Απόψεις...

 «Μεσολάβησαν τρία χρόνια μεταξύ της ανακάλυψης του εμβολίου για την πολιομυελίτιδα και της επίσημης ανακοίνωσής του. Θα συμφωνήσουμε ότι ο ιός της πολιομυελίτιδας είναι λιγότερο μεταδοτικός από τον SARS-Covid 2, αλλά το 1952 (όταν ο ερευνητής του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ Τζόνας Σαλκ ανακάλυψε το εμβόλιο) ήταν η χρονιά που ξέσπασε η χειρότερη επιδημία στις ΗΠΑ: 58.000 κρούσματα, 3.145 νεκροί, 21.269 παράλυτοι με τα περισσότερα θύματα να είναι παιδιά.

Παρ’ όλα αυτά, ο Σαλκ περίμενε τρία χρόνια, να επαναλάβει τα πειράματα και να ολοκληρώσει τους ελέγχους, πριν ανακοινώσει και χαρίσει στον κόσμο τη μεγάλη ανακάλυψή του. Το «χαρίσει» είναι κυριολεκτικό και όχι μεταφορικό. Οταν ρωτήθηκε σε τηλεοπτική εκπομπή σε ποιον ανήκει η πατέντα του εμβολίου εκείνος απάντησε: «Σε όλο τον κόσμο θα έλεγα. Δεν υπάρχει πατέντα. Μπορείς να πατεντάρεις τον ήλιο;». Υπολογίζεται ότι τότε η πατέντα άξιζε 7 δισ. δολάρια. Σήμερα, με την πρόοδο της τεχνολογίας, τα τρία χρόνια που χρειάστηκε ο Τζόνας Σαλκ, μάλλον έχουν συντμηθεί σε ένα, εξ όσων μπορούμε να διακρίνουμε στις εκτιμήσεις των ερευνητών».

                                                            (Π.Μανδραβέλης-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)                        

«Αν έφερε και κάτι «θετικό» ο κορωνοϊός είναι πως απέδειξε ότι τα όρια της αμορφωσιάς, της παραπληροφόρησης και του λαϊκισμού είναι απεριόριστα, ακόμα κι όταν πρόκειται για την προστασία της δημόσιας υγείας. Τα «κινήματα» κατά της νέας τεχνολογίας ή κατά της μάσκας και οι συνωμοσιολογικές θεωρίες περί «κατασκευασμένου» ή «μη υπαρκτού» ιού καθώς και αόρατων μαζικών ψεκασμών οδηγούν την κοινωνία στην καθυστέρηση και τον αναχρονισμό».

                                                                  (Γ. Mεϊμάρογλου- protαgon.gr)

@ Ο δάσκαλος μου στην Σημειωτική, ο Ουμπέρτο Έκο, έγραψε κάποτε ότι «τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις»!Κι όμως… ο Αύγουστος του 2020, δεν μας αφήνει σε ησυχία. Κάθε μέρα, κάθε ώρα κάτι νεότερο προκύπτει: αυξάνονται απότομα τα κρούσματα του κορονοϊού: οι νεοέλληνες, μετά τον τετράμηνο εγκλεισμό και τους περιορισμούς θέλουν να ξεσκάσουν με όποιον τρόπο νομίζουν οι ίδιοι πρόσφορο, και να ξεφύγουν από τα όποια ψυχολογικά προβλήματα τους δημιουργούν οι περιορισμοί, δίχως να σκέφτονται το αύριο: «του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υποφέρει».

Ας μην το σχολιάσουμε. Ταυτόχρονα ο γείτονας μας ο Ερντογάν, θέλοντας ξανά να επιβάλλει την Οθωμανική Αυτοκρατορία, μας έχει στην τσίτα, με το δάχτυλο στην σκανδάλη, να περιμένουμε κάθε στιγμή εξελίξεις.Η αδύναμη οικονομία της χώρας μας, που παλαντζάρει ακροβατώντας ανάμεσα σε αναπτυξιακά έργα, υγεία του πληθυσμού, ενίσχυση των επιχειρήσεων που έκλεισαν ή υπολειτουργούν, νοικοκυριών που ζημιώθηκαν από πλημμύρες ή πυρκαγιές, και πάει λέγοντας… 

Από την μια ψηφίζεται νόμος για να καταπολεμηθούν τα αυθαίρετα (τέτοιους «τελεσίδικους» νόμους έχω μελετήσει πολλές φορές από φοιτητής στο Μετσόβιο), κι από την άλλη ψηφίζονται κονδύλια για την αποκατάσταση τους. Θέλουμε να έχουμε αποτρεπτική ισχύ, όμως κάτι τα χρήματα δεν φτάνουν, κάτι οι «σύμμαχοι» που μας βάζουν συνέχεια τρικλοποδιές, παραμένουμε στην επίκληση του «έμψυχο υλικό» και στην εμφατική υπόμνηση από Θερμοπύλες, Σαλαμίνα και Δερβενάκια…

Τα «πήλινα πόδια» της οικονομίας μας, ο τουρισμός και η νυχτερινή διασκέδαση, παραπαίουν.Προβληματισμός: μήπως επιτέλους η οικονομία μας πρέπει επειγόντως να στραφεί στην παραγωγή και τις εξαγωγές; Μήπως το να πουλάμε ήλιο και θάλασσα (εποχιακά) μας κατηγοριοποιεί τελεσίδικα σε «γκαρσόνια της Ευρώπης», - όνειρο πολλών από τους «συμμάχους» μας;

                                                                     (Π.Κοσμόπουλος -protagon.gr )