Για να καταλάβεις...

 

«Για να καταλάβεις πόσο μεγάλο πλήγμα είναι για μία πόλη το να μην κινείται σ' αυτήν τίποτα, πρέπει να έχεις χρειαστεί έστω μία φορά στη ζωή σου τη συγκοινωνία για να πας στο σπίτι σου ή στη δουλειά σου. 

Πρέπει να ξέρεις τι συμβαίνει σε ένα λεωφορείο όταν είναι το μόνο διαθέσιμο μέσο (είναι πρακτικά απροσπέλαστο). Πρέπει να ξέρεις τη διαθεσιμότητα και το κόστος των ταξί. Γενικώς, πρέπει να έχεις ζήσει και λίγο σαν πραγματικός άνθρωπος. 

Είναι απλό: θεωρητικά μπορεί να συμπάσχεις, αλλά αν δεν έχεις ζήσει στο πετσί σου μία δυσλειτουργία δεν γίνεται να τη χωνέψεις ως τέτοια σε αντιπροσωπευτικό βαθμό, ειδικά αν τα θύματά της δεν φωνάζουν, δεν τα σπάνε, δεν βγαίνουν στους δρόμους, δεν σου προκαλούν πρόβλημα. Και όσοι ταλαιπωρούμαστε σήμερα δεν ανήκουμε σ' αυτήν την κατηγορία, ούτε ιδεολογικά αλλά ούτε και πρακτικά· δεν έχουμε χρόνο. 

Πιστεύω ότι αυτή η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός προσωπικά αγνοούν τη σημασία αυτής της παραλυτικής απεργίας για λόγους που σχεδόν αγγίζουν την ταξική περιφρόνηση. 

Πιστεύω ότι, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, έχει μετατραπεί κι αυτή σε άθυρμα στα χέρια φωνακλάδικων, συντεχνιακών μειονοτήτων, με ένα σκεπτικό του στιλ "και τι μας νοιάζει εμάς, ασ' τους αυτούς να κάνουν τα δικά τους, σιγά μην ασχοληθούμε" κ.λπ. 

Υπάρχει μία τρανταχτή ανεπάρκεια σε στρατηγικούς κοινωνικούς χειρισμούς και μία σοκαριστική βιωματική απόσταση ανάμεσα στο κυβερνητικό προσωπικό και στους κυβερνώμενους, που γίνονται επώδυνα εμφανείς με τις πιο απλές αφορμές. Τι να κάνουμε όμως που τα πιο απλά είναι και τα πιο σημαντικά. 

Η αντουανετίστικη έλλειψη κατανόησης και αδυναμία ταύτισης, σε συνδυασμό με την ατολμία και τον αναίτιο εφησυχασμό, προξενούν τυφλότητα και είναι πιθανότατα το μεγαλύτερο ελάττωμά της κυβέρνησης, το οποίο, σε βάθος χρόνου, θα αποβεί και μοιραίο. Και πολύ καλά θα κάνει να αποβεί».

                                                                                (Aris Alexandris-f/B)