Απόψεις...

 

«Ανέκδοτο που αλιεύω από τον ρωσόφωνο ιστορικό Γιώργο Τσακνιά: Ο Πούτιν ξενυχτάει μόνος στο γραφείο του μπροστά από ένα χάρτη και κάτι στρατιωτάκια, προσπαθώντας να βγάλει άκρη με την Ουκρανία. Ξαφνικά, εμφανίζεται το φάντασμα του Στάλιν.– Σύντροφε, λέει ο Πούτιν, τι να κάνω με τους Ουκρανούς; Γιατί δεν τα καταφέρνει ο Κόκκινος Στρατός;– Θα σου δώσω δύο συμβουλές, λέει το φάντασμα. Πρώτον, στείλε πέντε εκατομμύρια Ρώσους στρατιώτες. Θα σκοτωθούν τουλάχιστον οι μισοί, αλλά θα ισοπεδώσουν την Ουκρανία. Επίσης, βάψε το Κρεμλίνο μπλε.– Γιατί μπλε; ρωτάει ο Πούτιν.Ο Στάλιν χαμογελάει.– Το ήξερα πως δεν θα είχες πρόβλημα με την πρώτη συμβουλή.

Τα ανέκδοτα έχουν μια βάση αλήθειας· παραδοσιακά, ο ρωσικός στρατός γινόταν βορά στα όπλα του εχθρού έως ότου ο τελευταίος εξαντλήσει τα πυρομαχικά του – και οι Ρώσοι νικήσουν.Ανάλογη είναι και η νοοτροπία που διέπει τον Βλαντιμίρ Πούτιν σήμερα: απλοί Ρώσοι θα σκοτώνονται μέχρι η Ουκρανία να λυγίσει.

Βεβαίως, το 2022 δεν είναι 1941: το 1941, η Ρωσία είχε δεχθεί την εισβολή. Το 2022 αυτή είναι ο εισβολέας. Ο μόνος που έχει σοβαρό κίνητρο σε αυτό τον πόλεμο είναι ο Πούτιν. Αυτός είναι ο νέος Πατριωτικός Μύθος της πουτινικής Ρωσίας».

                                                                 (Ηλ.Μαγκλίνης- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Και στη μια και στην άλλη περίπτωση, η Μεγάλη βδομάδα είναι ένα συλλογικό δρώμενο που, αν λίγο επιτρέψουμε στους εαυτούς μας, να προσχωρήσουμε στη βαθύτητα των όσων συμβολίζει, αν αφεθούμε στο θρήνο της, ένα θρήνο σπαραχτικό καταμεσής της άνοιξης, λίγο καλύτεροι θα βγούμε στον κόσμο. 

Ειδικά στις μέρες μας, με τόσο πόνο γύρω μας, με έναν λαό που πεθαίνει καθημερινά θυσιαζόμενος πάνω στο δικό του σταυρό, με τα πλήθη να μετατρέπονται σε όχλο τόσο συχνά, με μηχανισμούς που αποφασίζουν για τους υπόδικους πριν από τους δικαστές, με τα δάκρυα όλων μας να έχουν στερέψει, καθώς ακόμα κι ο πόνος έπαψε να μοιάζει με πόνο από τότε που αποφάσισε να τον διαχειριστεί η τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά σάιτ. 

Είναι η ευκαιρία μας να ξαναβρούμε τον πόνο στις αληθινές του διαστάσεις, βρίσκοντας ταυτόχρονα το συμπονετικό κομμάτι του εαυτού μας, πριν καταφέρουν να μας αποκτηνώσουν τελείως».

                                                              (Ελ. Παπαδοπούλου-ΑΤΗensvoice)

«Εντωμεταξύ στην Ουκρανία γίνεται πραγματική σφαγή, γενοκτονία τη χαρακτήρισε ο πρόεδρος Μπάιντεν, από τη Σαγκάη μας έρχονται αδιανόητες σκηνές, στις γαλλικές εκλογές η τύχη της Ευρώπης κρέμεται σε μια κλωστή, και τα κανάλια αφιερώνουν τόσο τραγικά υπερβολικό χρόνο, και άχρηστες λεπτομέρειες και «αποκαλύψεις» με δραματική μουσική υπόκρουση, για ΜΙΑ –όσο φρικτή και αν είναι– ΥΠΟΘΕΣΗ που συγκλονίζει το πανελλήνιο. Επειδή πουλάει».  

                                                                         (Δ.Γκρους –protagon.gr)