Οφειλόμενη "τιμή" ...

«Ο Εμανουέλ Μακρόν και σύσσωμη η γαλλική κυβέρνηση παρέστησαν στην κηδεία, τιμώντας το θάρρος του αστυνομικού Αρνό Μπελτράμ, ο οποίος σκοτώθηκε ανταλλάσσοντας τη θέση του με την όμηρο του τζιχαντιστή. Ήταν η οφειλόμενη τιμή προς κάποιον που έπεσε πιστός στο καθήκον - εφ' ω ετάχθη (ξεχασμένες έννοιες στην Ελλάδα της παρακμής!).

Αντιθέτως ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας απείχε εκκωφαντικά από την κηδεία του πιλότου Γιώργου Μπαλταδώρου. Φυσικά η στάση του έλληνα Πρωθυπουργού προσιδιάζει με τις πάγιες απόψεις του κόμματός του, που παρότι αφελείς εκλαμβάνονταν οιηματικώς ως ειρηνιστικές. Ως προσφάτως, πριν ο τουρκικός αναθεωρητισμός αποκαλύψει διά στόματος Ερντογάν τις μακροπρόθεσμες στοχεύσεις του απέναντι στη χώρα μας, ο όποιος προβληματισμός για την επιθετική πολιτική της Τουρκίας, εκλαμβανόταν ως εθνικιστική παρέκκλιση και η όποια φωνή για την ανάγκη ενίσχυσης του αποτρεπτικού οπλοστασίου της χώρας, ως μιλιταριστική απόκλιση. 

Ο φόβος και τρόμος του ΣΥΡΙΖΑ στον φαντασιακό κόσμο που πορευόταν, ήταν ότι υπό το πρόσχημα της Τουρκίας εμφώλευε ο κίνδυνος να… στρατιωτικοποιηθεί η ελληνική κοινωνία. Χθες ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας Φώτης Κουβέλης ανακάλυψε τόσο αργοπορημένα αυτό που πολλοί βλέπαμε επί χρόνια, ότι όπως είπε «βρισκόμαστε ουσιαστικά σε έναν ακήρυχτο πόλεμο, με την έννοια ότι οι παραβιάσεις, οι παραβάσεις, οι υπερπτήσεις των τουρκικών αεροπλάνων, είναι καθημερινό σχεδόν φαινόμενο».

Και όμως η παρουσία του πρωθυπουργού στην κηδεία του πιλότου θα ήταν το πλέον δυνατό μήνυμα προς την Τουρκία και τον ελληνικό λαό ...ηχηρότερο από την σημερινή παρουσία του στο Καστελόριζο και τα όποια φραστικά μηνύματα στείλει στην απέναντι πλευρά (άλλωστε παρεμπιπτόντως θα πάει, για την εγκαινίαση μονάδας αφαλάτωσης, με την ευκαιρία της παρουσίας του στο Περιφερειακό Συνέδριο για την παραγωγική Ανασυγκρότηση, στη Ρόδο).

Η παρουσία του θα έδειχνε πως έχει την επίγνωση ότι είναι ο εντεταλμένος κυβερνήτης της χώρας, ότι οι ένοπλες δυνάμεις τυγχάνουν του αμέριστου ενδιαφέροντος της κυβέρνησής του και της ελληνικής Πολιτείας, και πως έχει την ενσυναίσθηση να ταυτιστεί με την πάνδημη και πρωτοφανή λαϊκή συγκίνηση.

Και δεν ήταν τυχαία αυτή συγκίνηση. Την τροφοδότησε η ζέουσα συγκυρία, η εμφανής επιθετικότητα της Τουρκίας, ενώ δεν την είχαν τροφοδοτήσει στον ίδιο βαθμό τα παλαιότερα θανάσιμα επεισόδια στο Αιγαίο. Πέραν των ανωτέρω, ούτως ή άλλως, όποιο φραστικό μήνυμα και να στείλει με τη σημερινή συμβολική του παρουσία στο ακριτικό νησί, θα είναι υποδεέστερο του μηνύματος που θα απόστελλε αν υπήρχε μία συνεκτική, ενιαία και επεξεργασμένη εξωτερική πολιτική.   

Οι Τούρκοι έχουν διαπιστώσει το ασύνδετο, αποσπασματικό και πολυπολικό στην άσκηση της εξωτερικής μας πολιτικής, καθώς αυτή επωάζεται σε τρία διαφορετικά κέντρα: Στο Μαξίμου, στο υπουργείο Εξωτερικών, και στο υπουργείο Άμυνας. Το καθένα για τον εαυτό του!  

Αποδείχτηκε - και - τις τελευταίες ημέρες με δύο γεγονότα: Το οπερετικό γεγονός της Ρω, όπου κάποιοι διοχέτευσαν περίπου την… εθνική επιτυχία της αποτροπής τουρκικού ελικοπτέρου να εισέλθει στον εναέριο χώρο της νήσου, ενώ το Μέγαρο Μαξίμου με non paper γνωστοποιούσε πως αυτό πέταξε στα όρια της αερογραμμής με τα φώτα σβηστά και εξ αυτού υπήρχε κίνδυνος ατυχήματος (κάτι σαν τροχαία του αέρα!)!

Το δεύτερο γεγονός ήταν η χθεσινή παρουσία του ΥΠΕΞ Νίκου Κοτζιά στο Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε., στα συμπεράσματα του οποίου αναφέρονται μεταξύ άλλων ότι «το Συριακό καθεστώς φέρει τη συντριπτική ευθύνη για την καταστροφική ανθρωπιστική κατάσταση και τα δεινά του συριακού λαού» (σ.σ. το ISIS καθόλου) και πως «το Συμβούλιο θεωρεί ότι τα στοχευμένα αεροπορικά πλήγματα συνιστούν ειδικά μέτρα τα οποία ελήφθησαν με μοναδικό στόχο την παρεμπόδιση της εκ νέου χρήσης χημικών όπλων και χημικών ουσιών ως όπλων για να σκοτώνονται Σύροι εκ μέρους του συριακού καθεστώτος».

Τα ανωτέρω που συνυπέγραψε ο έλληνας ΥΠΕΞ δεν συνάδουν φυσικά με το non paper που είχε εκδώσει το Μαξίμου για την επίθεση, σύμφωνα με το οποίο «η επιχείρηση, όπως αναμενόταν, δεν βοήθησε στην επίλυση της συριακής κρίσης», ενώ διαβεβαίωνε πως «σταθερή θέση της ελληνικής κυβέρνησης είναι ότι ο μοναδικός τρόπος να επιλυθεί η κρίση, είναι δια του διπλωματικού διαλόγου και όχι δια των πολεμικών επιχειρήσεων»!

Τα ανωτέρω ενδεικτικά για την προχειρότητα, το ανέτοιμο και το αποσπασματικό, που εν πολλοίς επενδύεται με μεγάλα λόγια, στοχεύοντας περισσότερο στον εσωτερικό εντυπωσιασμό, παρά στην ουσιαστική άσκηση Εξωτερικής Πολιτικής».

                                                    (Αρθρο του Γ.Σιδέρη από το liberal.gr)