αντί προλόγου..



'Eχουμε την τύχη να ζούμε σε μια πόλη ευνοημένη από τη φύση και την ιστορία. Tα δυνατά της σημεία είναι πολλά και λίγο-πολύ γνωστά. Yπάρχουν όμως κι εκείνα- και δεν είναι λίγα - που τα βλέπουμε γύρω μας καθημερινά και μας πληγώνουν , ταλαιπωρούν την αισθητική μας.

Στο μπλογκ αυτό θα διαβάζετε σκέψεις, παρατηρήσεις αλλά και προτάσεις που έρχονται αυθόρμητα στο νου περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της μοναδικής αυτής πόλης που μπορεί να γίνει ακόμη πιο όμορφη και συναρπαστική. Θα διαβάσετε επίσης και κάποιες άλλες αναρτήσεις (κείμενα, φωτογραφίες, γελοιογραφίες) που αφορούν τη γενικότερη πολιτική και όχι μόνο επικαιρότητα.

Διαβάστε τις προηγούμενες αναρτήσεις μας στη διεύθυνση www.ioannina2011.blogspot.com

Βρείτε μας και στο Facebook: https://www.facebook.com/skeptomenoipolites.ioanninon

Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2021

Υπερχειλίζουσα εγωπάθεια...

 

«Η πολιτική ζωή του Τραμπ τερματίζεται, όπως θα ανέμενε κανείς, με εξευτελιστικό πάταγο. Όποιος δηλητηριάζει το δημόσιο βίο θα αναγκαστεί, τελικά, να πιει το δηλητήριό του. Αδίστακτη μάχαιραν έδωκας, θεσμικήν μάχαιραν θα λάβεις. Ότι ένας άνθρωπος της ποιότητας Τραμπ (δείτε στο Netflix το ντοκιμαντέρ «The American Dream» και θα αντιληφθείτε), ότι ένας χυδαίος και αδίστακτος δημαγωγός, ανήλθε στην εξουσία της ισχυρότερης δημοκρατίας στον κόσμο ήταν μεν καταθλιπτικό αλλά και εξόχως αποκαλυπτικό. 

Όταν το 2015 ο Τραμπ εμφανίστηκε ως υποψήφιος στις προκριματικές εκλογές του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (Ρ.Κ.), λίγοι τον πήραν στα σοβαρά (μόνο δύο στις 100 μεγάλες εφημερίδες τον υποστήριξαν. Αφενός, δεν προερχόταν από το Ρ.Κ. Αφετέρου, ο λόγος του ήταν τόσο ακατέργαστος και χυδαίος, που δεν ήταν δυνατόν, πίστευαν, να επικρατήσει.

Η αντισυμβατική παρουσία του, όμως, συντονίστηκε με τις υπόκωφες ανάγκες της πολιτικής συγκυρίας. Μεγάλη μερίδα του εκλογικού σώματος, με κερματισμένη πληροφόρηση στις διαδικτυακές φυσαλίδες των κοινωνικών δικτύων, άδραξε την ευκαιρία να διαμαρτυρηθεί γι’ αυτό που βίωνε – την οικονομική και πολιτισμική περιθωριοποίησή της.  

Η δυσαρέσκεια, κυρίως της λευκής, χαμηλών εκπαιδευτικών προσόντων, ανειδίκευτης Αμερικής, που ζει με επισφαλή και υποαμειβόμενη εργασία και συχνά προσφεύγει σε ψυχοτρόπα φάρμακα, δεν εκφράστηκε απλώς, αλλά μορφο-ποιήθηκε από τον Τραμπ: την έβαλε στο δικό του εκφραστικό καλούπι. Την έπλασε ρητορικά, νοητικά και ψυχικά κατ’ εικόνα του – της προσέδωσε τοξικότητα, αντιθεσμικότητα, καχυποψία, αυτοαναφορικότητα, διχαστικότητα, χυδαιότητα.

Η υπερχειλίζουσα εγωπάθεια βοήθησε τον Τραμπ να μετατραπεί σε δημοφιλές μιντιακό προϊόν. Όσο πιο καφενειακός, προσβλητικός και απρόβλεπτος ήταν ο λόγος του, τόσο πιο πολύ ανέβαζε τη δημοφιλία των ΜΜΕ που τον αναπαρήγαν. Είδηση δεν ήταν το περιεχόμενο αλλά η εκφορά του. Στην οικονομία της προσοχής, όπου όλοι θέλουν τα κλικ και τα «likes» μας, η αποκλίνουσα χυδαιότητα του αχαλίνωτου Τραμπ ξεχώριζε».

                        (Απόσπασμα άρθρου του Χ. Τσούκα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)



 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...