Απόψεις...

 

«Η αδυναμία μας να καταλάβουμε, ίσως οφείλεται στην ανάγκη μας να πιστεύουμε ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα ώστε να πρέπει να αλλάξουμε αντιλήψεις και τρόπο ζωής. (Το ίδιο συμβαίνει με την κλιματική κρίση, άλλωστε.) Ετσι, πολύ γρήγορα, εξοικειωνόμαστε με την παρουσία του Κακού, ανεχόμαστε το αναπόφευκτο της καταστροφής. 

Αυτά τα γνωρίζει ο Πούτιν. Εκπαιδευμένος πράκτορας, κινείται χωρίς συναίσθημα, χωρίς ηθικά βαρίδια, γνωρίζει τις αδυναμίες του αντιπάλου, χρησιμοποιεί όλα τα διαθέσιμα όπλα. Είδε πόσο εύκολα ο υπόλοιπος κόσμος γύρισε την πλάτη στη Συρία (και σε όσα πράττουν εκεί οι Ρώσοι και οι Τούρκοι), στους Κούρδους, Αρμένιους και Αφγανούς, στους Ουκρανούς το 2014. 

Ισως να τον ξάφνιασε η ετοιμότητα των Ουκρανών αυτή τη φορά, ίσως δεν περίμενε τόσο άμεση αντίδραση από την Ε.Ε., γνώριζε, όμως, ότι οι ΗΠΑ δεν θα παρενέβαιναν στρατιωτικά. Αυτά αρκούσαν για να κάνει την αρχή. Ο Πούτιν ξέρει ότι ο «φόβος του χειρότερου» (του πολέμου με πυρηνικά όπλα) συγκρατεί τη Δύση. 

Ετσι, προχωράει σταδιακά, ώστε να μην προκαλεί στον βαθμό που «επιβάλλεται» η δυναμική αντιμετώπισή του. (Το ίδιο κάνει η Τουρκία όπου διεκδικεί εδάφη και επιρροή.) Εως ότου, χωρίς να το καταλάβουμε, φθάνουμε στο σημείο «μη επιστροφής».

                                                              (Ν.Κωνσταντάρας- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

 «Ένα τραγούδι για την Ουκρανία, στο Μουσικό Κουτί. 45  Έλληνες μουσικοί, ανάμεσά τους και ο Eric Burdon, φίλος της εκπομπής, είπαν από ένα τραγούδι ενώ εμείς έπρεπε να στείλουμε ένα μήνυμα χρέωσης από το κινητό μας γράφοντας το γράμμα. 

Ο καθένας από τους μουσικούς έλεγαν δυο λόγια πριν τραγουδήσει. «Όχι στη βία, όχι στον επεκτατισμό, όχι στον πόλεμο από όπου και αν προέρχεται». «Ειρήνη και αγάπη σε όλο τον κόσμο». «Είμαστε και θα είμαστε πάντα με τους λαούς». «Θέλουμε τραγουδώντας να βοηθήσουμε αυτό τον κόσμο να αλλάξει προς το καλύτερο, για το καλό του ανθρώπου». «Άνθρωποι που βρέθηκαν θύματα μιας διαμάχης (;;;) που δεν έχει κανένα λόγο και καμιά ελπίδα». «Να σταματήσουν να σκοτώνονται οι λαοί για τ’ αφέντη το φαΐ» (στίχος του Βάρναλη). «Οι Ουκρανοί να κάνουν λίγο υπομονή» (;;;) 

Περιμέναμε στην αναγγελία κάθε προσκεκλημένου να ακουστούν οι λέξεις Ουκρανία και ρωσική εισβολή. Δυστυχώς ήταν πολύ λίγοι αυτοί που ένιωσαν την ανάγκη να πουν αυτές τις λέξεις. 6-7 από τους 45 ονόμασαν τη χώρα που δέχεται επίθεση και τον λαό που υποφέρει. Δεν πιστεύουν άραγε ότι αυτός ο πόλεμος είναι μια εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία; Δεν κατανοούν ότι οι φρικαλεότητες αυτές μας γυρνούν στην εποχή των ναζί; 

Πώς ακριβώς σκέφτονται, αναρωτιέται κανείς, και γιατί τσιγκουνεύτηκαν δυο λόγια; Τι να καταλάβουμε από την εμμονική άρνηση να πουν τις δυο μικρές λεξούλες που κατονομάζουν τη σημερινή τραγωδία του πολέμου στην Ουκρανία; Δεν μπορούμε να πούμε πως όλο αυτό δεν ήταν κάπως απογοητευτικό».

                                                                             (Δ. Γκρους-protagon.gr)