Πόσος λαϊκισμός ακόμη;

  

«Η κατάρα ξαναχτυπά. Ο λαϊκισμός είναι ύπουλο πράγμα. Οχι, δεν είναι ίδιον μόνο του Πολάκη. Παρακολουθήστε τον με αργή κίνηση, αυτή του φιδιού να σέρνεται στο χώμα. Ακολουθήστε με το βλέμμα. Σύντομα θα θεριέψει. Θα τον δείτε ολόρθο μπροστά στα μάτια σας. Τόση απρονοησία από όλους, τόσο παιχνίδι με τη φωτιά. Μελετήστε τον σε τρία επεισόδια. 

Επεισόδιο Νο 1, εκπομπή Γιώργου Παπαδάκη. Ερώτηση προς τον υπουργό Υγείας Θάνο Πλεύρη για το «αν υπάρχει πιθανότητα διαγραφής του προστίμου στους ανεμβολίαστους άνω των 60, δεδομένης της άρσης του μέτρου, έστω –προσέξτε αυτό το «έστω»– και με εισοδηματικά κριτήρια». Τι «σπρώχνει» ο δημοσιογράφος; Σε ποιους κλείνει το μάτι; 

Αν περάσεις με κόκκινο, αν ξεπεράσεις το όριο ταχύτητας, αν οδηγείς μεθυσμένος, εκεί δηλαδή που δεν ρισκάρεις μόνο τη ζωή σου, αλλά παίζεις και με τη ζωή του άλλου, να μην υπάρχει νόμος για όλους, να μην αντιλαμβάνεται ο παραβάτης την επίπτωση ως δικαιοσύνη, αλλά να αποπροσανατολιστεί το θέμα σε γήπεδο μιας ατέρμονης καφενειοκουβέντας και αέναου χαϊδέματος. Και ο υπουργός; Εκεί να δεις το δράμα! «Υπάρχει σκέψη, σε περίπτωση που εμβολιαστούν όσοι τους έχει ήδη επιβληθεί το πρόστιμο, να διαγραφεί». 

Στη χώρα που δεν υφίσταται η έννοια της επίπτωσης, στη χώρα όπου δικαιωμένος βγαίνει μόνο ο ανυπάκουος, ο παραβάτης, ο γραψαρχίδης, έρχεται ο υπουργός Πλεύρης να ποτίσει κι άλλο λαϊκισμό. Να κλείσει το ματάκι στον ψηφοφόρο. Και αναρωτιέμαι σε λαϊκό μοτίβο, ήτοι στη γλώσσα του, αν τόσο πολύ «τρέμει ο κώλος του να βγει η ψυχή του» προκειμένου να επιβάλει το δίκαιο, αλλά κυρίως να εκπαιδεύσει στις στοιχειώδεις αρχές τον ενήλικα πολίτη σε δημοκρατία, τι το θέλει το υπουργιλίκι; Ας έμενε βουλευτής να περιφέρεται χτυπώντας ενθαρρυντικά στον ώμο κάθε πολίτη, ό,τι και να σου λέει, και να τάζει, να τάζει, να τάζει. Βαρέθηκα!»

                              (Απόσπασμα άρθρου της Ρέας Βιτάλη από το protagon.gr)