Υπάρχει πολύ «ψωμί»...

 

«Βλέπεις στην Αμερική δεν είχαν μονοκλωνικά αντισώματα για τις καταλήψεις και οι αρχές πιάστηκαν στον ύπνο. Κι έτσι τύποι με προβιές και κέρατα μπουκάραν και ξάπλωσαν στους καναπέδες του Καπιτωλίου. Γιατί ο Τραμπ είχε δηλώσει πριν από τις εκλογές ότι δεν θα παραδεχτεί την ήττα του. 

Όταν οι πολιτικοί απειλούν δεν είναι σίγουρο ότι μπλοφάρουν, ούτε ότι ακολουθεί πάντα κωλοτούμπα. Μπορεί και να εννοούν αυτά που λένε ή μάλλον μπορεί να εννοούν ακόμα χειρότερα. Ο Τραμπ όχι μόνο τήρησε τον λόγο του αλλά έστειλε και τους δικούς του να τα κάνουν «Αmerican bar». Διότι η βία είναι το τελευταίο όπλο κάθε απελπισμένου λαϊκιστή. Ειδικά όταν χάνει, όταν υποχωρεί η πολιτική και ιδεολογική του επιρροή. Τότε καταφεύγει στην εύκολη θεωρία της εναντίον του συνωμοσίας και καλεί τον λαό του να πάρει τον νόμο στα χέρια του. Για να ρεφάρει. Και αυτό το θεωρεί ως εκδήλωση άμεσης δημοκρατίας. 

Κάπου τα έχουμε ξαναδεί αυτά. Στην Ελλάδα όμως που τις επιθέσεις εναντίον δημοσίων κτιρίων τις έχουμε για πασατέμπο και οι καταλήψεις θεωρούνται δημοκρατικό δικαίωμα, οι αρχές είναι πιο προσεκτικές. Να μην ξεχνάμε ότι η νίκη του Τραμπ στις αμερικάνικες εκλογές του 2016 θεωρήθηκε νίκη κατά του αμερικάνικου πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου και χαιρετίστηκε από πολλές «εναλλακτικές» πολιτικές δυνάμεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Φυσικά και η ελληνική αριστεροδέξια κυβερνώσα συμμαχία ένα ματάκι τού το έκλεισε γλυκά. 

Και μόνο το γεγονός ότι υπήρξαν βάσιμες υποψίες για ανάμειξη των Ρώσων υπέρ του Τραμπ στις αμερικάνικες εκλογές ήταν αρκετό για να του δώσει μια καλή θέση στην καρδιά των ψεκασμένων όλου του κόσμου. Οι δυτικές δημοκρατίες δεν κινδυνεύουν σήμερα από στρατιωτικά πραξικοπήματα αλλά από λαϊκίστικες ορδές, που με μια ιδιαίτερη περσόνα επικεφαλής είναι ικανές να επιφέρουν σημαντικά πλήγματα στον ορθολογισμό και ως εκ τούτου να καταστήσουν όμηρό τους μια χώρα. Ακόμα και όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση.

Γιατί καλό είναι να θυμόμαστε και τα δικά μας καθώς κρυφογελάμε με τα παθήματα των Αμερικανών. Πολιτικοί της ακροαριστεράς, που αγκαλιά με αυτούς της ακροδεξιάς καλούσαν το πόπολο στο Σύνταγμα να πάρει τη χώρα στα χέρια του, δεν μπορούν σήμερα να καταγγέλλουν τα γεγονότα της Ουάσιγκτον. Όταν μπουκάρουν οι Αμερικάνοι είναι ακροδεξιοί, ενώ όταν μπουκάρουν οι Έλληνες είναι εναλλακτικοί και προοδευτικοί; 

Τα δικά μας γεγονότα δεν είναι τόσο μακρινά ούτε έχουμε πάθει όλοι αμνησία. Τραμπούκοι και εχθροί της δημοκρατίας ήταν εδώ τότε και είναι εκεί τώρα. Και φυσικά όλοι επιβήτορες της εξουσίας. Διότι η εξουσία είναι γλυκιά και συμφέρουσα.Για τους Τραμπ όλου του κόσμου υπάρχει ακόμα πολύ ψωμί στον πλανήτη».

                             (Απόσπασμα άρθρου του Λ. Καστανά από την Αthensvoice)