Απόψεις...

 

«Μετά τόσους αιώνες, η σημερινή Τουρκία δεν έχει άλλον τρόπο να επιδείξει την ανωτερότητα της δικής της ταυτότητας παρά μόνον υφαρπάζοντας τη σημασία του Βυζαντινού, αλλά και του αρχαιοελληνικού παρελθόντος. Οταν αρπάζεις κάτι, παραδέχεσαι ότι δεν σου ανήκει. Κάθε μέρα που περνάει ο Ερντογάν κάνει και ένα ακόμη βήμα για να μεγαλώσει την απόσταση που χωρίζει την Τουρκία του από τον Δυτικό Κόσμο. Η ποιότητα του εθνικισμού του είναι τελείως διαφορετική από την ποιότητα του κεμαλικού εθνικισμού. 

Τότε η Τουρκία αναζητούσε την εθνική της αξιοπρέπεια ως μια μεγάλη περιφερειακή δύναμη με αξιόμαχο στρατό και μία εν δυνάμει μεγάλη αγορά και ζητούσε τη δικαίωσή της με την ένταξη στην Ε.Ε. Σήμερα, το κέντρο βάρους έχει μετατοπισθεί. 

Ο Ερντογάν προσπαθεί να καλύψει το κενό που άφησαν στον μουσουλμανικό κόσμο οι ήττες των Αδελφών Μουσουλμάνων στην Αίγυπτο και του Ισλαμικού Στρατού στη Συρία. Ο εθνικισμός του και η επιθετικότητά του έχουν θρησκευτικές αναφορές. Γι’ αυτό και η προειδοποίηση του Μακρόν ότι η συμπεριφορά του τον απομακρύνει όλο και περισσότερο από την Ευρώπη είναι ταυτολογική. Λογικοί, από μιαν άποψη, και οι δισταγμοί της Μέρκελ. Αν ο Ερντογάν αγγίξει το θυμικό των τριών εκατ. Τούρκων που βρίσκονται στη Γερμανία, μπορεί να προκαλέσει ανεξέλεγκτο κοινωνικό πρόβλημα.

Οπισθοδρομεί η Ιστορία; Και βέβαια οπισθοδρομεί. Το έλεγαν οι φίλοι Τούρκοι όταν με προειδοποιούσαν ότι δεν υπάρχουν καν βιβλιοπωλεία έξω από την Πόλη, τη Σμύρνη και μερικές ακόμη πόλεις. Το ζήτημα είναι ότι σε έναν κόσμο που πιστεύει στη δύναμη του ορθολογισμού του, το θυμικό και δη το θρησκευτικό αποκτά όλο και μεγαλύτερη σημασία».

(Απόσπασμα άρθρου του  Τ.Θεοδωρόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

 

«Δεν είναι λίγοι οι επιστήμονες που δηλώνουν το εξής: υπάρχουν ασθένειες θαμμένες μέσα στους πάγους της Γης χιλιάδες χρόνια τώρα. Η κλιματική αλλαγή, η τήξη των πάγων, στους πόλους ειδικά, ενδεχομένως να τις φέρει στην επιφάνεια, να «ξυπνήσει» όλους αυτούς τους αόρατους, μικροσκοπικούς κοιμισμένους γίγαντες. 

Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, προειδοποιεί η επιστήμη, είναι πολύ πιθανό να βρεθούμε αντιμέτωποι με ιούς, βακτήρια και μικρόβια για τα οποία είμαστε παντελώς απροετοίμαστοι.Και, όπως λένε οι ίδιοι οι επιστήμονες, είναι πολύ σύνηθες, σε εποχές κατά τις οποίες ευδοκιμούν η επιστημονική έρευνα και η τεχνολογία, να υπάρχει ένα αντίβαρο ανορθολογισμού, αποκρυφιστικών και συνωμοσιολογικών θεωριών. 

Πέρα από την έμφυτη καχυποψία (προϊόν άγνοιας συνήθως), το πρόβλημα με την επιστήμη είναι ότι δεν έχει απαντήσεις για τα πάντα και όχι στη χρονική στιγμή που τις θέλουμε. Κυρίως, η επιστήμη δεν δίνει εύκολες απαντήσεις. Ούτε για τους εξωγήινους ούτε για τους ιούς.Πολλοί είναι αυτοί που αναρωτιούνται: είναι δυνατόν τη σήμερον ημέρα να μην μπορεί η επιστήμη να νικήσει τον ιό με το καλημέρα; Αρα είναι κάτι κατασκευασμένο όλο αυτό. Και όμως είναι δυνατόν, για ένα διάστημα τουλάχιστον, η επιστήμη να αδυνατεί να αντιμετωπίσει ένα νέο ιό, ο οποίος, επιπροσθέτως, έχει την ιδιότητα να μεταλλάσσεται εύκολα.

Εχει ειπωθεί από τους ειδικούς περί την κλιματική αλλαγή πως είναι πολύ πιθανό να έχουμε εισέλθει στον «βαθύ εικοστό πρώτο αιώνα»: μια εποχή πανδημιών, ακριβώς εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, της διαταραχής της διατροφικής αλυσίδας και της υπερθέρμανσης».

(Απόσπασμα άρθρου του Ηλ.Μαγκλίνη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)