Κι ενώ συνήθως μιλάμε
για τα απλά και καθημερινά που δεν μπορούν να επιλυθούν, πρέπει να μην
ξεχνάμε ότι υπάρχουν και τα μεγάλα για τα οποία δεν ακούμε τίποτε τελευταία. Τι θα γίνει ας πούμε με το παλιό
Πανεπιστήμιο που μένει να διαφημίζει την κατάντια μας, την τελευταία εικοσαετία
τουλάχιστον; Αφού δεν υπάρχει προοπτική και το κτίσμα έχει σχεδόν καταρρεύσει γιατί
δεν το γκρεμίζουν, κρατώντας ίσως την είσοδο για ιστορικούς απλώς λόγους; Ούτως
ή άλλως ένα σκελετός έμεινε. Έτσι θα άνοιγε ο χώρος, θα μπορούσε να γίνει και ένα
μικρό αστικό παρκάκι εκεί, το οποίο θα αναβάθμιζε γενικότερα την περιοχή. Το να μένει
όμως το ερείπιο στην κατάσταση που είναι και τα χρόνια να περνούν… δεν είναι
λύση.
Η λαϊκή μας αγορά είναι από τις πλέον υποβαθμισμένες... στον πλανήτη
- και δεν κάνουμε πλάκα. Ως πότε θα μένει στην πρωτόγονη αυτή κατάσταση; Τα χρόνια
περνούν, η προηγούμενη Δημοτική αρχή ούτε που άγγιξε το ζήτημα, παρά τις
μεγαλόστομες διακηρύξεις της, η νέα έκανε κάποιες μικρο-παρεμβάσεις που όμως καθόλου δεν λύνουν το πρόβλημα. Πώς αισθάνονται
άραγε οι αρμόδιοι όταν κάνουν μια σύγκριση με υπέροχες λαϊκές αγορές που
διαθέτουν άλλες πόλεις της χώρας μας για να μην πούμε του εξωτερικού…
Τα Λιθαρίτσια δεν θυμίζουν πάρκο πόλης, ένα πάρκο που δεν έχει ούτε καν μια παιδική χαρά! Το πάρκο Κατσάρη βγάζει εγκατάλειψη σε όλα του τα σημεία του. Το πάρκο Πυρσινέλλα παραμένει σε πρωτόγονη κατάσταση, χωρίς χρονοδιάγραμμα αποκατάστασής του. Η σύνδεση της πλατείας Μαβίλη με το Πέραμα παραμένει στα χαρτιά. Όσο για το στρατόπεδο Βελισσαρίου μπορεί να πάγωσε αλλά κάποια στρατόπεδα σε άλλες πόλεις δόθηκαν σε Δήμους. Εδώ; Το πήραμε απόφαση;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου