@ Εδώ δεν μιλάμε για σκάνδαλο NOVARTIS. Δεν χρειάζονται προστατευόμενοι μάρτυρες και δεν υπάρχει αντίλογος. Οι αριθμοί είναι ξεκάθαροι. Η φαρμακευτική δαπάνη από 1,278 δισ. το 2000 έφτασε τα 5,108 δισ. το 2009. Τετραπλασιάστηκε ο πληθυσμός μας; Όχι! Τετραπλασιάστηκε η ανάγκη μας για φάρμακα; Όχι! Ανέβηκε 4 φορές επάνω το επίπεδο παροχών υγείας; Όχι!
Τι συνέβη;
Κάποιοι τα τσέπωσαν. Και τι έκαναν οι υπουργοί Υγείας κατά τη διάρκεια της
ιλιγγιώδους αύξησης της φαρμακευτικής δαπάνης; Ένα από τα τρία μπορεί να
ισχύει: Δεν παρακολουθούσαν (απίθανο μου
φαίνεται). Παρακολουθούσαν αλλά δεν
καταλάβαιναν ότι τα 4 δισ. είναι περισσότερα από τα 2 δισ. (κι αυτό απίθανο μου
φαίνεται). Παρακολουθούσαν,
καταλάβαιναν, αλλά σφύριζαν αδιάφορα, διότι οι ίδιοι ή τα κόμματά τους
συμμετείχαν στη ρεμούλα. (Συγγνώμη, αλλά δεν υπάρχει 4η εναλλακτική).
@ Οι κρατικοί συνδικαλιστές αφαιμάσσουν την παραγωγική οικονομία, καθώς, με συνεχείς απεργιακές κινητοποιήσεις (οι μόνοι τομείς στους οποίους “κινητοποιούνται”), προσπαθούν να εξασφαλίσουν για τους εαυτούς τους προκλητικά προνόμια, όπως το δικαίωμα να πληρώνονται, να εξελίσσονται μισθολογικά και να παίρνουν επιδόματα, ακόμα και υπερωρίες, χωρίς να εργάζονται ούτε μία ώρα στη θέση για την οποία προσελήφθησαν, ενώ η Οικονομία βυθίζεται.
Επιπλέον, αρνούνται ακόμα και τον οικονομικό έλεγχο του κράτους, στο πώς
χρησιμοποίησαν την κρατική επιχορήγηση, έλεγχο ο οποίος, όποτε διεξήχθη,
αποκάλυψε σωρεία σκανδάλων και τερατώδη διασπάθιση του χρήματος των
φορολογουμένων. Αν δεν αλλάξει ο νόμος
περί συνδικαλισμού, η χώρα θα είναι μη κυβερνήσιμη, όποιος και να βρίσκεται την
εξουσία.
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ υπογραμμίζει τις πάγιες θέσεις της για τον
Συνδικαλισμό, τις οποίες υποστηρίζει από το 2012:
• Καμία απαλλαγή από εργασία στους συνδικαλιστές. Για να
εκπροσωπείς τους εργαζόμενους, θα πρέπει κατ’ αρχάς να εργάζεσαι! Κάθε
συνδικαλιστική δραστηριότητα θα ασκείται εκτός ωραρίου εργασίας.
• Οι οικονομικοί πόροι των συνδικαλιστικών ενώσεων θα
προέρχονται αποκλειστικά από τις συνδρομές των μελών τους. Η χρηματοδότηση της
ΑΔΕΔΥ από το κράτος είναι παράνομη, Και τα προνόμια, που παρεσχέθησαν από τα
κυβερνητικά κόμματα στον κρατικό συνδικαλισμό, από την εποχή του Μεταξά, είχαν
ακριβώς αυτόν τον στόχο: τη χειραγώγησή του και την ψηφοθηρική εκμετάλλευση της
“δεξαμενής” των δημοσίων υπαλλήλων. Μόνο που, τελικά, συνέβη το αντίθετο: ο
κρατικός συνδικαλισμός χειραγωγεί την εκάστοτε κυβέρνηση.
• Η εγγραφή του εργαζόμενου στον συνδικαλιστικό του φορέα θα
είναι προαιρετική.
• Απεργία νοείται μόνο για επανόρθωση αδικιών εκ μέρους της
εργοδοσίας και επιτρέπεται μόνο στον ιδιωτικό τομέα. Ο δημόσιος υπάλληλος είναι
οργανικό τμήμα του κράτους, το οποίο είναι ο εγγυητής της νομιμότητας. Δεν
νοείται απεργία του κράτους κατά του εαυτού του, με θύμα τον χρηματοδότη τού
όλου συστήματος, τον πολίτη. Στην επόμενη συνταγματική αναθεώρηση, θα πρέπει να
επανέλθει η διάταξη του Συντάγματος του 1952, που απαγόρευε την απεργία στο
Δημόσιο και στις ΔΕΚΟ, όπως ισχύει σε όλα τα σοβαρά κράτη.
• Απεργία αποφασίζεται με το 50% + μία ψήφο επί των
εργαζομένων, όχι επί των παρόντων ούτε καν επί των εγγεγραμμένων στο σωματείο.
Τα αιτήματα θα πρέπει να είναι αμιγώς υπηρεσιακά, συγκεκριμένα, και να αφορούν
πλημμελή τήρηση των υποχρεώσεων της Διοίκησης του φορέα. Δεν θα μπορεί να
απεργεί η ΑΔΕΔΥ κατά της παγκοσμιοποίησης ή ζητώντας… μόνιμες δουλειές για
όλους στον ιδιωτικό τομέα!
• Δημόσιος υπάλληλος, που απεργεί παρανόμως, απολύεται χωρίς
αποζημίωση και ενάγεται, για ζημίες που υπέστη η Οικονομία εξ αιτίας του.»
• Είναι προφανές ότι οι αργόμισθοι της “εύφορης κοιλάδας” του
κρατικού συνδικαλισμού αντιλαμβάνονται ποιος πραγματικά απειλεί τα σκανδαλώδη
προνόμιά τους, και γι’ αυτό κατέθεσαν την αγωγή τους, ως πράξη εκφοβισμού. Δεν
θα τους περάσει. Στις 11 Φεβρουαρίου
2021, ημερομηνία της εκδίκασης της αγωγής της ΑΔΕΔΥ κατά του Θάνου Τζήμερου,
στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών (κτήριο 4 αίθουσα 1), θα συγκρουσθούν δύο Ελλάδες:
η Ελλάδα της παρακμής, με την Ελλάδα της Δημιουργίας».
(Θ. Τζήμερος-Δημιουργία ξανά)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου