Με λεφτά των φορολογουμένων...

«Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση του ΧΥΤΥ Αλεξανδρούπολης. Η μονάδα επεξεργασίας απορριμμάτων – στην αρχική της εκδοχή, εκείνη της περιφερειακής εμβέλειας- ήταν να αποτελέσει ένα έργο ΣΔΙΤ. Αλλά, ο κυβερνητικός Τσιρώνης της κατά τα άλλα παραγωγικής και οικολογικής ανασυγκρότησης είχε αντίθετη άποψη. Και το αποτέλεσμα αυτής της ανατροπής («μας σταμάτησαν» δηλώνει ο δήμαρχος Αλεξανδρούπολης Βαγγέλης Λαμπάκης) θα το πληρώσουν για μια ακόμη φορά οι πολίτες!

Το ΧΥΤΥ της Αλεξανδρούπολης ξεκίνησε ως ΣΔΙΤ το 2012 μαζί με το ΧΥΤΥ της Ηπείρου – μάλιστα, τα δύο σχέδια πήγαν μαζί στη Διυπουργική Επιτροπή. Το ΧΥΤΥ της Ηπείρου χάρις στο πείσμα των αυτοδιοικητικών παραγόντων προχώρησε, το άλλο της Αλεξανδρούπολης κόλλησε στα λιμνάζοντα ύδατα της ιδεολογίας του κατά τα άλλα οικολόγου Γιάννη Τσιρώνη. Σε 5 μήνες από σήμερα το ΧΥΤΥ της Ηπείρου παραδίδεται και ξεκινά η λειτουργία του. Ένα περήφανο έργο ΣΔΙΤ. 

Της Αλεξανδρούπολης ;«Χάσαμε πολύτιμο χρόνο» δηλώνει ο δήμαρχος της. Και έχει δίκιο αν και υπάρχουν και ευθύνες και στην πλευρά της τοπικής αυτοδιοίκησης που δεν υπεράσπισε τα πραγματικά συμφέροντα των πολιτών. Αλλά δεν είναι μόνο ο χρόνο. Είναι και οι συγκρίσεις στη βάση των πραγματικών δεδομένων και οι συγκρίσεις είναι αμείλικτες για τους ιδεολόγους της κυβέρνησης Τσίπρα.

Και τα δύο έργα από το ΕΣΠΑ θα πάρουν 20 εκατομμύρια ευρώ. Μόνο που το ΧΥΤΥ της Αλεξανδρούπολης (όποτε και αν ολοκληρωθεί ως αποκλειστικά δημόσιο έργο όπου το κράτος τα σκάει στον εργολάβο) θα διαχειρίζεται 45 χιλιάδες τόνων, την ίδια στιγμή που το ΧΥΤΥ της Ηπείρου (που τελειώνει και με ιδιωτικούς πόρους σε 5 μήνες από σήμερα) θα διαχειρίζεται 105 χιλιάδες τόνους. 

Με άλλα λόγια, ένα υπερδιπλάσιας έκτασης έργο τελειώνει και με ιδιωτικούς πόρους, ενώ το δημόσιο χρήμα (από το στράγγισμα των φορολογουμένων) «φτιάχνει» ένα μικρότερο έργο σε χρόνο άγνωστο. Και δεν είναι μόνο αυτό: To ΣΔΙΤ για το υπερδιπλάσιας έκτασης έργο θα κοστίζει 40 ευρώ ανά τόνο στους δήμους, το ίδιο που θα κοστίζει το μικρότερο – δύο φορές κάτω- έργο με το δημόσιο χρήμα απευθείας στον ιδιώτη εργολάβο της παλιάς καλής εποχής. 

Τέλος, έχει αξία ότι το ΣΔΙΤ της Ηπείρου κατάφερε να μοχλεύσει και να συμπαρασύρει ιδιωτικά κεφάλαια 25 εκατομμυρίων ευρώ πάνω από τα 20 εκατομμύρια ευρώ του ΕΣΠΑ.  Στην μια περίπτωση, έχουμε ένα έργο αναπτυξιακής πνοής, ενώ στην άλλη έχουμε έργο …Τσιρώνη με λεφτά των φορολογουμένων!»

                     

                     (Απόσπασμα άρθρου του Κ.Τσαούση από το Πρώτο Θέμα)