Απόψεις...

 «Γράφτηκε στο διαδίκτυο πως η Νέα Δημοκρατία δε χρειάζεται να φτιάξει προεκλογικά σποτάκια. Αν παρουσιάσει περιστατικά από το 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι αρκετό για να κερδίσει τις εκλογές. Τα ευτράπελα που είδαμε σε βίντεο, σε συνδυασμό με τις υστερικές, αντιθεσμικές κραυγές πρωτοκλασάτων συνεργατών του Α. Τσίπρα, τις οποίες υιοθέτησε πλήρως και ο ίδιος, αποδεικνύουν πως έχουμε να κάνουμε με ένα μίγμα γελοιότητας και λαϊκισμού. 

Σε αντίθεση με τα όσα αυτοκριτικά είπε την πρώτη ημέρα του Συνεδρίου ο Α. Τσίπρας, τελικά φάνηκε πως παραμένουν αμετανόητοι και ότι συνολικά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προσχωρήσει στην πολάκειο θέση πως η «δεύτερη φορά Αριστερά» θα είναι φοβερή και τρομερή. Βέβαια, όλα αυτά αποτελούν μέρος μιας συλλογικής ψυχοθεραπείας, καθώς την εξουσία δεν πρόκειται να τη δουν ούτε με το κιάλι. Και αυτό τους έχει αποτρελάνει, και κραυγάζουν.

Από το βήμα του Συνεδρίου παρήλασε κάθε πικραμένος, κάθε αγανακτισμένος, κάθε ρωσόφιλος, κάθε φανατικός. Εκείνο που ξεχάσαμε και το θυμηθήκαμε προχθές ήταν πως στον ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από τη γνωστή Δεξιά συνιστώσα, υπάρχει και μια ακροδεξιά συνιστώσα. Μας το υπενθύμισαν οι ομιλίες της κυρίας Χρυσοβελώνη, υφυπουργού της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και του κυρίου Παπαχριστόπουλου, γνωστών στελεχών των ΑΝΕΛ. Για να συμμετέχουν ως κανονικοί σύνεδροι σημαίνει πως έχουν προσχωρήσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Γι' αυτό και ο προεδρεύων τους κάλεσε στο βήμα αποκαλώντας τους «συντρόφους».

Το πρόβλημα με τη Νέα Δημοκρατία είναι πως προσφέρει μια πολιτική ασυλία σε όλους αυτούς τους απίθανους και τυχάρπαστους τύπους που παίζουν με τους θεσμούς και απειλούν τους πολιτικούς αντιπάλους τους. Και η ασυλία δεν είναι μόνον πολιτική, με αποτέλεσμα σήμερα, θρασύτατοι, να κουνούνε και το δάκτυλο τους στα στελέχη και στους υπουργούς της κυβέρνησης. 

Το 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ προσέφερε ένα καλό στον τόπο. Μας έκανε να ξαναθυμηθούμε τον εσμό που μας κυβερνούσε και τους γελοίους τύπους που είχαν αποπειραθεί την εκτροπή του 2015.Και νομίζω πως είμαι μετριοπαθής στις εκφράσεις μου».

                                                                                (Σ.Μουμτζής-liberal.gr)

«Ιδιόμορφο αριστερό» χαρακτήρισε ο Ν. Μπίστης τον Ζαν-Λυκ Μελανσόν. Προσπάθησα να καταλάβω πού έγκειται η ιδιομορφία του. Μιλάει γαλλικά, κάτι που μπορεί να εκληφθεί ως τοιαύτη. Και μάλιστα μιλάει καλά γαλλικά, χωρίς σολοικισμούς και προφορικές ανορθογραφίες. Ο Μελανσόν είναι καλός ρήτορας και τον νεοποτισμό τον αποκαλεί νεποτισμό. Είναι και μορφωμένος. Ολ’ αυτά για έναν Ελληνα αριστερό, οπαδό του Αλέξη Τσίπρα, συνιστούν, όπως και να το κάνουμε, ένα είδος «ιδιομορφίας». 

Βέβαια, κάποτε ο Μελανσόν είχε αποκαλέσει τον Τσίπρα «μία από τις πιο ελεεινές φιγούρες της ευρωπαϊκής πολιτικής ζωής». Υποθέτω λόγω παραξενιάς. Διότι, κατά τα λοιπά, ο Μελανσόν είναι απολύτως προσαρμοσμένος στο πλαίσιο της μεταμοντέρνας Αριστεράς. Διαδηλώνει κατά της ισλαμοφοβίας, μαζί με διάφορους υποστηρικτές του ISIS, και αντιμετωπίζει με καλοπροαίρετη ιδιαιτερότητα τον Πούτιν. 

Παρέλειψα το ουσιώδες, θα μου πείτε: Ζήτησε από τους ψηφοφόρους του να μη δώσουν ούτε μία ψήφο στη Λεπέν στον β΄ γύρο. Αρα δεν θέλει, πάση θυσία, να φύγει ο Μακρόν, σε αντίθεση με τον κ. Τσίπρα και τον οπαδό του Νίκο Μπίστη, που θεωρούν ότι το ζητούμενο στη χώρα τους είναι να φύγει, πάση θυσία, ο Μητσοτάκης. Και προκειμένου να το επιτύχουν, φτάνουν να οργανώσουν και συνέδριο. Αφίσες μάς υπόσχονται μια «νέα αρχή», συνεισφέροντας στην κουρελαρία του δημόσιου χώρου».

                                                       (Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)