Παιδικές χαρές για... λύπηση

 

Διαβάζουμε στην ειδησεογραφία ότι: 

«Δεκαεννέα πλήρως ανακατασκευασμένες παιδικές χαρές, παραδίδονται από τον Δήμο Αθηναίων για να παίζουν και να αθλούνται τα παιδιά σε ένα ασφαλές και σύγχρονο περιβάλλον. Ήδη εδώ και λίγες μέρες βρίσκονται στη διάθεση των παιδιών της πόλης αλλά και των οικογενειών τους οι πρώτες δεκαεπτά, ενώ δύο ακόμη αναμένεται να λειτουργήσουν τις επόμενες εβδομάδες. Πρόκειται για χώρους που έχουν ανακατασκευαστεί εκ βάθρων το τελευταίο διάστημα, από τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ), έχουν εξοπλιστεί πλήρως και με τα πιο σύγχρονα πρότυπα ασφαλείας, ενώ είναι κατάλληλες και προσβάσιμες σε παιδιά με κινητικές δυσκολίες. 

Όλες οι παιδικές χαρές που παραδίδονται στο κοινό φυλάσσονται από τον ΟΠΑΝΔΑ, έτσι ώστε να αποφευχθεί κάθε είδους φθορά, βανδαλισμός και καταστροφή, υλοποιώντας το Σύστημα Διαχείρισης που διενεργείται σύμφωνα με τα πρότυπα του ΕΛΟΤ και την ισχύουσα νομοθεσία και εξασφαλίζει την τήρηση όλων των προϋποθέσεων συντήρησης, φύλαξης, καθαριότητας και προδιαγραφών αξιολόγησης που υποχρεούται να εφαρμόζει ο Δήμος».

Εδώ, σε μας, τι ακριβώς πρωτόκολλα ασφαλείας εφαρμόζει ο Δήμος; Αν κρίνουμε από την παιδική χαρά στο πάρκο Κατσάρη που δεν διασφαλίζει καμία από τις παραπάνω προϋποθέσεις, πόσες ακόμη παιδικές στην πόλη βρίσκονται σε παραπλήσιο χάλι; Για να μην πούμε ότι από τα Λιθαρίτσια  «εξαφανίστηκε» η παιδική χαρά και από τότε το -κατ’ ευφημισμόν- πάρκο μένει χωρίς παιδική χαρά, όπως και το Γιαννιώτικο σαλόνι άλλωστε. Αλλά και ποιο από τα πάρκα μας θυμίζει πραγματικό πάρκο; 

 

Αθήνα:   

 

 

 

Ιωάννινα: