Απόψεις...

 

«Η βύθιση της ναυαρχίδας «Μόσχα» από τους δύο Made in Ukraine πυραύλους εδάφους-επιφανείας Neptune δεν είναι η μοναδική μείζων απώλεια του δικτάτορα Πούτιν στον πόλεμο. Είναι απλώς η πιο εκκωφαντική. Έρχεται να προστεθεί στην ολική καταστροφή του επίλεκτου 331ου Συντάγματος Αλεξιπτωτιστών, της διάσημης «Παλατινής Φρουράς», την πρώτη εβδομάδα του πολέμου, βορείως του Κιέβου, όταν οι Ρώσοι ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με την ουκρανική πραγματικότητα.

Έρχεται να προστεθεί στην απώλεια τουλάχιστον επτά στρατηγών και μεγάλου αριθμού συνταγματαρχών και άλλων ανώτατων αξιωματικών στο πεδίο της μάχης, μέχρι τώρα. Στην απώλεια 20.000 (!) ανδρών έως αυτή τη στιγμή — αριθμός που από ανεξάρτητες πηγές κρίνεται «μάλλον συντηρητικός». 

Έρχεται να προστεθεί στην καταστροφή μέσα σε μόλις 50 ημέρες 300 μαχητικών αεροσκαφών και ελικοπτέρων, άνω των 750 αρμάτων μάχης, σχεδόν 2.000 τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού και πλήθους άλλων στρατιωτικών οχημάτων — ων ουκ έστιν αριθμός.

Και, για να μη μακρηγορούμε, έρχεται να προστεθεί στην ταχεία φυγή των στρατευμάτων από το μεγαλύτερο μέρος των κυριότερων στρατιωτικών επιχειρήσεων εκτός Ντονμπάς, μετά από την αδυναμία τους να προελάσουν, να ανασυνταχθούν ή ακόμη και να εφοδιαστούν. 

Η ρωσική ήττα στη Μάχη του Κιέβου και η υποχώρηση από εκεί είναι συντριπτικά μεγαλύτερη από τη βύθιση του «Μόσχα», και αυτό ο Ρώσος δικτάτορας το ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Η αριστοτεχνική προπαγάνδα του Κρεμλίνου δεν μπορεί να τα αποκρύπτει όλα αυτά ολοκληρωτικά ή επί πολύ».

                                                                          (Κ. Αθανασιάδης- liberal.gr)

«Τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο θεμέλιος λίθος του δημοκρατικού πολιτεύματος, είναι μια άγνωστη έννοια στη νέα οικονομική υπερδύναμη του πλανήτη. Υποτάσσονται και αυτά στις σκοπιμότητες της προπαγάνδας και στις γεωπολιτικές προτεραιότητες μιας εξουσίας που δεν είναι διατεθειμένη να κάνει καμιά υποχώρηση σε αιτήματα που μπορεί να την αμφισβητήσουν. 

Ο διεθνής αυταρχισμός καθορίζει και την εξωτερική πολιτική της Κίνας. Η στήριξη που απλόχερα παρέχεται αυτή την περίοδο στον «ομοϊδεάτη» Πούτιν είναι χαρακτηριστική. Η σημερινή παγκόσμια σύγκρουση διεξάγεται ανάμεσα στον αυταρχισμό και τον λαϊκισμό από τη μια πλευρά και τις αξίες της φιλελεύθερης δημοκρατίας από την άλλη. 

Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα στην Κίνα, τη Ρωσία - και όχι μόνο - καθώς και ο κίνδυνος επανάκαμψης του Τραμπισμού στην Αμερική καθιστούν την Ενωμένη Ευρώπη προπύργιο περιφρούρησης των δημοκρατικών αξιών. Η συνεχής επαγρύπνηση για τον σεβασμό και την υπεράσπισή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναδεικνύεται σε προτεραιότητα και καμιά πολιτική σκοπιμότητα ή προσωπική φιλοδοξία δεν μπορεί να τα θέσει σε κίνδυνο».

                                                                      (Γ. Μεϊμάρογλου- Liberal.gr)

 «Η απόσταση που χωρίζει τις δυτικές δημοκρατίες από την Κίνα είναι μεγάλη. Αν σ’ εμάς το σώμα ανήκει στο άτομο και στη φύση, στον γίγαντα της Απω Ανατολής ανήκει στο κράτος. Γι’ αυτό και ο κομμουνισμός αντέχει. Ομως το πρόβλημα δεν είναι πώς αντιμετωπίζουν οι Κινέζοι την Κίνα τους. 

Το πρόβλημα είναι πώς αντιμετωπίζουμε εμείς τον εαυτό μας και τη συνείδησή μας. Για σκεφθείτε στη Σαγκάη τους υγειονομικούς που καταγγέλλουν την κυβέρνηση επειδή τους ζητεί να εμβολιασθούν. Ας σκεφθούν και μόνον ότι ο δικός μας πολιτισμός τούς παρέχει την πολυτέλεια να την καταγγέλλουν για ολοκληρωτισμό. Τι θα κάνουν αν, ο μη γένοιτο, βρεθούν αντιμέτωποι με πραγματικό ολοκληρωτισμό;»

                                                             (Τ. Θεοδωρόπουλος- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)