Απόψεις...

«Δύο δρόμους έχει η ζωή» είπε στη Βουλή ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης. «Ο ένας είναι στην κόλαση, ο καπιταλισμός. Ο άλλος είναι στον παράδεισο!». Λογικώς υπονοούσε τον κομμουνιστικό παράδεισο, για την προστασία του οποίου η Ανατολική Γερμανία είχε χτίσει κοτζάμ τείχος, για να μην μπαίνουν λαθραία οι κατατρεγμένοι του καπιταλισμού.Κατά την ΚΝΕ το τείχος του Βερολίνου ήταν κάτι σαν το αντίστοιχο του Εβρου· μέτρο αποτροπής της μετανάστευσης.

Ο κ. Παφίλης ξεσπάθωσε κατά του καπιταλισμού μετά την αποστροφή του υπουργού Ανάπτυξης Αδ. Γεωργιάδη, ότι «εμείς είμαστε με τον καπιταλισμό υπερήφανα και καθαρά. Εσείς με τον κομμουνισμό. Κανένα πρόβλημα. Ολοι οι άλλοι είναι “in between” (σ.σ.: στο ενδιάμεσο)» (Βουλή 27.7.2020). 

Ολα τα ιδεολογήματα, ακόμη κι αυτά που είχαν στο επίκεντρο την αγάπη, έφτιαξαν καρκινώματα, φανατικούς που μακέλεψαν τον κόσμο.Εξαιρούνται τα κομμουνιστικά καθεστώτα, που δολοφόνησαν τους περισσότερους (αριθμητικώς) στην Ιστορία, αλλά έχουν το ηθικό πλεονέκτημα.

Ο Στάλιν, ο Μάο, ο Πολ Ποτ δολοφόνησαν εκατομμύρια, αλλά για το καλό μας· της ανθρωπότητας εν γένει και συνεπώς για καθένα από εμάς.Δεν υπάρχει ημερομηνία έναρξης του καπιταλισμού, αλλά στα 300 χρόνια (χονδρικώς) της ύπαρξής του έγιναν πολλά. Υπήρξε εκμετάλλευση, αν και δεν ήταν χειρότερη από τα προηγούμενα συστήματα· φεουδαρχικό και δουλοκτητικό.

Εγιναν εγκλήματα· αν και δεν ήταν περισσότερα από όσα διέπραξαν τα κομμουνιστικά καθεστώτα στα 60 χρόνια που κυριάρχησαν σε κάποιες περιοχές του πλανήτη.

Ο καπιταλισμός απέχει πολύ από τον «παράδεισο» που οποιοσδήποτε μπορεί να έχει στον νου του,αλλά μοιάζει παράδεισος αν σκεφτεί κανείς τα άλλα οικονομικά συστήματα που προτάθηκαν. Οσοι δεν το πιστεύουν, ας ρωτήσουν εκείνους που έζησαν την κόλαση του υπαρκτού. Εχουν πολλά να διηγηθούν οι Αλβανοί και Βορειοηπειρώτες που ζουν στην Ελλάδα.

Υπάρχουν πολλά που πρέπει να διορθωθούν στον καπιταλισμό.Αλλά ο αγώνας συνεχίζεται και το σημαντικότερο: μόνο σε αυτό το σύστημα επιτρέπεται.

(Απόσπασμα άρθρου του Π Μανδραβέλη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Εχει όμως ο κ. Φίλης κάποια εξήγηση γιατί μετά την «τομή» τα Ελληνόπουλα εξακολουθούν να πατώνουν στους παγκόσμιους δείκτες PISA; Η χώρα είναι 32η στις 35 του ΟΟΣΑ και το 35,8% των μαθητών έχει πρόβλημα να κάνει απλές αριθμητικές πράξεις. 

Σίγουρα φταίει η «κακούργα καπιταλιστική κενωνία», αλλά καμία από τις 34 χώρες που προηγούνται δεν είναι η πατρίδα του σοσιαλισμού. Σίγουρα κάτι καλύτερο κάνουν, στη Σιγκαπούρη, στο Μακάο(!), στη Βρετανία, ακόμη και αν θεωρήσουμε δεδομένους τους περιορισμούς του ασφυκτικού καπιταλισμού. Μάλλον εκεί δεν θα έχουν «μεταπολιτευτικά κοινωνικά συμβόλαια» και γι’ αυτό στην κατανόηση κειμένου τα Αμερικανάκια βρίσκονται 29 θέσεις πάνω από τα Ελληνόπουλα.

Βεβαίως, την εποχή του αλήστου μνήμης υπαρκτού υπήρχε στις κομμουνιστικές κοινωνίες ένα άρρητο κοινωνικό συμβόλαιο. Οπως συνήθιζαν να λένε οι Σοβιετικοί υποτελείς, «αυτοί προσποιούνται ότι μας πληρώνουν κι εμείς προσποιούμαστε ότι δουλεύουμε». Στην εποχή της σοβιετικού τύπου παιδείας το ελληνικό κράτος προσποιείται ότι εποπτεύει την εκπαίδευση (ενώ επί της ουσίας ασκεί ασφυκτικό έλεγχο σε κάθε τομέα) και οι μαθητές προσποιούνται ότι μαθαίνουν. Προωθεί την ισότητα στον πάτο. Αντί να βοηθάει και να βελτιώνει τις συνθήκες για όσους δεν τα πάνε καλά, ψαλιδίζει κάθε βλαστάρι που ξεπετάγεται, καταπολεμώντας με νύχια και δόντια τη μισητή αριστεία».

                                                           (Π.Μανδραβέλης -ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)