«To συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσε να εμπνεύσει σενάρια για ταινίες των Monty Pythons, του Louis de Funès και των αδερφών Marx. Από το βήμα των ομιλητών παρέλασαν κάτι απίστευτοι τύποι, που πιθανά να μην έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στους εσωκομματικούς συσχετισμούς του πολιτικού συνονθυλεύματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ωστόσο αποκαλύπτουν ένα βαθύ παρακμιακό πολιτικό απόστημα.
Μεγάλο, δε, τμήμα των εισηγήσεων, των αντεγκλήσεων, των αντιπαραθέσεων και των επεισοδίων, θα μπορούσαν να αποτελούν τμήματα των διαλόγων και της δράσης, από την κλασσική κινηματογραφική ταινία «η Φωλιά του Κούκου» του Μίλος Φόρμαν με πρωταγωνιστή τον Τζακ Νίκολσον. Οι σύνεδροι που σιωπούσαν όσες φορές κάποιοι ομιλητές τολμούσαν να αναφερθούν στη Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, όποτε άκουγαν εισηγήσεις με κατηγορίες και συνθηματολογίες κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, χειροκροτούσαν όρθιοι, αλαλάζοντας.
Μια εκπρόσωπος του συριζαϊκού αντιεμβολιαστικού κινήματος, αφού επετέθη σε ιατρό που είναι μέλος του συμβουλευτικού think tank του Αλέξη Τσίπρα, πρότεινε να παρασκευάζονται στην Ελλάδα εμβόλια σε συνεργασία με τη Ρωσία, διότι έχει, όπως δήλωσε, όλα τα σχετικά στοιχεία. Πιθανότατα η σύνεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να έχει το ακαταλόγιστο, όμως υπάρχουν και πολύ χειρότερα.
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Μανιός, για παράδειγμα, που από το βήμα του συνεδρίου κάλεσε τους «καραβανάδες» και τους πολιτικούς να ενωθούν «ενάντια σε αυτούς που μας έχουν στο ίδιο καθεστώς από το 1824».
Ο Πάνος Σκουρλέτης πρότεινε η νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, να καταργήσει το Χρηματιστήριο Ενέργειας, το οποίο είχε θεσμοθετηθεί από την κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου.
Ο υπαρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, Παύλος Πολάκης, υποστήριξε ότι εκτός από τη δύναμη της ηθικής υπάρχει και η ηθική της δύναμης των κοινωνικών μαζών, ανταποκρινόμενος στη βαθιά αντιδραστική και αντιδημοκρατική αντίληψη, ότι νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και όχι ο νόμος που ψηφίζει το κοινοβούλιο.
Ο ίδιος, παρέα με το Νίκο Φίλη, επανέφεραν το θέμα της κρατικοποίησης της ΔΕΗ, του ΔΕΔΔΗΕ και δυο συστημικών τραπεζών, ζώντας προφανώς σε ένα παράλληλο επενδυτικό σύμπαν και σε έναν φανταστικό κόσμο. Λησμονώντας, ότι η πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου είχε οδηγήσει τη ΔΕΗ στα πρόθυρα της πτώχευσης και τις τράπεζες στην πλήρη απαξίωση και στην αδυναμία χρηματοδότησης της πραγματικής οικονομίας.
Ο Γιάννης Δραγασάκης, από τους βασικούς συντελεστές της εκτροπής της ελληνικής οικονομίας από το 2015 έως το 2019, πρότεινε να ακολουθηθεί ένα σχέδιο για τη μείωση του δημόσιου και ιδιωτικού χρέους και την ανάκτηση της δημοσιονομικής κυριαρχίας. Ο αποτυχημένος υποψήφιος γενικός γραμματέας του ΚΚΕ, προφανώς ανακάλυψε κάποιους νέους πόρους για τη χρηματοδότηση του δημοσίου και ιδιωτικού χρέους, πέραν της Ρωσίας, της Κίνας, της Βενεζουέλας και του Ιράν, που είχαν κλείσει την πόρτα τους, στην κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου το 2015.
Τι άφησε πίσω του το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ; Μια σουρεαλιστική εικόνα, στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι από συνιστώσες και συλλογικότητες, που περιλάμβαναν ανέστια πρώην αρχιστελέχη του Πάνου Καμμένου, πολιτικούς γυρολόγους, υποστηρικτές της τρομοκρατίας, στελέχη του αντιεμβολιαστικού κινήματος, το κλασσικό αρχικό και ιστορικό 3% του ΣΥΡΙΖΑ, σταλινικά απολιθώματα, κατ' επάγγελμα συνδικαλιστές, στελέχη του αυριανικού ΠΑΣΟΚ, τους λεγόμενους κηπουρούς του Γιώργου Παπανδρέου, τροτισκιστές, πουτινόφιλους, λάτρεις των χαοτικών καταστάσεων, συνεπείς οπαδούς του ολοκληρωτισμού και άλλους.
Τι απέμεινε ωστόσο; Η γραφικότητα ή η επικινδυνότητα; Η ιδεολογική αντιπαράθεση ή η λατρεία για την εξουσία; Ο ιδεοληπτικός ρομαντισμός ή η χυδαία κυνικότητα; Η φαιδρότητα ή ο τυφλός φανατισμός; Οι αποκαλύψεις για όσα έγιναν επί διακυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου ή για όσα θα γίνουν αν ο Σύριζα επανέλθει στην κυβέρνηση;
Τίποτα από τα παραπάνω. Το μόνο σίγουρο που απέμεινε είναι ότι
η προεδρική ομάδα, που συνέπραξε με τις μεταγραφές από το βαθύ ΠΑΣΟΚ, νίκησε
κατά κράτος την αριστερή ψυχή του ΣΥΡΙΖΑ που είχε συσπειρωθεί γύρω από την
«Ομπρέλα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου