«Τώρα όλα τέλειωσαν». Το σύνθημα πέρασε από στόμα σε στόμα μόλις άνοιξαν τα σύνορα για να περάσει «Ο Αγνωστος Τουρίστας», ο μεγάλος πρωταγωνιστής του ελληνικού καλοκαιριού. Οι παροτρύνσεις για συνετή αντιμετώπιση του απέραντου σουλάτσου προκαλούσαν τη συγκατάβαση. «Το φετινό καλοκαίρι δεν θα είναι όπως το ξέρουμε», μας έλεγαν. «Δεν θέλουν να εκτεθούν επειδή μας κράτησαν κλεισμένους δύο μήνες», αποφαίνονταν ακόμη και όσοι δεν πόζαραν ως αρνητές του κορωνοϊού.
Και κινητοποιήθηκε ο μηχανισμός της αδούλωτης ελληνικής ψυχής. «Τα καταφέραμε, και αφού τα καταφέραμε, τώρα είμαστε ελεύθεροι να καταστρέψουμε ό,τι και αν καταφέραμε».
Είναι ο αστάθμητος παράγων της ιδιοσυγκρασίας μας. Δεν αντέχουμε τις επιτυχίες μας. Φτιάξαμε την Αθήνα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και μετά την τελετή λήξης αρχίσαμε να δουλεύουμε για να την κάνουμε χειρότερη από ό,τι ήταν πριν. Σε δύο Παγκοσμίους Πολέμους ήμασταν με την πλευρά των νικητών και στους δύο γιορτάσαμε τη νίκη με εθνικές καταστροφές. Η Ιστορία διδάσκει όσους θέλουν να διδαχθούν. Αμα τα ξέρεις όλα, δεν χρειάζεται να μάθεις τίποτε. Ο Ελληνας ήρωας είναι ο ηττημένος ήρωας.
Δέκα Ελληνες συγκεντρώνονται και ακούς δέκα απόψεις για τη μάσκα. Ο ένας τη θεωρεί άχρηστη, ο άλλος δεν αντέχει γιατί τον δυσκολεύει στην αναπνοή και δεν μπορεί να καπνίσει, ο τρίτος τη φοράει στο πιγούνι, ο τέταρτος δεν γουστάρει τον Τσιόδρα διότι τον άκουσε να ψέλνει, ο πέμπτος δεν πιστεύει στον κορωνοϊό.
Προκειμένου να καταστρέψουμε ό,τι κτίσαμε, γινόμαστε επινοητικοί. Ακόμη και στην εκκλησία είμαστε έτοιμοι να πάμε και ας μην είμαστε θρήσκοι. Φτάνει να μας ευλογήσει ο παπάς που δεν φοράμε μάσκα. Ασε πια τα κρυφά και φανερά καμάρια μας, τα παιδιά μας, που και αυτά για μία ακόμη φορά, μας δείχνουν τον δρόμο προς το μέλλον στα μπιτσόμπαρα και τα στριμωξίδια της ανεμελιάς. Μα, είναι τόσο χαριτωμένα τα άτιμα. Η ζωή τούς ανήκει. Σιγά μην τους την πάρει ο κορωνοϊός.
Δεν αντέχουμε την επιτυχία. Μας βαραίνει, μας κουράζει, μας κάνει να τα χάσουμε. Δεν είμαστε ο εαυτός μας. Αντιμετωπίσαμε επιτυχώς την πρώτη φάση επειδή πειθαρχήσαμε στις οδηγίες των ειδικών. Και από πού κι ώς πού είναι ειδικοί; Επειδή πήραν ένα χαρτί; Ξέρουμε πώς τα δίνουν τα χαρτιά.
Ευτυχώς, υπάρχει η
δεύτερη φάση για να διορθώσουμε τα λάθη μας. Να έχουμε κάτι να τσακωνόμαστε για
να περνάει η ώρα. Το ρωμέικο δεν απογοητεύει ποτέ τον εαυτό του. Κρατάει μια
μάσκα, δεν τη φοράει, αλλά είναι έτοιμο να τη φορέσει για να μη φάει πρόστιμο.
Ο ιός δεν υπάρχει, γιατί δεν τον βλέπει. Το πρόστιμο όμως υπάρχει, γιατί το
βλέπει. Κοινώς: καλά ξεμπερδέματα».
(Αρθρο του
Τ.Θεοδωρόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου