Απόψεις...

 

«Ετρωγαν αυτοδιαχειριζόμενο φαγητό, χρησιμοποιούσαν αυτοδιαχειριζόμενα ευρώ και έφτιαχναν αυτοδιαχειριζόμενες μολότοφ. Μάθαμε, επίσης, ότι η κατάληψη λειτουργούσε από το 2004, 16 έτη συναπτά. Η Ελλάδα, εν τω μεταξύ, πέρασε μια χρεοκοπία, άλλαξε κυβερνήσεις ων ουκ έστιν αριθμός, όμως η κατάληψη έμεινε κατάληψη. Το κτίριο ανήκει στο ΑΠΘ, όμως και οι πανεπιστημιακές αρχές και οι δυνάμεις ασφαλείας δίσταζαν να παρενοχλήσουν την αυτοδιαχείρισή της. Η ΔΕΗ της έδινε ρεύμα. Οποιον απειλούν με διακοπή της παροχής λόγω χρεών φθάνει να δηλώσει αυτοδιαχειριζόμενος καταληψίας. Η αστυνομία θεωρεί ότι από την κατάληψη εκπορευόταν το 80% των καταδρομικών επιθέσεων και των επεισοδίων στην πόλη. Στην εκκένωσή της δεν βρέθηκε έμψυχο υλικό αυτοδιαχείρισης. Καιρός διακοπών γαρ.Ας αφήσουμε τα γνωστά. Μια «κατάληψη» που λειτουργεί για 16 χρόνια με την ανοχή της αστυνομίας και των πανεπιστημιακών αρχών. Η ανοχή έχει όλον τον καιρό για να γίνει συνενοχή. Το πιο ενδιαφέρον, όμως, στην όλη υπόθεση είναι ο τρόπος που οι ίδιοι οι καταληψίες αντιλαμβάνονται την κατάληψή τους. Δεν μάζεψαν το οπλοστάσιό τους επειδή δεν πίστευαν ότι κάποιοι θα τολμούσαν να τους τη στερήσουν. Είχαν εμπιστοσύνη στο κράτος που σέβεται τους καταληψίες. Οπως και συνεχίζουν να έχουν εμπιστοσύνη στο «ηθικό πλεονέκτημα», το οποίο όχι μόνο τους αθωώνει επειδή είναι υπεράνω του νόμου, αλλά τροφοδοτεί και τον ναρκισσισμό τους».

                                                   (Τ. Θεοδωρόπουλος- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Έχουν περάσει πια σχεδόν εννέα μήνες από τότε που πρωτοεμφανίστηκε και ακόμα δεν έχουμε καταλάβει πολλά βασικά πράγματα για το πώς λειτουργεί και για το τι κάνει στο ανθρώπινο σώμα. Υπερβολικά πολλά πράγματα. 

Γιατί αρρωσταίνουν περισσότεροι άνδρες από ό,τι γυναίκες; Πως εξηγείται το ότι τα παιδιά φαίνεται να αρρωσταίνουν πολύ πιο σπάνια από ό,τι οι ενήλικες; Γιατί άλλοι περνούν την αρρώστια χωρίς ούτε ένα σύμπτωμα και άλλοι την περνούν πολύ πολύ βαριά; Γιατί κάποιοι νέοι, υγιείς, χωρίς υποκείμενα νοσήματα, καταλήγουν διασωληνωμένοι στις ΜΕΘ -αλλά οι περισσότεροι όχι; Τι συμβαίνει με τους αρρώστους που παραμένουν άρρωστοι εδώ και τέσσερις ή πέντε μήνες; Γιατί υπάρχουν τόσα κρούσματα σε εργοστάσια επεξεργασίας κρέατος σε όλο τον κόσμο, αλλά όχι σε άλλους εργασιακούς χώρους όπου οι εργαζόμενοι δουλεύουν σε εξίσου δύσκολες συνθήκες; 

Γιατί στο Βιετνάμ, μια χώρα σχεδόν 100 εκατομμυρίων κατοίκων, που συνορεύει μάλιστα με την Κίνα, έχουν εντοπιστεί 1000 κρούσματα συνολικά από την έναρξη της επιδημίας, και έχουν αναφερθεί μόνο 25 θάνατοι; Πόσο κρατάει η ανοσία που έχει κάποιος που έχει περάσει την ασθένεια -αν υπάρχει, πράγματι ανοσία; Δεν ξέρουμε. Τίποτε από αυτά δεν γνωρίζουμε. Αυτό είναι το πρόβλημα.Κι αυτή είναι και η βασική διαφορά αυτής από άλλες μεταδοτικές ασθένειες. 

Στη Μαδρίτη κάθε χρόνο στο διάστημα από μέσα Μαρτίου μέχρι μέσα Απριλίου πεθαίνουν περίπου 3.000 άνθρωποι. Από όλα τα αίτια, συνολικά. Σταθερό αυτό, δεν αλλάζει. Φέτος στο ίδιο διάστημα στη Μαδρίτη πέθαναν 14.000 άνθρωποι.Αυτό, από μόνο του, θα έπρεπε να αρκεί».

                                                      (Θ.Γεωργακόπουλoς- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)