρατία ε) ο ιμπεριαλισμός. 

Σε όλες τις περιπτώσεις τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχει η Ελλάδα. Οι διακινητές (αν δεν είναι Ευρωπαίοι) είναι κι αυτοί θύματα του καπιταλισμού, της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού. ΠΡΟΣΟΧΗ! Μιλάμε πάντα για τον δυτικό ιμπεριαλισμό καθώς όλοι οι άλλοι «ιμπεριαλισμοί» είναι απλώς απαντήσεις στην επιθετικότητα της Δύσης.

Η εισβολή σε γειτονική χώρα είναι δικαιολογημένη αν η γειτονική χώρα είναι μέλος ή έχει εκφράσει την επιθυμία να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ ή αν έχει εκφράσει τη φιλική της διάθεση προς τη Δύση. Σε αυτές τις περιπτώσεις πρόκειται για αμυντική προληπτική κίνηση. Σε περίπτωση που η επιτιθέμενη χώρα ανήκει στο ΝΑΤΟ ή την ΕΕ ή τη Δύση έχουμε να κάνουμε με έγκλημα κατά της ανθρωπότητας μπροστά στο οποιο ωχριά το Ολοκαύτωμα (το οποίο ως προοδευτικοί πολίτες καλό είναι να μην επικαλείστε) εκτός αν η εισβολή γίνεται επίσης σε χώρα του ΝΑΤΟ ή της ΕΕ, οπότε δεν έχει σημασία.

Σε βιασμούς, κακοποιήσεις γυναικών και γυναικοκτονίες, αν ο δράστης είναι καυκάσιος Έλληνας ή Ευρωπαίος (και πάλι Καυκάσιος) ένοχοι είναι ο δράστης, η πατριαρχία, ο καπιταλισμός (αν ο θύτης είναι πλούσιος ενώ το θύμα φτωχό) και όλη η ελληνική κοινωνία. Γι’ αυτό άλλωστε οργανώνουμε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στις οποίες δείχνουμε με το δάχτυλο περαστικούς και φωνάζουμε «ο δολοφόνος (ή ο βιαστής) είσαι εσύ».

Αν ο δράστης είναι μετανάστης από χώρα της Ασίας ή της Αφρικής τότε ένοχοι είναι η αποικιοκρατία και ο καπιταλισμός των οποίων είναι και ο δράστης θύμα. Αν ο δράστης ανήκει στον προοδευτικό χώρο τότε σίγουρα πρόκειται για κάποιο ατύχημα. ΠΡΟΣΟΧΗ! Ποτέ δεν κατηγορούμε πολιτισμούς που υποτιμούν τη γυναίκα και την αντιμετωπίζουν σαν ζώο. Σεβόμαστε τη διαφορετικότητα κάθε κουλτούρας και γι’ αυτό ποτέ δεν θα πούμε σε μια ομάδα μουσουλμάνων «ο δολοφόνος είσαι εσύ» ιδιαίτερα αν έχουν μαζί τους γυναίκες με μαντήλες ή μπούρκες οι οποίες σίγουρα θα πληγωθούν από αυτή τη ρατσιστική επίθεση στους συντρόφους τους.

Ένας χριστιανός που κάνει τον σταυρό του έξω από μια εκκλησία είναι θρησκόληπτος γραφικός ενώ ένας μουσουλμάνος που σταματά ό,τι κάνει και ανοίγει το χαλάκι του για προσκυνήσει προς της μεριά της Μέκκας είναι απλώς ένας άνθρωπος μιας διαφορετικής (και γι αυτό υπεράνω κριτικής) κουλτούρας. ΠΡΟΣΟΧΗ! Το ίδιο δεν ισχύει για τους πιστούς της Ιουδαϊκής θρησκείας που πέρα από θρησκόληπτοι γραφικοί είναι και εβραίοι.

Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα να αρθογραφείς με ψευδώνυμο, εκτός αν τα κείμενα σου δεν συμμερίζονται τις αξίες του προοδευτικού χώρου. Στην περίπτωση αυτή είσαι ένας απατεώνας που ξεγελάς το αναγνωστικό κοινό το οποίο βασίζει την αξιολόγηση ενός κειμένου στην αποκάλυψη του πραγματικού ονόματος του αρθρογράφου. Επαναλαμβάνω ότι αυτό δεν ισχύει με τους συντάκτες του προοδευτικού χώρου οι οποίοι γράφουν πάντα με γνώμονα τον Άνθρωπο και άρα το πραγματικό ονοματεπώνυμό τους είναι αδιάφορο.

Η τέχνη και η σάτιρα δεν έχουν όρια εκτός από αυτά που τους βάζει ο προοδευτικός-δημοκρατικός Άνθρωπος. Η προστασία του Λαού από αντιδραστικό-αντιλαϊκό περιεχόμενο δεν είναι ποτέ λογοκρισία και η επιβολή της προστασίας εξαρτάται από την πολιτική τοποθέτηση του δημιουργού.

Η παρέμβαση σε μέσο ενημέρωσης ή σπίτι δημοσιογράφου που γίνεται από συντρόφους δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια πράξη δυναμικού διαλόγου στο πλαίσιο μιας ανοιχτής δημοκρατικής κοινωνίας. Οι επιθέσεις σε σπίτια συντρόφων δημοσιογράφων και φιλικά προς τον προοδευτικό χώρο μέσα ενημέρωσης είναι ανύπαρκτες, αλλά, ακόμα και ως σκέψη που σίγουρα θα κάνει κάποιος, καθίστανται η απόδειξη της τυραννίας στην οποία είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε και εναντίον της οποίας επαναστατούμε.

Ο καθένας ανήκει σε όποιο φύλο αισθάνεται ότι ανήκει. Γεννητικά όργανα, ορμόνες και άλλα κατάλοιπα του παρελθόντος δεν μπορούν να εμποδίσουν το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό και την υποχρέωση όλων να αποδεχτούν τον αυτοπροσδιορισμό αυτόν. 

ΠΡΟΣΟΧΗ! Ο αυτοπροσδιορισμός αφορά μόνο τα φύλα (και την εθνικότητα μειονοτήτων που βρίσκονται εντός των ελληνικών συνόρων). Δεν μπορεί όμως ο καθένας να αυτοπροσδιορίζεται ως προοδευτικός ή δημοκράτης. Αυτό το αποφασίζουν οι γενικές συνελεύσεις συλλογικοτήτων και λοιπών προοδευτικών φορέων. Και μπράβο τους».

(Αρθρο του Μ.Βουλαρίνου από την ΑΤΗensvoice)

 

 

Eύθυμα και... σοβαρά

 

Ρήσεις...

 

Ηθικό πλεονέκτημα, είπατε;

 

«Τελείωνε το μοιραίο για την πατρίδας μας 2015, όταν ο τότε υπουργός Παιδείας Αριστείδης Μπαλτάς, βασισμένος σε ένα «άρθρο - συμβόλαιο», οδήγησε πρώτα στην παραίτηση τον μέχρι τότε διευθυντή του κορυφαίου πολιτιστικού θεσμού της χώρας, του Ελληνικού Φεστιβάλ, Γιώργο Λούκο και στη συνέχεια, κραδαίνοντας στο αριστερό χέρι την ρομφαία του αρχάγγελου - κομισάριου του ηθικού πλεονεκτήματος, τον παρέπεμψε στη δικαιοσύνη με την κατηγορία της διασπάθισης του δημοσίου χρήματος. 

Οι κακές γλώσσες, έλεγαν την εποχή εκείνη, πως τη θέση του κ. Λούκου, ορεγόταν κάποιος δημόσιος υπάλληλος, συγγενής γνωστής ηγερίας του αριστερού ηθικού πλεονεκτήματος, ο οποίος έτρεφε φιλοδοξίες για να αναδειχθεί ως νέος Ανατόλι Λουνατσάρσκι ή έστω σε κάτι που θα θύμιζε στέλεχος του Ελληνοσοβιετικού Συνδέσμου και ιμπρεσάριο μεγάλων καλλιτεχνικών σχημάτων και παραγωγών. 

Χθες, μετά από 7,5 ολόκληρα χρόνια, ο κ. Γιώργος Λούκος δικαιώθηκε πανηγυρικά από τη δικαιοσύνη, η οποία τον απάλλαξε από κάθε κατηγορία. Ο άνθρωπος αυτός, ταλαιπωρήθηκε επί 7,5 χρόνια, εξαιτίας ενός ψευδέστατου, όπως αποφάσισε η δικαιοσύνη, άρθρου, με την υπογραφή ενός «συναδέλφου». 

Η είδηση προκάλεσε αισθήματα ανακούφισης, όχι μόνο στον κ. Λούκο αλλά και σε εκείνους, οι οποίοι με μεγάλο προσωπικό κόστος τον υποστήριξαν δημόσια, άντεξαν την κατακραυγή, τη διαπόμπευση και τις λοιδορίες των φαιά φορούντων και περί της ηθικής λαλούντων, οι οποίοι ερχόμενοι από τις πλατείες της «αγανάκτησης», όπου συναγελάζονταν με τα πλέον αντιδημοκρατικά, αντικοινοβουλευτικά στοιχεία ολάκερης της μεταπολιτευτικής εποχής, θέλησαν να αναμορφώσουν την κουλτούρα του λαού, εμβαπτισμένη στα νάματα ενός φαντασιακού ηθικού πλεονεκτήματος. 

Η περίπτωση του κ. Λούκου είναι χαρακτηριστική και αναδεικνύει τον νεοαυταρχικό τρόπο με τον οποίο πολιτεύτηκε αυτό το κόμμα, τα τεσσεράμισι χρόνια που άσκησε εξουσία. Χρησιμοποιώντας «φίλιες» πένες σε διάφορα έντυπα, «εκτελούσε συμβόλαια θανάτου χαρακτήρων», προκειμένου να αναδείξει, όπως ισχυριζόταν το «αριστερό ηθικό πλεονέκτημά του». 

Στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ αυτό το ηθικό πλεονέκτημα. Απεναντίας, ο φθόνος, η κακεντρέχεια, το μίσος για τον Άλλον, ήταν εκείνα που καθόρισαν ατομικές και συλλογικές συμπεριφορές που κούρασαν την κοινωνία, η οποία τώρα πια απηυδισμένη τους δείχνει το δρόμο προς έξοδο».

(Απόσπασμα άρθρου  του Δ. Τριανταφυλλίδη  από το Liberal.gr)

 

Εδώ... γελάμε

                                                                                               (Α.Πετρουλάκης - ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
 

Το πραξικόπημα της Χειμάρρας...

 

«Συνεχίζει να κρατά σε ομηρία τον Φ. Μπελέρη και την Αθήνα ο Αλβανός πρωθυπουργός Ε. Ράμα καθώς με προσχήματα και με προβληματικές αποφάσεις απορρίπτονται η μια μετά την άλλη οι εφέσεις των δικηγόρων του για έστω και με περιοριστικούς όρους απελευθέρωση του ώστε να μπορέσει να ορκισθεί στη θέση του Δημάρχου Χειμάρρας. 

Έτσι παραμένει η εκκρεμότητα στον Δήμο Χειμάρρας όπου τυπικά εντός διμήνου από τις εκλογές θα πρέπει να έχει ορκισθεί το Δημοτικό Συμβούλιο αλλά και ο νέος Δήμαρχος, ενώ μέχρι τότε ο προηγούμενος Δήμαρχος Γ. Γκόρος, προστατευόμενος του Ε. Ράμα ο οποίος έχασε στις εκλογές από τον Φ. Μπελέρη συνεχίζει να ασκεί τα καθήκοτά του κανονικά. 

Είναι ενδεικτικό πάντως της στάσης των Αλβανικών Αρχών ότι ακόμη και τώρα δεν έχει παραδοθεί στους συνηγόρους του Φ. Μπελέρη κρίσιμο υλικό της δικογραφίας εναντίον του, μεταξύ αυτών και οι παράνομα ηχογραφημένες συνομιλίες του με τον καταγγέλλοντα την «εξαγορά ψήφων». 

Μέσα σε ένα κυκεώνα δικαστικών και γραφειοκρατικών διαδικασιών, οι συνήγοροι του έχουν προσφύγει στα Δικαστήρια ζητώντας να κηρυχθούν μη νόμιμες οι διαδικασίες παρακολούθησης του και η παράνομη σύλληψη του επ' αυτοφώρω καθώς το αδίκημα για το οποίο κατηγορήθηκε δεν συνέβη την ημέρα και την ώρα της σύλληψης…

Είναι πλέον προφανές ότι η Αλβανική κυβέρνηση και προσωπικά ο ίδιος ο Ε. Ράμα εργαλειοποιεί την υπόθεση προκειμένου να δείξει ότι η Χειμάρρα που αποτέλεσε δικό του προσωπικό στοίχημα θα κερδηθεί με κάθε τρόπο, ανεξαρτήτως της εκλογικής νίκης του Μπελέρη και αυτό συγχρόνως αποτελεί μήνυμα και στην αντιπολίτευση καθώς οι κ. Μπερίσα και Μέτα στήριξαν την υποψηφιότητά του.

Όμως το μήνυμα απευθύνεται και στην Αθήνα όπου ο Ε. Ράμα με επίκληση της «αδιάβλητης Δικαστικής εξουσίας» της Αλβανίας επιχειρεί να επιβάλει τετελεσμένα στην Χειμάρρα, ενοχοποιώντας και κλείνοντας την πόρτα στις όποιες αντιδράσεις από ελληνικής πλευράς.

Η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει στις εκλογές της 25ης Ιουνίου δεν μπορεί να επιτρέψει στα Τίρανα την συνέχιση αυτού του εκβιασμού. Οι τρόποι και τα μέσα υπάρχουν. Και ίσως οι πρώτοι που θα πρέπει να υποστούν τις συνέπειες είναι όλοι οι ενεχόμενοι, αστυνομικοί διευθυντές, δικαστικοί, τοπικοί παράγοντες που έχουν συμπράξει σε αυτό το εκλογικό πραξικόπημα στην Χειμάρρα με τη λήψη μέτρων σε ό,τι αφορά την είσοδο τους στην Ελλάδα.

Και εφόσον ο κ. Ράμα επιμείνει στο πραξικόπημα της Χειμάρρας, τότε η αντίδραση θα πρέπει να είναι ηχηρή, με συνέπειες στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας του ».

(Απόσπασμα άρθρου του Ν. Μελέτη από το  liberal.gr)

Ρήσεις...

 

Απόψεις...

 

«Είναι ψέμα ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε να δαπανήσει το 2018 και το 2019 τα συσσωρευμένα ταμειακά διαθέσιμα της χώρας για να κάνει «φιλολαϊκή πολιτική». 

Η αλήθεια είναι ότι πολύ μεγάλο μέρος των ταμειακών διαθεσίμων που σχηματίστηκαν εκείνη την περίοδο ήταν «δεσμευμένο» από τον ESM και μπορούσε να αξιοποιηθεί μόνο σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης για την τακτοποίηση του χρέους. Κυρίως όμως είναι ψέμα ότι το «ταμείο» των 36 δισ. ευρώ που δημιουργήθηκε εκείνη την περίοδο ήταν αποτέλεσμα της χρηστής οικονομικής διαχείρισης. 

Η αλήθεια είναι ότι το ταμείο της εποχής εκείνης δημιουργήθηκε επειδή μας δόθηκε ειδικό δάνειο από τους θεσμούς (περίπου 9 δισ. ευρώ), επειδή έγινε μια επιτυχημένη έξοδος στις αγορές για να αντληθούν 3 δισ. ευρώ και επειδή η υπερφορολόγηση δημιούργησε τα λεγόμενα «υπερπλεονάσματα» τα οποία και διέλυσαν τη μεσαία τάξη. 

Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι ότι το ταμείο δημιουργήθηκε επειδή συγκεντρώθηκε σε ένα λογαριασμό όλο το «χρήμα» των φορέων της γενικής κυβέρνησης, με το επιχείρημα ότι έτσι γίνεται καλύτερη διαχείριση. Άρα σε καμία περίπτωση η προηγούμενη κυβέρνηση δεν εξοικονόμησε 36-37 δισ. ευρώ (ή 40 δισ. ευρώ καθώς είναι διάφορα τα νούμερα που ακούγονται από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ).

Είναι ψέμα επίσης ότι τα ταμειακά διαθέσιμα που άφησε ο Τσίπρας στον Μητσοτάκη χρησιμοποιήθηκαν για την κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. 

Η αλήθεια είναι ότι η χώρα έχει και σήμερα ταμειακά διαθέσιμα 34 δισ. ευρώ, ποσό πολύ κοντά στα επίπεδα του 2019. Με τις επιτυχημένες εκδόσεις νέων ομολόγων, το ταμείο της χώρας έχει παραμείνει γεμάτο παρά την έκτακτη ανάγκη που προέκυψε για να αντιμετωπιστούν οι διαδοχικές κρίσεις (πανδημία, πληθωριστική κρίση κλπ).

Επίσης, ψέμα είναι ότι η χώρα έχει σήμερα ρευστότητα και μπορεί να την αξιοποιήσει όπως θέλει. Η αλήθεια είναι ότι έχει «ταμείο» 34 δισ. ευρώ και χρέος 355 δισ. ευρώ. Άρα το ταμείο της δεν της ανήκει επί της ουσίας. Είναι μια δικλείδα ασφαλείας για να μπορεί η χώρα να βγαίνει στις αγορές και να δανείζεται με τα χαμηλά -για τα δεδομένα της εποχής- spreads που αποτυπώνονται τα τελευταία χρόνια στα ταμπλό των αγορών.

Πράγματι, ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους θα μπορέσει να αξιοποιήσει μέρος των ταμειακών διαθεσίμων μόλις ανακτηθεί η επενδυτική βαθμίδα. Όχι όμως για να χρηματοδοτηθούν τρέχουσες ανάγκες αλλά για να γίνει πρόωρη αποπληρωμή του χρέους».

                                                                            (Ν.Ζαργάνης- liberal.gr)

«Από τον πόλεμο των μισθοφόρων στην Καρχηδόνα του 241 π.Χ. μέχρι την Ινδική Εξέγερση του 1857, η Ιστορία βρίθει παραδειγμάτων που υπενθυμίζουν στους εκάστοτε ηγεμόνες πόσο επικίνδυνο είναι να στηρίζονται σε αναξιόπιστα, αργυρώνητα στρατεύματα. Εδώ και λίγες ώρες, ο Βλαντίμιρ Πούτιν κιδυνεύει να προστεθεί στη μακρά αλυσίδα όσων αγνόησαν αυτό το δίδαγμα.

Γεννημένος στο Λένινγκραντ (σήμερα Αγία Πετρούπολη), όπως και ο πρόεδρος της Ρωσίας, ο Γεβγκένι Πριγκόζιν ήταν για χρόνια μια βολική λύση για το Κρεμλίνο. Ο μισθοφορικός στρατός Wagner, που ίδρυσε ο παλιός σεφ του Πούτιν με το ξέσπασμα της ουκρανικής κρίσης, το 2014, επέτρεψε στη Ρωσία να κάνει outsourcing επικίνδυνων επιχειρήσεων, πρώτα στο Ντονμπάς, ύστερα στη Συρία, στη συνέχεια σε κάμποσες χώρες της Αφρικής και στο τέλος στο Μπαχμούτ. 

Ήταν ένα κυνικό ντιλ, win-win για τους δύο συμβαλλόμενους: το μεν Κρεμλίνο προωθούσε τη ρωσική επιρροή, με τις απώλειες να περιορίζονται σε εγκληματίες που εξαγόρασαν την ελευθερία τους υπογράφοντας σύμβαση με τη Wagner, ο δε Πριγκόζιν συσσώρευε τεράστιο πλούτο από ορυχεία και άλλα λάφυρα του μισθοφορικού του στρατού, αλλά και πολιτικό κεφάλαιο στη Μόσχα.

Οι βαρύτατες απώλειες της Wagner στη μάχη του Μπαχμούτ ήταν το σημείο καμπής που οδήγησε τον άξεστο ιδρυτή της σε ρήξη με τη στρατιωτική ηγεσία και, τελικά, με το ίδιο το Κρεμλίνο. Το γεγονός ότι η ανταρσία εκδηλώθηκε τη στιγμή που βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη η ουκρανική αντεπίθεση, προσδίδει δραματικές διαστάσεις στη σύγκρουση».

                                                      (Π.Παπακωνσταντίνου-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

                                                                                                  (protagon.gr)

 

 

Χωρίς... σχόλια

 

Απόψεις...

 «Να λοιπόν, που το φέραμε από δω, το σπρώξαμε από κει, καταλήξαμε τις τελευταίες μέρες πριν την κάλπη να συζητάμε το ένα, το μοναδικό, το κλασικό ελληνικό θέμα μας. Τους διορισμούς στο δημόσιο. Το πιάσαμε από την κοστολόγηση των προγραμμάτων, το γυρίσαμε στο μεσοπρόθεσμο, πλησιάσαμε πλαγιομετωπικά το πρόγραμμα σταθερότητας… τσουπ, να μπροστά μας πάλι οι διορισμοί δημοσίων υπαλλήλων. Πόσους θα κάνετε; Πόσα κεφάλια θα προσλάβετε; Γιατί μόνο τόσους κι όχι διπλάσιους, τριπλάσιους, τετραπλάσιους;

 Γιατί να είναι μόνο 600.000 οι δημόσιοι υπάλληλοι; Να γίνουν ένα εκατομμύριο τουλάχιστον. Θα μου πείτε, μα η υγεία ή η παιδεία ή η πρόνοια δεν θέλουν κόσμο; Θέλουν ασφαλώς και πρέπει να προσληφθεί κόσμος. Σε άλλους τομείς όμως; Εγώ ακούω τον Πιερρακάκη να λέει ότι η ψηφιοποίηση του κράτους γλύτωσε τους πολίτες από εκατοντάδες εκατομμύρια απ’ ευθείας επαφές τους με τα γκισέ. Ε αυτό δεν μείωσε τις ανάγκες για προσωπικό; Αν όχι, μια τρύπα στο νερό κάναμε».

                                                                       (Δ. Καμπουράκης- Liberal.gr)

 «Οι Έλληνες από το σύνολο των 365 ημερών που εργαζόμαστε, τις 171 εργαζόμαστε για το κράτος. Δηλαδή το εισόδημα που αποκομίζουμε από την εργασία μας επί 171 ημέρες, δεν μπαίνει στην τσέπη μας και δεν το χρησιμοποιούμε όπως θέλουμε. Μπαίνει στην τσέπη του κράτους. Έτσι οι κόποι 171 ημερών κατευθύνονται προς τα εκεί, που αποφασίζει το κράτος. Τα εισοδήματα των υπολοίπων 194 ημερών, μένουν σε εμάς και αποφασίζουμε εμείς να τα διαθέσουμε, όπως ακριβώς επιθυμούμε.

Όπως άλλωστε είχε αναφέρει η Μάργκαρετ Θάτσερ στη μνημειώδη ομιλία της στο συνέδριο Συντηρητικών στο Μπλάκπουλ, τον Οκτώβριο του 1983, «there is no such thing as public money; there is only taxpayers' money,», δηλαδή δεν υπάρχει δημόσιο χρήμα, αλλά το χρήμα των φορολογουμένων».

                                                                           (Κ. Χαροκόπος- liberal.gr)

 «Μόνο το 2021 εγκρίθηκαν οικοδομικές άδειες για 143.000 τετραγωνικά μέτρα. Είναι το νησί των Κυκλάδων που δέχεται τη μεγαλύτερη επιβάρυνση από την ανοικοδόμηση. Και όπως είναι φυσιολογικό, ακολουθεί η Μύκονος, ύστερα η Πάρος και μετά τη Νάξος. Δεν χτίζονται μόνο τουριστικά καταλύματα. Χτίζονται και κατοικίες για το προσωπικό και μόνιμους κατοίκους καθώς ο μόνιμος πληθυσμός του νησιού αυξάνεται με θεαματικό ρυθμό. Λογικό. Ο κόσμος πηγαίνει εκεί που ανοίγουν δουλειές. 

Παράλληλα, όμως, η Σαντορίνη αντιμετωπίζει έντονο κυκλοφοριακό πρόβλημα, αλλά και δυσλειτουργίες στην περισυλλογή των απορριμμάτων. Η δε κατάσταση στην Οία, ειδικά τα απογεύματα, δεν είναι, απλώς, εξωφρενική, αγγίζει τα όρια του γελοίου με τα πούλμαν και τις χιλιάδες των τουριστών που σπεύδουν για το ηλιοβασίλεμα. Την ίδια στιγμή, στο παλιό λιμάνι σχηματίζεται… νέφος (ναι!) από τα φουγάρα των κρουαζιερόπλοιων. 

Η κατάσταση είναι, λίγο ως πολύ, ίδια και στα υπόλοιπα δημοφιλή νησιά των Κυκλάδων. Είναι σαν να έχουμε ένα δάσος από όμορφα τοπία και να το υλοτομούμε με γοργούς ρυθμούς προς χάρη του κέρδους. Διότι, ως γνωστόν, το κέρδος και η ανάπτυξη προηγούνται των πάντων».

                                                                        (Κ.Γιαννακίδης- protagon.gr)

 «Κουβαλώντας ένα πανίσχυρο πολιτικό όπλο, το επίθετό του, ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ διεκδικεί το χρίσμα των Δημοκρατικών για την προεδρία των ΗΠΑ. Αντιεμβολιαστής και θιασώτης κάθε είδους θεωρίας συνωμοσίας, έχει απρόσμενο «γκελ» στο κοινό, αν και η ίδια του η οικογένεια τον θεωρεί μάλλον «ντροπιαστικό».

                                                                                     (Protagon Team)

 

Εύθυμα και ...σοβαρά

 

Απόψεις...

«Η υπόθεση της Folli Follie είναι ένα από τα μεγαλύτερα χρηματιστηριακά σκάνδαλα των τελευταίων δεκαετιών, ξεπερνώντας κι εκείνο ακόμη της σύγχρονης Λαυρεωτικής. Κι όμως! Υπάρχει ο κίνδυνος της παραγραφής! 

Αν συμβεί κάτι τέτοιο η «τιμωρία» θα έρθει από την ίδια την αγορά, καθώς το ελληνικό χρηματιστήριο θα χαρακτηριστεί από τους ξένους επενδυτές ως μια ανυπόληπτη αγορά που βασιλεύει η αυθαιρεσία και η ατιμωρησία. Πάνε και οι βαθμολογήσεις και οι βαθμίδες…Κι ύστερα μπορεί να μπούμε σε μια περίεργη κατάσταση κατά την οποία οι «δράστες» να ζητούν και τα ρέστα, καθώς δεν θα υπάρχει στην πραγματικότητα σκάνδαλο χωρίς απόφαση της Δικαιοσύνης! Θα λέει κάποιος για «σκάνδαλο Folli Follie» και θα κινδυνεύει να κληθεί να πληρώσει για … συκοφαντική δυσφήμιση.

Η εταιρεία Folli - Follie δημοσίευσε συστηματικά από το 2014 ψευδή στοιχεία στις ενοποθημένες οικονομικές της καταστάσεις για τις πωλήσεις και τα κέρδη της και με σκοπό να δημιουργήσει τεχνητό ενδιαφέρον για την μετοχή της.Το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε χάρις την δημοσιοποίηση έκθεσης του ξένου επενδυτικού κεφαλαίου Quintessential που είχε ανοίξει αντίθετες θέσεις στην μετοχή.  

Η συνέχεια ήταν εντυπωσιακή! Θα περίμενε κανείς ότι οι χρηματιστηριακές αρχές θα αναλάμβαναν άμεσα δράση για να προστατεύσουν το επενδυτικό κοινό. Από το «συνώνυμο της ανθρωπιάς» στην ευρωπαϊκή καταδίκη της Μόριας».

                                                                           (Θ. Μαυρίδης- liberal.gr)

«Θα θυμόμαστε, εκτός από το τρίτο αχρείαστο Μνημόνιο Τσίπρα, ζήσαμε και δεύτερες αχρείαστες εκλογές έμπνευσης πάλι Α. Τσίπρα. Το πρώτο (μας) κόστισε 100 δισ. € και εκχώρηση στους δανειστές της Δημόσιας Περιουσίας ως εγγύηση για έναν αιώνα.Οι εκλογές της απλής αναλογικής μόλις 400 εκ. € και την απώλεια του Ιουνίου '23 στη διάρκεια του οποίου κυλά μια βαρετή προεκλογική περίοδος. 

Ενορχηστρωτής της ταλαιπωρίας ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Προσπάθησε να παγιδεύσει τον Κ. Μητσοτάκη με την απλή αναλογική και την πάτησε ο ίδιος. Τα απόνερα της βασισμένης πάλι στον τυχοδιωκτισμό Τσίπρα στρατηγικής «γέννησαν» σειρά μικρών κομμάτων στα όρια της γραφικότητας και του λαϊκισμού».

                                                                       (Άρης Πορτοσάλτε- liberal.gr)

«H γερμανική εφημερίδα Bild, η εφημερίδα με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην Ευρώπη, ενημέρωσε το προσωπικό πως σκοπεύει να αντικαταστήσει μια σειρά από δημοσιογράφους με λογισμικό AΙ Το πρόγραμμα είναι μέρος της γενικότερης προσπάθειας να γίνουν περικοπές κόστους ύψους 100 εκατομμυρίων ευρώ, προκειμένου η εφημερίδα να επανέλθει σε κατάσταση κερδοφορίας. 

Ο όμιλος στον οποίον ανήκει η Bild σκοπεύει επίσης να αναδιοργανώσει το δίκτυο τοπικών ΜΜΕ που έχει στην κατοχή του, γεγονός που αναμένεται να οδηγήσει σε εκατοντάδες απολύσεις. Η εφημερίδα «δυστυχώς θα πρέπει να αποχωριστεί πολλούς συναδέλφους, οι δουλειές των οποίων γίνονται πλέον από την Τεχνητή Νοημοσύνη ή άλλες αυτοματοποιημένες διαδικασίες», έγραψε στο email που απεστάλη στο προσωπικό ο όμιλος Axel Springer, ιδιοκτήτρια εταιρίεα της Bild, όπως ανέφερε ο Guardian.

                                                                                     (Protagon Team)

 

Εδώ ...γελάμε

 

                                                                                                       (Α.Πετρουλάκης -ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Απόψεις...

 @ Στο Μπανγκλαντές το 57% είναι αναλφάβητοι, αλλά δεν φταίει η Παιδεία τους, σφάζονται όλοι με όλους αλλά δεν φταίει η "κουλτούρα" τους, αυξάνεται ο πληθυσμός τους εκθετικά, αλλά δεν φταίει το ότι δεν έχουν πολιτική ελέγχου των γεννήσεων - φταις εσύ που δεν τους βοηθάς.

@ Μπορείς, αλληλέγγυέ μου, να κοιμάσαι ήσυχος στο καθαρό σου σεντόνι όταν στο Μπανγκλαντές ζουν σε τέτοιες συνθήκες; Μόνο όταν έρθει η δυστυχία στα 50 ναυτικά μίλια από το μαξιλάρι σου ενεργοποιείται η ευαισθησία σου; Όταν είναι στην πηγή, τίποτα; Εμπρός λοιπόν να διοργανώσουμε τηλεμαραθώνιο ανθρωπιάς. Από €100 αν δώσει κάθε Έλληνας, δέκα εκατομμύρια που είμαστε, θα μαζευτεί 1 δισ. οπότε θα μπορέσουμε να προσφέρουμε μεγάλη στήριξη στα 170 εκατομμύρια κατοίκων του Μπανγκλαντές, δίνοντας, σε κάθε κάτοικο, κοτζάμ 5 ευρώ και 88 λεπτά. 

Εντάξει, υπάρχουν τα 240 εκατομμύρια του Πακιστάν, τα 220 εκατομμύρια της Νιγηρίας κ.λπ. αλλά από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε να δείχνουμε την ανθρωπιά μας, δεν συμφωνείς;

@ Δεν είναι απάνθρωπο να εκσυγχρονίσουμε τους ελληνικούς σιδηροδρόμους και να αφήσουμε στη μοίρα τους τους μπανγκλαντεσιανούς; Περιμένω από τους κοκκινοπρασινομπλέ αλληλέγγυους να μας πουν τι ποσό χρειάζονται για να μεταφέρουν με αξιοπρέπεια τα 170 εκ. κατοίκων στον προορισμό τους.

@ Το σημερινό δήθεν κράτος πρόνοιας είναι η μεγαλύτερη απάτη του κρατισμού. Λεηλατεί τα εισοδήματα του εργαζόμενου πολίτη για να του επιστρέψει πενταροδεκάρες, ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί στρατούς ιδρυματοποιημένων τεμπέληδων που ζουν μονίμως από τον ιδρώτα των άλλων. Ή μεταναστών που κάθονται σπίτι και γεννοβολάν ξεκοκκαλίζοντας τα επιδόματα πολυτέκνων. Και οι οποίοι, φυσικά, ψηφίζουν μονοκούκι αυτόν που τους τάζει τα περισσότερα.

                                                              (Θ.Τζήμερος -Δημιουργία Ξανά)

@ Κώστας Κούρκουλος- "Θα αξιοποιήσω το δικαίωμά μου ως πρώην πρόεδρος της Βουλής να παρεμβαίνω για 12 λεπτά ανά πάσα στιγμή και εκτός σειράς ....." είπε η Κα Κωνσταντοπούλου. Πρόκειται για τερατώδη διάταξη που  επέβαλε εκείνος  ο Απόστολος Κακλαμάνης για να μιλάει όποτε ήθελε.Στα χέρια όμως της Κωνσταντοπούλου, μία τέτοια δυνατότητα, θα είναι μάστιγα.  Αυτή είναι η προειδοποίηση που έρχεται από το παρελθόν.

                                                                             (ευρωπαϊστές f/B)