Αρχαία Δωδώνη... της κοστοβόρου υπομονής

 

Είκοσι τρία χρόνια τώρα και με -ήδη- αρκετά εκατομμύρια ευρώ κόστος (ποιος ξέρει για τη συνέχεια...), οι εργασίες στο αρχαίο θέατρο της Δωδώνης συνεχίζονται, ευρισκόμενες  ακόμη στο …πρώτο διάζωμα. 

Ο αείμνηστος καθηγητής Δάκαρης κατάφερε μετά την ανασκαφή να ανακατασκευάσει μέσα σε τρία χρόνια ολόκληρο σχεδόν το αρχαίο θέατρο και να γίνουν έτσι οι πρώτες παραστάσεις (1960). Σήμερα – με τον τρόπο που επέλεξαν οι ειδήμονες- θέλουμε μισόν αιώνα και κάμποσα εκατομμύρια ευρώ για το… προφανές. 

Και δεν μιλάμε καθόλου για το στάδιο με τις κερκίδες του που θα μπορούσε τόσα χρόνια τώρα να έχει έρθει στο φως, χωρίς όμως να κουνιέται φύλλο. Αρκεί να δει κανείς πώς είναι σήμερα το στάδιο της αρχαίας Μεσσήνης για να καταλάβει. 

Εκτός αυτού, κι εκείνο το έρμο ξύλινο θέατρο που ήρθε από την Αθήνα πριν χρόνια και φιλοξένησε κάποιες εκδηλώσεις, αφέθηκε να ρημάξει  παραμένοντας όμως μέσα στον αρχαιολογικό  χώρο. Γιατί άραγε; Σκοπεύουν να το... αναπλάσουν ή να  χρησιμοποιήσουν κάπου την ξυλεία του; Αλλά και η στέγη από το σπιτάκι όπου έμενε ο Δάκαρης, ένα μέρος της οποίας έχει καταρρεύσει, μένει ως έχει. Τι να σχολιάσει κανείς;

     Αρχαίο θέατρο σήμερα 

Το -με ολίγη φαντασία- αρχαίο στάδιο

        Η Δωδώνη μετά τις ανασκαφές και στην πρώτη παράσταση  

Το ξύλινο -εξ Αθηνών ορμώμενο- θέατρο που αφέθηκε να ρημάξει  και το σπιτάκι του Δάκαρη επίσης...

                                         Το στάδιο στην αρχαία Μεσσήνη

 

                                         Τα δύο θέατρά της